Live τώρα    
23°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Ελαφρές νεφώσεις
23 °C
21.7°C24.6°C
2 BF 54%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Ελαφρές νεφώσεις
22 °C
18.0°C24.3°C
2 BF 53%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
18 °C
18.2°C20.9°C
4 BF 66%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Σποραδικές νεφώσεις
21 °C
19.9°C20.8°C
3 BF 56%
ΛΑΡΙΣΑ
Ελαφρές νεφώσεις
24 °C
23.4°C23.9°C
2 BF 35%
Απεργίες με αβαντάζ την ομηρεία...
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Απεργίες με αβαντάζ την ομηρεία...

Εννέα ημέρες κράτησε η απεργία των ναυτεργατών της ΠΝΟ με δεμένα τα πλοία στα λιμάνια. Τελικά, λύθηκε μία μέρα νωρίτερα, καθώς οι ζημιές που προκαλούνταν στις οικονομίες των νησιών (εξαγωγές και εισαγωγές) ήταν πολύ μεγάλες και κάθε μέρα που περνούσε πολλαπλασιάζονταν, αφού τα νωπά αγροτικά προϊόντα καταστρέφονταν. Μεγάλη ήταν και η ταλαιπωρία του επιβατικού κοινού, που υποχρεώθηκε σε πολλαπλάσια δαπάνη για να μετακινηθεί όπου -τουλάχιστον- υπήρχε αεροπορική σύνδεση. Σύμφωνα με τον γενικό γραμματέα της Πανελλήνιας Ναυτικής Ομοσπονδίας Γιάννη Χαλά, η ΠΝΟ αφουγκράστηκε (!) την κοινωνία και, ειδικά εν όψει εορτών, αποφάσισε την αναστολή των κινητοποιήσεων, αν και, όπως είπε χαρακτηριστικά, «κανένα από τα προβλήματά μας δεν λύθηκε».

ΛΙΓΟ παρακάτω στην ανακοίνωση της ΠΝΟ σημειώνεται ότι: “Και ναι μεν οι διαβεβαιώσεις, γραπτές και προφορικές, του υπουργού Ναυτιλίας και του υπουργού των Οικονομικών για το φορολογικό λειτούργησαν προς το παρόν ως κατ' αρχή πυροσβεστικό μέσο, πλην όμως σαφέστατα και αναμφισβήτητα δεν αποτελούν και ικανοποίηση των αιτημάτων μας”. Δεν ξέρω τι θεωρείται ικανοποίηση των αιτημάτων. Εκείνο που ξέρω είναι ότι ένα σωματείο, και μάλιστα με χαρακτηριστικά συντεχνίας, οφείλει να σέβεται την κοινωνία και να μετρά τις συνέπειες που έχει ο αγώνας του σε άλλες εργαζόμενες τάξεις. Διότι ένας αγώνας που για την επιτυχία του ποντάρει στην ομηρεία και την αγανάκτηση της κοινωνίας δεν μπορεί να χαρακτηριστεί δίκαιος όταν οι περισσότεροι κλάδοι εργαζομένων δεν έχουν τέτοιου είδους πλεονεκτήματα όταν απεργούν για τα αιτήματά τους.

Η ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ απεργία ήταν επίσης ένα μάθημα προς τους αγρότες των νησιών και ειδικά της Κρήτης. Τους αγρότες του Ηρακλείου, που συγκρούστηκαν με τους ναυτεργάτες των πλοίων αγανακτισμένοι από την καταστροφή των προϊόντων τους. Τους αγρότες, που, όταν κλείνουν τους δρόμους και παραλύουν τις μεταφορές ολόκληρης της χώρας, δεν τους νοιάζει τίποτα, καθώς εκείνοι είναι καβάλα στα τρακτέρ χρησιμοποιώντας όλους τους άλλους (και τους ναυτεργάτες) ως ομήρους για τα δικά τους αιτήματα. Δυστυχώς, το συνδικαλιστικό κίνημα στη χώρα δεν ωρίμασε ποτέ. Και δεν ωρίμασε, διότι ποτέ δεν μαζικοποιήθηκε. Ελάχιστοι εργαζόμενοι είναι εγγεγραμμένοι στα σωματεία τους. Ακόμα και στον δημόσιο τομέα, όπου υπάρχει το ευεργέτημα της μόνιμης και ασφαλούς εργασίας, τα μέλη των σωματείων δεν κινητοποιούνται. Τα σωματεία, με εμφανώς συντεχνιακές αντιλήψεις, συνήθισαν να συνδιαλέγονται με τις πολιτικές εξουσίες έναντι πολιτικής υποστήριξης του κλάδου. Ήταν το αποκαλούμενο πελατειακό σύστημα.

ΚΑΙ ΚΑΘΩΣ τα σωματεία δεν μαζικοποιήθηκαν ποτέ, οι συνδικαλιστικές νομενκλατούρες των κομμάτων εξουσίας, του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ., καταφέρνουν να κυριαρχούν στα ανώτατα συνδικαλιστικά όργανα. ΓΣΣΕ και ΑΔΕΔΥ κάθε μήνα προκηρύσσουν και μια πανελλαδική απεργία που, ευτυχώς γι' αυτές, όσο υπάρχουν οι “στρατιώτες” του ΠΑΜΕ που κατέρχονται σώζουν την εικόνα. Αν κάποια στιγμή αποφασίσει το ΚΚΕ να μην κατέβει στους δρόμους, τότε ούτε οι διοικήσεις της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ θα τολμήσουν να εμφανιστούν και να βγάλουν τον ίδιο λόγο που εκφωνούν πάντα.

ΜΕΓΑΛΕΣ ευθύνες για την κρίση στο συνδικαλιστικό κίνημα έχει και η Αριστερά. Στον ΣΥΡΙΖΑ, ο αριστερισμός και η ανευθυνότητα που υπήρχαν δεν συνέβαλαν στη συνδικαλιστική ωρίμανση με γνώση των συνδικαλιστικών κανόνων και των ελιγμών που απαιτούνται, όπως συμβαίνει σε κάθε είδους αναμέτρηση. “Όλοι στους δρόμους” ήταν και παραμένει το κεντρικό σύνθημα της ΛΑΕ που έλεγχε -ως αριστερό ρεύμα- το συνδικαλιστικό τμήμα του ΣΥΡΙΖΑ. Δυστυχώς, το ύστερο ΚΕΕ εγκατέλειψε την πολύτιμη προίκα του, διαγράφοντας ως ρεφορμιστικές τις εμπειρίες χρόνων, κινήθηκε διασπαστικά εγκαταλείποντας τον χρυσό κανόνα του ταξικού συνδικαλισμού: ένα σωματείο, μία ομοσπονδία, μία ΓΣΕΕ. Το αποτέλεσμα ήταν ο συνδικαλισμός να περιοριστεί στον δημόσιο τομέα ή σε κλάδους με συντεχνιακά πλεονεκτήματα. Στην ιδιωτική οικονομία επικρατεί το χάος και κανείς δεν νοιάζεται. Κανείς δεν διαθέτει τη δύναμη και την αντοχή να δουλέψει και να στήσει σωματεία σε κλάδους στους οποίους οι εργαζόμενοι μένουν προκλητικά ανυπεράσπιστοι.

ΠΩΣ μπορεί να αλλάξει αυτή η κατάσταση; Στη φάση αυτή, και μην αναμένοντας την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, οι αλλαγές μπορούν να εκκινήσουν μέσα από τις κλαδικές συμφωνίες και τη συνδικαλιστική νομοθεσία που πρέπει να προστατεύει τη συνδικαλιστική δράση. Όταν σε δεκάδες περιπτώσεις, και κάνω αναφορά στον υποτιθέμενο ισχυρό συνδικαλισμό στα ΜΜΕ, απολύονται παρανόμως οι συνδικαλιστικοί αντιπρόσωποι, χωρίς να κινηθεί κανείς ούτε το σωματείο ούτε οι ελέγχουσες αρχές για τις παράνομες ενέργειες της εργοδοσίας, τι περιμένουμε να γίνει εκεί που δεν φτάνει ποτέ η δημοσιότητα;

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL