Μετά τις τόσες φορές που έχουν πέσει όλοι από τα.. σύννεφα, στις εκλογές και τα δημοψηφίσματα που έγιναν το τελευταίο διάστημα στην Ευρώπη και τον κόσμο, μετά τις άπειρες δηλώσεις των ηγεσιών των “συστημικών” -και κυβερνώντων- κομμάτων ότι “πρέπει να ασχοληθούμε σοβαρά με τους φόβους των ανθρώπων, που τους στέλνουν στην αγκαλιά της λαϊκιστικής Ακροδεξιάς”, είδε επιτέλους το φως της δημοσιότητας μια εκτεταμένη έρευνα για το ποιοι είναι αυτοί οι φόβοι.
Το Ίδρυμα Μπέρτελσμαν έκανε χιλιάδες προσωπικές συνεντεύξεις με πολίτες των κρατών - μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης επικεντρώνοντας το ενδιαφέρον του σε τρία ερωτήματα: Ως τι αντιλαμβάνεται κάποιος την παγκοσμιοποίηση - ευκαιρία ή κίνδυνο; Πώς βλέπει το μέλλον του στον οικονομικό τομέα - Φοβάται τη φτωχοποίηση ή όχι; Αισθάνεται πιστός στις παραδοσιακές αξίες -π.χ. πατρίς, θρησκεία, οικογένεια;
Στη συνέχεια συνέκρινε τις απαντήσεις στο σύνολο του πληθυσμού με τις απαντήσεις που έδωσαν εκείνοι οι άνθρωποι, οι οποίοι κατά δήλωσή τους είναι έτοιμοι να ψηφίσουν -ή το έχουν ήδη κάνει- ακροδεξιά κόμματα. Το συμπέρασμα που προκύπτει από την ανάλυση της έρευνας είναι ότι ο φόβος αποτελεί την κινητήρια δύναμη της Ακροδεξιάς κι όχι τόσο η πίστη στις παραδοσιακές αξίες. Ότι, ενώ στο σύνολο των ευρωπαϊκών κοινωνιών -με διαφορές από χώρα σε χώρα- μόνο το 45% βλέπει την παγκοσμιοποίηση ως κίνδυνο, στους οπαδούς της Ακροδεξιάς το ποσοστό κυμαίνεται από 69% (στην Αυστρία) έως 78% (στη Γερμανία).
Οι ερευνητές επισημαίνουν ότι στη δημόσια συζήτηση οι άνθρωποι συνδέουν με την παγκοσμιοποίηση τη μετανάστευση, το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα και την αυτοματοποίηση στην παραγωγή. Με αυτή τη σειρά. Δηλαδή όσοι απαντούν ότι φοβούνται την παγκοσμιοποίηση εννοούν ότι φοβούνται τους ξένους που έρχονται στον τόπο τους, φοβούνται την ανεξέλεγκτη δύναμη των τραπεζών - και δεν εμπιστεύονται τους πολιτικούς ότι έχουν τη βούληση ή/και τη δύναμη να την τιθασεύσουν- και φοβούνται ότι η τεχνολογία θα τους κάνει να χάσουν τη δουλειά τους. Μάλιστα, όσο μεγαλύτεροι σε ηλικία είναι και όσο πιο μακριά από τα αστικά κέντρα, τόσο περισσότερο φοβούνται.
Κι επειδή στην ιστορία της ανθρωπότητας οι μετακινήσεις πληθυσμών δεν σταμάτησαν ποτέ, οι ηγεσίες που πραγματικά θέλουν να φρενάρουν την Ακροδεξιά πρέπει να βρουν επιτέλους έναν τρόπο να ελέγξουν το καζίνο που παραμένει εδώ και δεκαετίες το χρηματοπιστωτικό σύστημα και να στηρίξουν τους ανθρώπους τους οποίους πατάει το... τρένο της αυτοματοποίησης. Μπακάλικα, θα πρέπει να θυμηθούν ότι υπάρχει κάτι που λέγεται κοινωνική δικαιοσύνη. Πριν οι νίκες της Ακροδεξιάς φέρουν τη βαρβαρότητα.
