Μετρήσαμε κάποια μέρα στο στενό οικογενειακό περιβάλλον μας συνολικά πέντε εγχειρήσεις, τις οποίες έχουμε αποφύγει την τελευταία πενταετία. Και αποφεύχθηκαν αυτές εξαιτίας των διαφορετικών πεποιθήσεών μας ως προς τις εφαρμοζόμενες αρχές ορισμένων ιατρών. Διότι εμείς θεωρήσαμε, ως πρωταρχικό ζήτημα στις προσεγγίσεις μας, την ιδέα ότι ο αποτελεσματικότερος ειδικός είναι το ίδιο το σώμα μας, του οποίου όμως θα πρέπει να γνωρίζουμε τη γλώσσα επικοινωνίας.
Και στη μία περίπτωση εξ αυτών, που αφορούσε εγχείρηση αφαίρεσης διογκωμένων αδενοειδών, που στη λαϊκή γλώσσα αποκαλούνται κρεατάκια, όλοι οι ειδικοί που ερωτήθηκαν, παιδίατροι, ωτορινολαρυγγολόγοι, αλλά και διακεκριμένος πανεπιστημιακός του Νοσοκομείου Παίδων Πεντέλης, αποφάνθηκαν ότι χωρίς καμιά καθυστέρηση πρέπει να εκτελεστεί εγχείρηση για την αφαίρεση των ανεπιθύμητων αυτών εκβλαστήσεων, καθόσον μπορεί να επηρεάζουν τη φυσιολογική εξέλιξη του παιδιού.
Αλλά η εγχειρητική εξέλιξη αποφεύχθηκε χάρις σε έναν και μόνο γιατρό που πρότεινε την αναβολή της επέμβασης και τη συνεχή παρακολούθηση του προβλήματος, συστήνοντας συνεχείς πλύσεις με φυσιολογικό ορό. Και υπήρξε όντως μεγάλη πρόοδος και αισιοδοξία πλέον για ευχάριστη έκβαση, χωρίς να χρειάζεται κάποια άλλη ιατρική παρέμβαση.
Από ό,τι φαίνεται, η κυριότερη αιτία που δημιουργεί και περιπλέκει την κατάσταση είναι η αλλεργία που εμφανίζεται με διάφορα συμπτώματα την περίοδο της άνοιξης, η οποία μπορεί να έχει κληρονομική προέλευση, συχνά παρουσιαζόμενη με ανάλογο τρόπο και σε μένα.
Ιδιαίτερα, με το ξεκίνημα της άνοιξης, φέτος άρχισαν να μου εμφανίζονται εξανθήματα στα κάτω άκρα, που μου δημιουργούσαν ξυσμάρα και ενώ στην αρχή νόμισα ότι η αιτία ήταν το ψυχολογικό άγχος, όπως θυμάμαι στην ταινία του Νάνι Μορέτι «Αγαπημένο μου ημερολόγιο», ή κάποτε στον φίλο μου τον Τάκη από εργασιακό άγχος. Αλλά στη συνέχεια, ανατρέχοντας στο παρελθόν μου, ανακάλυψα τον αληθινό ένοχο, τις φυσικές ομπρέλες που ονομάζονται πεύκα, που περικυκλώνουν σχεδόν το οικοδομικό τετράγωνο της οικίας μας.
Εν τω μεταξύ, κατά το διάστημα του χειμώνα και στη συνέχεια την άνοιξη, για να αποφεύγω τα διάφορα κρυώματα και τις γρίπες, τρώγοντας ασταμάτητα εσπεριδοειδή, πολλαπλασιάστηκαν οι ευνοϊκοί παράγοντες αύξησης της αλλεργίας, λόγω αυξημένου σακχάρου, όπως επιστημονικώς σε έτερο χρόνο ενημερώθηκα.
Κάποτε, όταν η αλλεργία μεταφέρθηκε σε άλλα σημεία του σώματος και επικεντρώθηκε στην ευαίσθητη περιοχή, άρχισα πια να ανησυχώ και κατέληγα επαγωγικά στην ανάγκη για επίσκεψη σε ιατρόν, με ειδικότητα δερματολόγου.
Ήταν δε η ανάγκη περίθαλψης με τα πενιχρότερα οικονομικά μου μέσα που με οδήγησε σε δερματολόγο του ΙΚΑ, ο οποίος, αφού με εξέτασε με ύφος βαριεστημένο και εξ αποστάσεως, μου συνέστησε επάλειψη του πάσχοντος σημείου με αλοιφή με αντιμυκητιακή ιδιότητα και οπωσδήποτε επίσκεψη σε ουρολόγο, για το ενδεχόμενο αντιμετώπισης σοβαρότερου προβλήματος.
Για τον σκοπό αυτό, πήρα ολιγόωρη άδεια από την υπηρεσία μου προκειμένου να επισκεφτώ ουρολόγο του ΙΚΑ, για τον οποίο ήδη είχε προσυμφωνηθεί συνάντηση, ώρα 11η πρωινή.
Ένα πρώτο δείγμα τριτοκοσμικής διάστασης, που βίωσα την ημέρα εκείνη, ήταν το γεγονός της αναμονής του αστικού λεωφορείου και της καθυστέρησής του πλέον των τριών τετάρτων, που είχε σαν αποτέλεσμα να προσέλθω, παρ' όλα αυτά, ώρα 11 ακριβώς, έξω από το ιατρείο ΙΚΑ του ουρολόγου.
Ο εν λόγω ουρολόγος όμως δεν ήταν στη θέση του. Όπως ενημερώθηκα αργότερα, ώρα 10.55 ακριβώς κάποια υπάλληλος έκραξε το όνομα μου και αφού δεν έλαβε απόκριση, έδωσε το σύνθημα για την αποχώρηση του πολυάσχολου αυτού, καθόσον κανένας ασθενής δεν έμελε να τον συναντήσει την ημέρα εκείνη.
Στη συνέχεια πήρα τον δρόμο της επιστροφής, μέσω λεωφορείου και ανελθών με κόπο την οδό Υμηττού, αναλογιζόμενος προς παρηγοριά μου το επιτευχθέν έργο του καθεστώτος Τζάβες στον υγειονομικό τομέα και υβρίζοντας σιωπηλώς τον ελληνικό αντίστοιχο, επανήλθα τάχιστα, αλλά άπραγος, μετά δίωρο στην εργασία μου.
Διέπραξα δε και δεύτερο μοιραίο λάθος τις επόμενες μέρες, δεσμευόμενος σε νέα προγραμματισμένη συνάντηση με ουρολόγο του κρατικού νοσοκομείου «Ευαγγελισμός».
Και αφού συντάχθηκε ειδικός φάκελος ασθενούς και πληρώθηκε αντίτιμο 5 ευρώ και ανέμενα σε όρθια θέση, εν μέσω ουράς υπομονετικών πολιτών, επί τρίωρο, ο νέος ειδικός αποφάνθηκε οριστικώς περί της νόσου, χωρίς σχετική γνωμάτευση για τα αίτια και την προέλευση αυτής και στη συνέχεια αυστηρώς συνέστησε την πραγματοποίηση οπωσδήποτε εγχειρήσεως, εντός προθεσμίας δεκαπενθημέρου.
Τέλος, εξερχόμενος του νοσοκομειακού κτηρίου, ψυχικά κατάκοπος και πεζοπορώντας επί μακρόν, σιχτίριζα τη διαχρονική αθλιότητα του υγειονομικού συστήματος, την υποβαθμισμένη παροχή υπηρεσιών και το στοίβαγμα των ανθρώπινων σωμάτων και ψυχών.
Και δεν μυκτήριζα τη «μωρία» κάποιων ιατρών, για την έμπρακτη επιβεβαίωση της λαϊκής ρήσης, αλλά κατέκρινα αυτούς για εσκεμμένη επιβάρυνση έτι περισσότερο της κερδοσκοπικής σκοπιμότητας του όλου οικοδομήματος.
Κατέληγα δε βιωματικά στην ανάγκη εφαρμογής μεθόδων αυτοΐασης, όπερ και εγένετο, με την πάροδο διμήνου από την προθεσμία της υποδειχθείσας, αλλά εντέλει ματαιωθείσας εγχείρησης.
