Μόνο θλίψη για κάποια απ' αυτά που γράφονται και λέγονται για τον Φιντέλ.
Από κείνους που αρνούνται (ή δεν δύνανται) ν' αναμετρηθούν με την Ιστορία.
Ή, έστω, να την κοιτάξουν στα μάτια.
Μόνο θλίψη...
Υπέρ του «Ναι» στο σημερινό ιταλικό δημοψήφισμα τάχθηκε, δημοσίως, ο Γιούνκερ.
Υπέρ του «Ναι» τάχθηκε και ο Σόιμπλε.
Έτσι, για να του δώσει τη χαριστική βολή.
Ούτε ψύλλος στον κόρφο του Ματέο Ρέντζι.
Κρατήθηκε, κρατήθηκε, δεν άντεξε άλλο κι εκδηλώθηκε.
Περί του αντιπροέδρου Αδώνιδος ο λόγος.
Ο οποίος, από σπόντα έστω για τον Κάστρο, είπε να επιστρέψει στα παλιά του λημέρια.
«Οι αριστεροί θεωρούν χούντα ένα στρατιωτικό καθεστώς επτά ετών» έγραψε. Ενώ δεν ήταν, εννοούσε προφανώς.
Εντάξει, τον πόνο του λέει ο χριστιανός. Επιείκεια.
Ο κύριος ονομάζεται Μάικ Πενς και πρόκειται οσονούπω να ορκιστεί αντιπρόεδρος του Ντόναλντ Τραμπ.
Ε, λοιπόν, αν δεν το μάθατε, ο περί ου ο λόγος έχει αποφασίσει να θέσει «εκτός νόμου», στις ΗΠΑ, τον Δαρβίνο.
Μαζί και τη Θεωρία της Εξέλιξης, «αύτανδρη».
Όχι παίζουμε, Αδάμ και Εύα κι άγιος ο Θεός.
Στην κυριολεξία...
Και, για να παραμείνουμε στην ίδια ιδεολογική σφαίρα, μη χάνουμε και τον ειρμό μας.
Ο Φρανσουά Φιγιόν, ο δεξιός προεδρικός υποψήφιος, κάλεσε, λέει, τους Γάλλους σε «συντηρητική επανάσταση».
Κάποιος θα πρέπει να του πει του παλικαριού ότι αυτά τα δύο δεν κολλάνε πουθενά και με τίποτα.
Το ουσιαστικό «επανάσταση» με τον επιθετικό προσδιορισμό «συντηρητική» δεν συναντώνται επ' ουδενί, απολύτως ασύμπτωτες έννοιες μιλάμε.
Θα μου πεις το επιχείρησε και η 21η Απριλίου.
Και τάδαμε τα καζάντια της.
Μας άφησε παρακαταθήκη τον Άδωνι, και όχι μόνο...
Ρε παιδιά, σαν να μου φαίνεται πως τους ξεχάσαμε εκείνους τους έρμους τους εργαζόμενους στο Mega.
Τους απλήρωτους κανά οκτάμηνο και βάλε.
Κι ενώ τ' αφεντικά τους, τρεις από τους πλουσιότερους Έλληνες, κάνουν την πάπια.
Τρώνε και πίνουν και καλοπερνάνε εις υγείαν των κορόιδων.
Δεν έχει, βλέπεις, και αντικείμενο τώρα ο Καψής να παίζει «διαφημιστικά» ότι τους κατατρέχει η κυβέρνηση.
Κάτι να γίνει όμως, από το υπουργείο Εργασίας, από την ΕΣΗΕΑ ξέρω γω, κρίμα απ' τον Θεό.
Με «κακό σπυρί» παρομοίασε ο Πάγκαλος τους «αναρχοκουμμουνιστές» του ΣΥΡΙΖΑ.
Που θα πρέπει επειγόντως να ξεριζωθεί από τον Κυριάκο, με την συνδρομή όλων των «προθύμων», εξήγησε.
Αλλά μια κι αποφάσισε να καταφύγει στην εμφυλιοπολεμική ορολογία ο Πάγκαλος.
Γιατί περιορίζεται στους «αναρχοκουμμουνιστές»;
Γιατί όχι και «μητραλίες» και «σφαγείς» και «συμμορίτες» και «εαμοβούλγαρους»;
Κρίμα να πάει χαμένος τέτοιος γλωσσικός πλούτος.
Μιας τόσο ένδοξης, εξάλλου, εποχής.
Εκεί, με τα γενέθλια του Φιγιόν, που συμπίπτουν με του Κυριάκου.
Να δεις που ο πρόεδρος της Ν.Δ. έχει πολύ-πολύ ανεπτυγμένη την αίσθηση του χιούμορ.
Γι' αυτό κάθε τόσο αυτο-τρολάρεται επιδεικτικά.
Από τον εξαμηνίτη πολιτικό κρατούμενο ώς τον αντισυστημικό πολιτικό και πάει λέγοντας.
Οι κακεντρεχείς υποστηρίζουν ότι, απλώς, δεν έχει συναίσθηση των λεγόμενών του.
Ούτε του πώς αυτά εισπράττονται και διακινούνται.
Εγώ επιμένω, έχει χιούμορ ο πρόεδρος.
Ή μήπως δεν είναι ακραία αίσθηση χιούμορ το να αποκαλεί τους Έλληνες επιχειρηματίες τους παρεπιδημούντες στη Βουλγαρία πρωτοπόρους.
Ως υψηλά δείγματα εξωστρέφειας και επιχειρηματικότητας.
Ξέρετε, εκείνους που την κοπάνησαν βορειότερα προκειμένου να γλιτώσουν φόρους και να βρουν φτηνότερα μεροκάματα.
Εκτός πια κι αν τέτοιας λογής «επιχειρηματικότητα» φαντασιώνεται κι εδώ για μας ο φιλελεύθερος.
Να δεις που αυτό είναι, αυτό ακριβώς.
Ναι, όχι, ακόμη να καθαρογραφεί η απόφαση του ΣτΕ.
Κόκαλα έχει, δεν εξηγείται αλλιώς.
Κι εν τω μεταξύ, «ορκίστηκε» το νέο ΕΣΡ.
Το πρώτο έπειτα από 14 χρόνια, ζωή νάχει.
Κι άντε τώρα να δούμε πώς θα πορευτεί χωρίς μπούσουλα.
Και τι ακριβώς θα γίνει με τις άδειες των καναλιών ώσπου να πάρει μπρος.
Τουρνέ εκδηλώσεων και ομιλιών ανά τον κόσμο ξεκίνησε ο Κώστας Σημίτης.
Είναι και η προώθηση του νέου του βιβλίου, βλέπεις.
Όπου καλά και άγια (που λέει ο λόγος) αυτά που γράφει.
Όμως μια λέξη, μια νύξη, ένα ψήγμα αυτοκριτικής για τη δική του θητεία, ούτε κατά διάνοια και πάλι.
Έτσι, προκειμένου να γίνει πειστικότερος σήμερα.
Αλλά μπα, αυτός ήταν, αυτός είναι.
Το σήμα, πάντως, για το «νέο όχημα» του Κέντρου, το έστειλε μέσω του βιβλίου του όπου δει ο πρώην πρωθυπουργός.
Το οποίο σήμα το έλαβαν, φυσικά, οι ενδιαφερόμενοι και σχεδιάζουν τα σχετικά τρώγοντας τσιπούρες.
Ετούτες τις μέρες, πάντως, ετούτες τις ώρες, όλη μας η σκέψη και όλες μας οι αγωνίες στους πρόσφυγες.
Τους διαβιούντες κακήν κακώς στα παγωμένα λασπόνερα.
Μακάρι και όλες μας οι προσπάθειες.
Μπας και κερδίσουμε, για άλλη μια φορά, το στοίχημα της ανθρωπιάς...
