Η μαρξιστική (κεντρικός σχεδιασμός της παραγωγής, με κοινωνική ιδιοκτησία των πλουτοπαραγωγικών πηγών) και η φιλελεύθερη (ιδιωτική χρήση των μέσων παραγωγής και ελεύθερος ο ανταγωνισμός στην αγορά) είναι δύο θεωρίες οικονομικού σχεδιασμού, εργαλεία στα χέρια της ανθρωπότητας. Η πρώτη ατύχησε. Η δεύτερη, με ζωή αρκετών αιώνων, ευτύχησε να αξιοποιήσει προσφάτως και την τεχνολογία της πληροφορικής και... προήχθη σε νεοφιλελεύθερη! (Το νέο αφορά την ελευθερία της αγοράς που εξελίχθηκε σε ασυδοσία)
Οι Καρλ Μαρξ και Φρίντριχ Ένγκελς έγραψαν το «Κομμουνιστικό Μανιφέστο». Ο Λένιν πρόσθεσε το «Ένα βήμα εμπρός, δύο πίσω». Οι σπουδαίοι αυτοί άνθρωποι εξέτασαν τις κοινωνικές / οικονομικές συνθήκες και κατέληξαν σε συμπεράσματα και ενέργειες που έδωσαν ώθηση στις κοινωνίες: Φεουδαρχία / κολίγοι, κεφαλαιοκρατία / βιομηχανικοί εργάτες και αγρότες. Οι παρονομαστές των δύο λόγων ήσαν απείρως μεγαλύτεροι των αριθμητών. Επιπλέον είχε ήδη σχηματιστεί και μία ενδιάμεση τάξη, με επίσης μεγάλο πλήθος (υπηρεσίες, διανόηση, τέχνες κ.ά.). Σήμερα δεν έχουν έτσι τα πράγματα. Η μεσαία τάξη έχει συμπτυχθεί σε ενιαία τάξη εργαζομένων - ανέργων - συνταξιούχων. Απέναντί της η τάξη των ελαχίστων κεφαλαιοκρατών (ούτε 1% του παγκόσμιου πληθυσμού) συν τους τεχνοκράτες, τους στρατούς ασφαλείας τους και όσους άλλους ευδοκιμούν στις αυλές τους...
Τα πιο πάνω χαρακτηρίζουν τις κοινωνίες / κράτη του λεγόμενου δυτικού κόσμου. Εδώ ανήκουμε. Όμως είμαστε ανίκανοι να τα διαβάσουμε επειδή φοράμε τους φακούς του αριστερού / δεξιού. Κανένας δεν κάθισε να μελετήσει τα νέα δεδομένα. Οι «δεξιοί» δεν έχουν λόγο να ψάχνονται. Οι «αριστεροί» τι κάνουν; Το ρητορικό ερώτημα απευθύνεται στα στελέχη των λεγομένων αριστερών κομμάτων.
Υπάρχουν και οι «αριστεροί» Δον Κιχώτες. Κάποτε συναντούν κάποιους Σάντσο Πάντσα και επιτίθενται στους ανεμόμυλους. Για αλογάκι τους καβαλάνε την ανεπεξέργαστη ιδεολογία τους, πιο ισχνή και από τον Ροσινάντε. Με φαντασιώσεις και ιδεολογίες ξεπερασμένες, μπορούν να χαρακτηρίζονται όπως τους αρέσει. Τα έργα τους, όμως, οδηγούν στη διαιώνιση της υπάρχουσας κατάστασης.
Η κυβέρνηση, κατά τη γνώμη μου, έχει πετάξει τους παραμορφωτικούς φακούς. Δεν γνωρίζω αν έχει κάνει τις απαιτούμενες μελέτες. Γνωρίζει, υποθέτω, ότι το βήμα εμπρός θα ακολουθήσει και βήμα πίσω. Αυτό εκτιμούν και οι προοδευτικοί Ευρωπαίοι ηγέτες, που τους χειροκροτούν και τους ακολουθούν. Στην ίδια λογική κινούνται και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες. Πολιτικοί με φιλελεύθερη οικονομική αντίληψη, αλλά εκτός εμβέλειας Μπίλντερμπεργκ... Όταν ορθοποδήσει η Ελλάδα και αποκτήσει εργάτες και αγρότες, θα υπάρχει χρόνος για επιλογές της μιας ή της άλλης οικονομικής διαχείρισης.
Με τα πιο πάνω, συν κάποιες άλλες ενδείξεις (BRICS, Ομάδα των 77 που πλέον αριθμεί 133), η παντοκρατορία του νεοφιλελευθερισμού δείχνει να ολοκληρώνει τον κύκλο της. Η Ελλάδα έχει παίξει (παίζει) ρόλο καταλύτη στην αντικατάστασή του.
