Στην Ελλάδα το έλλειμμα Δημοκρατίας και η έξωθεν «προστασία» υπάρχουν από γενέσεως του σύγχρονου κράτους, μετά τη ναυμαχία του Ναβαρίνου. Απλώς έχουν αλλάξει οι επικυρίαρχοι: Γάλλοι, Ρώσοι, Άγγλοι, Αμερικανοί, Γερμανοί.
Το καινοφανές, σε σχέση με το κοντινό παρελθόν, είναι ότι την τάξη των επικυρίαρχων και των ντόπιων συνεργατών τους δεν την τηρούν πια μόνο οι ταγματασφαλίτες, εθνικόφρονες τύπου φον Γιοσμά και άλλοι αγράμματοι, μαζί με προσκυνημένους πολιτικούς και ιεράρχες. Σήμερα, κοντά στους επίγονους των προηγουμένων, στρατεύονται εγγράμματοι με τρία, π.χ., πτυχία, δημοσιογράφοι, ακαδημαϊκοί, συγγραφείς κ.λπ.
Όλοι αυτοί -για να ξεχωρίζουν από την πλεμπάγια- υιοθέτησαν πιθηκίζοντας την αριστεία και στήριξαν τα ιδιωτικά σχολεία στα οποία η μίμηση των αγγλοσαξονικών αντίστοιχων μόνο θυμηδία προκαλούσε.
Η κατίσχυση της παρασιτικής μικροαστικής τάξης (ελλείψει εθνικής αστικής) συντήρησε τα σχολεία αυτά είτε με τη μορφή αμιγώς ιδιωτικών, είτε με την εκμετάλλευση κληροδοτημάτων που οδήγησαν σε ιδρυματικού τύπου σχολικές αλυσίδες.
Σχολεία - σουσούδες
Κύριο όπλο αυτών των σχολείων, λοιπόν, αποτελεί η αριστεία, έννοια - λάστιχο που κατά το δοκούν δύναται να συγκολλήσει τα εντελώς ασύμβατα. Όπως έγινε με τους εγγράμματους πλην αμόρφωτους υπουργούς ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. που όρισαν ότι τα Πειραματικά Σχολεία πρέπει να λειτουργούν σαν Πρότυπα. Δηλαδή, τα Πειραματικά, στα οποία η διεθνώς αναγνωρισμένη παιδαγωγική ορίζει ότι ο μαθητικός πληθυσμός πρέπει να αντανακλά την κοινωνική σύνθεση και να επιλέγεται με κλήρωση, μετατράπηκαν σε Πρότυπα, όπου οι μαθητές επιλέγονταν με εξετάσεις! Να πώς φούντωσαν τα φροντιστήρια και τα ιδιαίτερα στα δημοτικά σχολεία. Να γιατί στήριξαν το έκτρωμα και επαγγελματίες εκπαιδευτικοί - φροντιστές, να γιατί λύσσαξαν όταν η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ επιχείρησε απλώς να επαναφέρει τα αυτονόητα.
Όμως οι κορυφαίοι πολιτικοί της Δεξιάς και των συνιστωσών της (ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι κ.λπ.) επιμένουν με κάθε αφορμή στα περί αριστείας. Παράλληλα, πρόβαλαν όσο μπορούσαν, με τα φιλικά τους ΜΜΕ, κάποια μόνο από τα πορίσματα του πρόσφατου διαγωνισμού PISA, στον οποίο οι Έλληνες μαθητές κατέλαβαν θέσεις μετά την 40ή επί συνόλου περίπου 60 εθνικών συμμετοχών. Η βαρύγδουπη “Καθημερινή” «χτύπησε» πρωτοσέλιδο το θέμα, αναφέροντας ότι υφίσταται διαρκής πτώση της απόδοσης των Ελλήνων μαθητών τα τελευταία χρόνια.
Τι δεν μάθαμε από αυτά τα δημοσιεύματα: Ότι η καλή επίδοση στον διαγωνισμό, που διεξάγεται με ευθύνη του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ), όπως σημειώνουν οι οικονομολόγοι Eric Hanushek, Ludger Woessmann, Heiner Rindermann και Stephen J. Ceci, είναι συνάρτηση της οικονομικής ανάπτυξης, του εκδημοκρατισμού, του συστήματος Υγείας και της παρουσίας ή απουσίας ιδιωτικών σχολείων. Το ότι οι μαθητές των ΗΠΑ «πάτωσαν», αποδίδεται, π.χ., ως «απεικόνιση της εκπαιδευτικής στασιμότητας».
Η Φινλανδία δεν θέλει αριστείες
Η Φινλανδία, που είναι πρώτη μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών, αν και πέμπτη στο σύνολο, συμμετείχε με μικρό ποσοστό μαθητών. Σε ανάλογες εκθέσεις ή διαγωνισμούς, η μικρή χώρα του Βορρά παρουσιάζεται επίσης ως υπόδειγμα με εξαιρετικό εκπαιδευτικό σύστημα.
Όπως στην Εκθεση Ανταγωνιστικότητας του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (WEF), που κάθε άλλο παρά αριστερό είναι. Σ’ αυτή οι χώρες κατατάσσονται ανάλογα με το μακροοικονομικό περιβάλλον, τις υποδομές, την Υγεία, την Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση και την αγορά εργασίας. Πρώτη χώρα στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση πάλι η Φινλανδία. Πού αποδίδεται αυτό; Στο ότι όλοι οι μαθητές, ανεξάρτητα από τις ικανότητές τους, διδάσκονται στις ίδιες τάξεις (όπως στα Πειραματικά). Έτσι, το χάσμα μεταξύ των πιο αδύναμων και των καλύτερων μαθητών είναι το μικρότερο στον κόσμο. Το κερασάκι: Οι Φινλανδοί μαθητές περνούν μόνο μια υποχρεωτική εξέταση, στην ηλικία των 16! Τι λένε επ’ αυτού όσοι (δυστυχώς και απληροφόρητοι ή εμμονικοί γονείς) θέλουν τα σχολεία εξεταστικά κέντρα, με κυρίαρχο το κυνήγι των βαθμών και όχι την απόκτηση ικανοτήτων και γνώσεων; Απλώς ταΐζουν πλουσιοπάροχα σχολάρχες και φροντιστήρια και κάνουν δυστυχισμένα τα παιδιά τους.
Μια σημείωση: Στην έκθεση, που αφορά 138 χώρες, μεταξύ των 11 καλύτερων δεν περιλαμβάνονται ούτε οι ΗΠΑ, ούτε η Βρετανία, των οποίων τα συστήματα μιμούμαστε... Ποιες είναι οι αμέσως μετά τη Φινλανδία καλύτερες; Ελβετία, Βέλγιο, Σιγκαπούρη, Ολλανδία, Κατάρ, Ιρλανδία, Εσθονία, Νέα Ζηλανδία, Μπαρμπέιντος (!) και Ιαπωνία. Κοινό χαρακτηριστικό: Ο δευτερεύων ή ανύπαρκτος ρόλος των ιδιωτικών και «επώνυμων» σχολείων.
Δεν ασχολήθηκα με τα συμβαίνοντα στο Athens College. Δηλαδή έπρεπε να το απαξιώσει ένα αμερικάνικο δικαστήριο; Δεν αρκούσε η απόλυση της καθηγήτριας που έπιασε τον υιό Σαμαρά να αντιγράφει;
