Καλή χρονιά να ’χουμε παιδιά, αν όχι την καλύτερη, απλώς καλύτερη.
Να σταθεροποιηθεί, ας πούμε, και να δυναμώσει το φωτάκι που ήδη αχνοφαίνεται.
Αν γίνεται, ας βάλουμε κι εμείς πλάτη, όσο μπορούμε, όπως μπορούμε.
Κι ας μην περιμένουμε τα πάντα εξ ουρανού.
Αν ετούτες τις μέρες δεν είναι το μυαλό σου και η καρδιά σου στο Χαλέπι.
Έστω η «μισή σου καρδιά», εκ μεταθέσεως από την Κίνα, ας πούμε.
Τότε μάλλον έχεις πρόβλημα, να το ψάξεις.
Κι αν ετούτες τις μέρες δεν σκέφτεσαι προπάντων τους ξεριζωμένους.
Τους πρόσφυγες και τους μετανάστες παντού στον κόσμο.
Όλους όσοι πασχίζουν να βρουν μια γωνιά ν’ ακουμπήσουν το κεφάλι τους.
Και τις ελπίδες τους.
Και πάλι έχεις πρόβλημα, αυτό κι αν χρειάζεται να το ψάξεις.
Κοίτα να δεις που είναι η επιστολή Τσακαλώτου που φέτος στοιχειώνει τις μέρες μας τις γιορτινές.
Από το πουθενά ή σχεδόν από το πουθενά κι από το τίποτα.
Η επιστολή η οποία, πάντως, δεν περιλαμβάνει παρά τα απολύτως αυτονόητα.
Τα ήδη πασίγνωστα εξάλλου.
Όπου αν μιλήσεις για τη διαστρέβλωση την απόλυτη, και πάλι λίγα λες.
Αλλά, δεν βαριέσαι, παλιά τους τέχνη.
Η επιστολή η οποία, σημειωτέον, εκρίθη απολύτως επαρκής.
Ώστε να ξεπαγώσουν άμεσα τα βραχυπρόθεσμα.
Και τούτο παρά τις περί του αντιθέτου προσπάθειες του Σόιμπλε.
Ο οποίος Σόιμπλε επιχειρούσε, με νύχια και με δόντια, να μας τρενάρει ώς το Απρίλιο.
Ε, λοιπόν, δεν του πέρασε.
Κάτι έχει αρχίσει ν’ αλλάζει άραγε;
Να δεις που ναι, φαίνεται πως κάτι έχει αρχίζει ν’ αλλάζει.
Άσε που γκρεμίζονται πλέον και τα άλλα αυτονόητα, τα πιο συμβατικά.
Ότι το «ρόδα είναι και γυρίζει» ας πούμε.
Αμ δε που γυρίζει...
Κι άντε τώρα εσύ να ψάξεις και να βρεις άλλα, καινούργια αυτονόητα και καινούργιες σταθερές να πιαστείς και ν’ ακουμπήσεις.
Ότι ο Ψυχάρης ήταν ο μοιραίος άνθρωπος για το ιστορικό συγκρότημα εμείς οι απέξω το ξέραμε, το βλέπαμε.
Αλλά να τον αποκαθηλώνουν και τα δικά του παιδιά σαν πολύ δεν πάει;
Τα παιδιά που ο ίδιος έφτιαξε με τα χέρια του.
Τι να τον αποκαθηλώνουν δηλαδή, να τον ξεσκίζουν κυριολεκτικά.
Ο Ψυχάρης ο οποίος, εκτός απ’ όλα τ’ άλλα, αντιμετωπίζει και δίωξη σε βαθμό κακουργήματος να του βρίσκεται.
Για φοροδιαφυγή και για ξέπλυμα λέει, σκέψου.
Και ιδού που αναδεικνύεται για ακόμη μια φορά η συνήθης «αντίφαση» της αγοράς.
Με τις πτωχευμένες επιχειρήσεις των πάμπλουτων επιχειρηματιών.
Είναι ο καπιταλισμός, ανόητε, θα μου πεις και θα ’χεις δίκιο.
Άλλος για την Τατιάνα!
Τι είναι τούτο το πράγμα πάλι, παιδιά;
Να συνωθούνται και να διαγκωνίζονται πολιτικές προσωπικότητες εκ των κορυφαίων.
Ποιος θα πρωτοπιάσει στασίδι στο σόου της κυρίας.
Και να βγάζουν στο παζάρι τα εσώψυχά τους, τα ιδιωτικά τους εσώψυχα σημειωτέον.
Με πλήρη άνεση και εντελώς στην ψύχρα.
Με επιτηδευμένη συγκίνηση άμα λάχει.
Περάστε, κόσμε, «και δάκρυ πληρωμένο τρεις δραχμές και δυο αυγά».
Δευτέρα - Τετάρτη - Παρασκευή η Ν.Δ. βλέπει την κυβέρνηση να υποτάσσεται δουλικά στους δανειστές, να τα δίνει όλα, πώς το λένε.
Τρίτη - Πέμπτη - Σάββατο, ενίοτε και την Κυριακή, διακρίνει διάθεση ρήξης.
Εντάξει, πόσα θέλετε να μας τρελάνετε παλικάρια;
Και όχι, μην τα ρίχνουμε όλα στον Κικίλια.
Τι να σου κάνει κι αυτός και τι να καταλάβει;
Μεγάλα ζόρια περνάει ο Βενιζέλος και δεν είναι σωστό μέρες που είναι.
«Δεν κοιμάμαι τα βράδια -μας είπε- περιμένω να μας αδειάσουν τη γωνιά οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛΛ».
Ε, κρίμα δεν είναι;
Ησύχασε, πρόεδρε, κοιμήσου εσύ και μην ανησυχείς.
Όταν με το καλό έρθει το πλήρωμα, θα σε ξυπνήσουμε να πας ν’ αναλάβεις.
Και εντάξει, βολέψου με τον Κυριάκο σήμερα.
Βέβαια Σαμαράς δεν είναι, αλλά μην τα θέλουμε κι όλα δικά μας.
Άσε που φαντασιώνεται και δημοψηφίσματα στο ύπνο του ο Βενιζέλος.
Είναι κι αυτό που, όσο να ’ναι, του δυσκολεύει τον ύπνο.
Απολύτως φυσικό πάντως, μα το κακό που έπαθε πέρσι.
Ρώτα όποιον ονειροκρίτη θέλεις.
Ακόμη να «καθαρογραφεί» η απόφαση του ΣτΕ για τι άδειες, εννοείται.
Εντάξει, μέσα στο 2017 σίγουρα.
Και στοίχημα πάω άμα λάχει.
Είναι κι αυτές οι περιοδείες των αρχηγών ανά την ύπαιθρο χώρα.
Που, ό,τι και να πεις, την πριμοδοτούν την εκλογολογία κομματάκι.
Μα τι τους έπιασε όλους στο ξαφνικό, μύγα τους τσίμπησε;
Και μη νομίζεις, εν προκειμένω δεν κολλάει και πολύ εκείνο ότι «των φρονίμων τα παιδιά»...
Ώσπου να ’ρθει η ώρα η σωστή, θα χει ξενερώσει ο κόσμος.
Άντε λοιπόν, ό,τι είπαμε μέσα στο 2016 ψωμί κι αλάτι.
Πάμε γι’ άλλα τώρα, φρέσκα, απείραχτα, αβάδιστα, λαχταριστά.
Καλή, καλή χρονιά σε όλους μας, την καλύτερη.
Μια ευχή είναι, πες την κι ας πέσει χάμω.
Που να δεις, μπορεί και να μην πέσει...
