Ανεξάρτητα από του λόγους για τους οποίους επισκέφτηκε ο Ομπάμα, ο πιο επικοινωνιακός πλανητάρχης, την Ελλάδα, η επίσκεψη αυτή αξιοποιήθηκε με αρκετά μεγάλη επιτυχία από τον Έλληνα πρωθυπουργό και από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Ίσως, όμως, δεν θα έπρεπε να υποτιμήσουμε και κάποιους βαθύτερους λόγους, που κρύβονται στην ψυχή κάθε ανθρώπου, είτε είναι πλανητάρχης είτε κάποιος από μας, όταν έρχεται η στιγμή του προσωπικού απολογισμού.
Ο Ομπάμα προγραμμάτισε την επίσκεψη στην Ελλάδα, ενώ ήταν μάλλον σίγουρος για τη νίκη της Κλίντον, στην οποία επένδυσε και την οποία υποστήριζε με πάθος. Όμως, τελικά η επίσκεψη αυτή, μετά τη ρεπουμπλικανική νίκη του λαϊκιστή ολιγάρχη και μεγιστάνα του real estate Τραμπ, πήρε άλλη τροπή.
Η φτωχή Ελλάδα, χώρα μεγάλης ιστορικής, αλλά κυρίως, γεωστρατηγικής σημασίας, που ο Ομπάμα θέλησε να προσεγγίσει για το συμφέρον της υστεροφημίας του, και κυρίως το συμφέρον της ατλαντικής συμμαχίας, μετά τη ζοφερή εξέλιξη των αμερικανικών εκλογών και τις εύστοχες παρεμβάσεις του πρωθυπουργού και του Προέδρου της Δημοκρατίας, πήρε για την αμερικανική πολιτική την όψη μιας κολυμβήθρας του Σιλωάμ.
Ένας Ομπάμα που ενώ μιλούσε με εξαιρετική ευφράδεια για την τεράστια πολιτιστική αξία της δημοκρατίας, της επιστήμης των ιδεών, και της αλληλεγγύης για κάθε βασανισμένο, αφενός θύμιζε τον νεαρό έγχρωμο που κατόρθωσε να μετεξελιχθεί με τις γνώσεις, την ευφυΐα και την εργατικότητα του σε παντοδύναμο πλανητάρχη, αλλά και αυτόν που κατά βάθος ίσως ζητούσε την εξιλέωση από πειρασμούς και ηθικές υποχωρήσεις στις οποίες υπέκυψε κατά τη διάρκεια της θητείας του. Που ίσως η τελευταία του, δηλαδή η υπονόμευση του Σάντερς ο οποίος δεν πήρε το χρίσμα για χάρη της Χίλαρι Κλίντον, οδήγησε στην εκλογή του απαράδεκτου για κάθε έμφρονα άνθρωπο, Ντόναλντ Τραμπ.
Ας ελπίσουμε ότι μετά από όλα αυτά που είδε να συμβαίνουν και από τις δικές του λάθος επιλογές στην Αμερική, το «ζήτω η Ελλάς», με το οποίο μας αποχαιρέτησε, να το εννοεί πραγματικά.
