Σε τέσσερις μέρες ο χρόνος τελειώνει, αλλά, αντί να το γιορτάζουμε ράθυμοι και ανέμελοι, κατά πώς προστάζουν οι μέρες ετούτες, βρισκόμαστε όλοι με ένα μπλοκάκι, άντε κινητό, στο χέρι να μετράμε τις διαφόρων ειδών φορολογικές υποχρεώσεις και ρυθμίσεις (ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, ΙΚΑ και ό,τι άλλο ρυθμίζεται) με καταληκτική ημερομηνία την 31η του μήνα. Και μετά;
Μετά αρχίζει ένα διαφορετικό μέτρημα, αυτό των "ευκαιριών" για "συνεπείς". Δεν ξέρω αν το προσέξατε, αλλά αρχίζει σιγά σιγά να αυξάνει ο αριθμός των υποχρεώσεων που μπορείς να προπληρώσεις έναντι μιας κάποιας έκπτωσης. Υπάρχει, ας πούμε, η δυνατότητα αγοράς ετήσιας κάρτας απεριορίστων διαδρομών για τις αστικές συγκοινωνίες -την προμηθεύεσαι από τώρα, Ιανουάριο, άντε Φεβρουάριο, και γλιτώνεις ένα μήνα και κάτι... Δεν είναι και άσχημα -αρκεί να έχεις ένα μικρό κομπόδεμα στην άκρη, βέβαια. Και αν το κομπόδεμα είναι κάπως μεγαλύτερο και ισχύσουν οι πληροφορίες που κυκλοφορούν, θα μπορείς να προπληρώσεις στη ΔΕΗ την κατανάλωση ενός ολόκληρου έτους σε ρεύμα απολαμβάνοντας επιπρόσθετη έκπτωση 6%. Αν ισχύσει, οδηγεί σε αξιόλογη εξοικονόμηση -αρκεί, βέβαια, να έχεις το κομπόδεμα... Αυτό που, εφόσον υπάρχει, μπορεί να σου επιτρέψει να προπληρώσεις και κάτι φροντιστήρια του παιδιού για το επόμενο εξάμηνο, με την ανάλογη έκπτωση...
Και εκεί που είσαι με το μπλοκάκι στο χέρι και κάνεις τους υπολογισμούς, συνειδητοποιείς πως το εν λόγω μέτρο -να προπληρώνεις με έκπτωση- είναι θετικό για άλλες οικονομίες... Μιλάμε για οικονομίες με σταθερές εργασιακές σχέσεις, οικονομίες με σχετική εργασιακή ασφάλεια, οικονομίες που εμπεριέχουν τη λογική της αποταμίευσης του πολίτη που θέλει να είναι συνεπής καταναλωτής. Όταν όμως, είτε ζεις στην Ελλάδα είτε ζεις στην Ιταλία, την Ισπανία, τη Γαλλία, ακόμα και στη Γερμανία, βιώνεις μια οικονομική πραγματικότητα η οποία χαρακτηρίζεται από, έστω μειούμενη αλλά πάντα υψηλότατη, ανεργία, σε ένα περιβάλλον πλήρους εργασιακής ανασφάλειας, όταν βιώνεις μια οικονομική πραγματικότητα η οποία χαρακτηρίζεται από μισθούς που με το ζόρι επαρκούν για τους περισσότερους για να βγάλουν τον μήνα (και αυτόν με περικοπές δαπανών), όταν βιώνεις μια οικονομική πραγματικότητα μέσα στην οποία δεν είναι δεδομένη η καταβολή των δεδουλευμένων σε όλες τις περιπτώσεις, για ποια αποταμίευση μπορεί να μιλάμε; Γι' αυτήν που είναι έξω από την ίδια τη λογική του κυρίαρχου οικονομικού συστήματος...
Επομένως; Επομένως, οι ρυθμίσεις που σε άλλες περιπτώσεις θα λειτουργούσαν ως επιβράβευση του "μέρμηγκα" που φροντίζει από πριν, καταλήγουν να επιβραβεύουν όποιον έχει μικρότερη ανάγκη, αυτόν που έχει εισόδημα και μάλιστα ασφαλές. Άρα, κάτι πρέπει να αλλάξει και εδώ. Αντί προκαταβολικής επιβράβευσης, πρέπει να δοθεί έμφαση στην επιβράβευση του συνεπούς σε πραγματικές συνθήκες. Με παράλληλη λήψη μέτρων -κάτι που συνιστά πιο μακροπρόθεσμη πολιτική, βεβαίως- για την αποκατάσταση της κανονικότητας στην αγορά εργασίας -αυτή που θεωρεί "αριστερή ιδεοληψία" η Ν.Δ. και ο ΣΕΒ.
