Η έρευνα της Palmos Analysis, που έγινε για την ευρωομάδα της Αριστεράς και δημοσιεύεται σήμερα στην “Α”, αναδεικνύει μια μεγάλη αντίφαση. Ενώ η πλειοψηφία των ερωτηθέντων θεωρεί ότι έχει ελάχιστη ενημέρωση για τα τεκταινόμενα στην Ευρωβουλή, ενώ θεωρεί ότι δεν εκπροσωπείται ικανοποιητικά από τους βουλευτές που έστειλε στο Στρασβούργο, ενώ δυσκολεύεται να θυμηθεί και ποιοι είναι οι περισσότεροι από αυτούς, επιθυμεί σφόδρα, σε ποσοστό 80%, να παίξει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο σημαντικότερο ρόλο τόσο στα ευρωπαϊκά όσο και στα ελληνικά ζητήματα.
Περίπου το ίδιο συμβαίνει και με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αν και η συντριπτική πλειοψηφία των ερωτηθέντων πιστεύει ότι η Ευρώπη κινείται στη λάθος κατεύθυνση, επιθυμεί περισσότερη εμβάθυνση -όπως θα το διατύπωναν οι “επαγγελματίες”- της Ε.Ε., θέλει αυξημένες αρμοδιότητες για τις Βρυξέλλες στη διαχείριση των καυτών ζητημάτων της παγκοσμιοποιημένης εποχής μας, από το προσφυγικό έως την παραγωγή και τις σχέσεις εργασίας.
Μια ερμηνεία αυτής της αντίφασης θα μπορούσε να είναι η απογοήτευση από το ελληνικό πολιτικό σύστημα. Μια απογοήτευση που έχει ξεκινήσει πριν από την κρίση και είχε ως αποτέλεσμα οι Έλληνες να εμπιστεύονται, εκείνες τις... αθώες εποχές, περισσότερο τις Βρυξέλλες από την Αθήνα.
Μια βαθύτερη ερμηνεία είναι ότι τελικά οι περισσότεροι πολίτες αυτής της χώρας νιώθουν αφενός ότι ανήκουν στο “ευρωπαϊκό σπίτι”, αφετέρου ότι είναι πιο ασφαλείς μέσα σε έναν μεγαλύτερο οργανισμό από ό,τι στη μικρή Ελλάδα, όσο έντονες κι αν είναι οι συγκρούσεις συμφερόντων εντός της Ε.Ε. - και παρά τη σκληρή επιτροπεία των τελευταίων χρόνων.
Ωστόσο, αυτή η αίσθηση του ανήκειν φαίνεται ότι δεν είναι για την... αιωνιότητα. Εξαιρετικό ενδιαφέρον έχει η εκτίμηση των ερωτηθέντων πως, αν και το Brexit είναι κακό για την Ε.Ε., δεν είναι κακό για τους Βρετανούς. Προφανώς, θεωρούν ότι μπορεί μια χώρα να ζήσει καλύτερα μόνη της, ενδεχομένως διότι η Βρετανία είναι πολύ μεγάλη και πολύ ισχυρή σε σχέση με την Ελλάδα. Ίσως όμως και διότι έχουν αρχίσει να γοητεύονται από την επιστροφή στην εθνική κυριαρχία παλαιού τύπου. Όπως άλλωστε συμβαίνει και σε πολλές άλλες χώρες της Ε.Ε., όπου η απογοήτευση από την Ευρώπη κάθε χρόνο βαθαίνει.
