Live τώρα    
22°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Αίθριος καιρός
22 °C
20.2°C23.5°C
2 BF 43%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίθριος καιρός
20 °C
16.6°C22.9°C
2 BF 45%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
17 °C
17.1°C21.5°C
2 BF 64%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Ελαφρές νεφώσεις
21 °C
20.2°C21.1°C
1 BF 62%
ΛΑΡΙΣΑ
Ελαφρές νεφώσεις
18 °C
17.9°C17.9°C
0 BF 59%
Τα σύνορα και τα όνειρα της καρδιάς μας
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Τα σύνορα και τα όνειρα της καρδιάς μας

Όλα αυτά που ακούμε και βλέπουμε τον τελευταίο καιρό γύρω από τα ελληνοτουρκικά μας φέρνουν στο νου εκείνη την όμορφη ταινία των Niyazi Κizilyurek και Πανίκου Χρυσάνθου (Το τείχος μας / Duvarimiz) που προβλήθηκε πριν από αρκετά χρόνια.

Σε μια τόσο μικρή ζωή -αφηγείται η ταινία- που τα νιάτα και τα όνειρα χάνονται τόσο γρήγορα, που κανείς, Τούρκος ή Έλληνας, πλούσιος ή φτωχός, δεν καταφέρνει να κλέψει ούτε ένα δευτερόλεπτο από τον προκαθορισμένο χρόνο που του ορίζει η μοίρα του ή, αν θέλετε, το κισμέτ του, η έννοια εχθρός ή αντίπαλος φαντάζει γελοία μπροστά στον πραγματικό εχθρό, τον αληθινό αντίπαλο: τη δυστυχία και τον θάνατο.

Πόσο κουτές και στενοκέφαλες φαντάζουν οι διενέξεις και οι αντεγκλήσεις που ανταλλάσσουμε μεταξύ μας εδώ και τόσο καιρό (π.χ. αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάννης). Εμείς, δυο λαοί που εδώ και αιώνες μοιραζόμαστε τον ίδιο ήλιο, την ίδια θάλασσα, την ίδια γη. Δυο λαοί φτωχοί, ο ένας στις παρυφές της Δύσης και ο άλλος εκεί που ξεκινά η Ανατολή. Με το Αιγαίο ανάμεσά μας να μας λούζει το σώμα και την ψυχή.

Για να συνειδητοποιήσουμε αυτό που νιώθει βαθιά η ψυχή μας για τον διπλανό λαό, ας ρωτήσουμε με ειλικρίνεια τον εαυτό μας: Με ποιον θα προτιμούσαμε ένα βράδυ να τα πιούμε, να γλεντήσουμε, να τραγουδήσουμε, να μοιραστούμε τα βάσανα και τους καημούς μας (τα σεκλέτια και τους σεβντάδες): με έναν Δανό, Γερμανό, Ιταλό, Ελβετό, Αμερικανό ή μ’ έναν Τούρκο; Ποιος είναι αυτός που θα νιώσει πραγματικά τον χτύπο της καρδιάς μας; Ποιος θα κοινωνήσει μαζί μας νιώθοντας τον νταλγκά που μας καίει; Οι καλοί μας φίλοι Ευρωπαίοι και Αμερικανοί το μόνο μας τραγούδι που μπορούν να αντέξουν, είναι ίσως “Τα παιδιά του Πειραιά” και κανένα syrtaki. Οι “εχθροί” μας όμως, οι Τούρκοι, είναι οι μόνοι που θα μπορούσαν να γλεντήσουν μαζί μας με Καζαντζίδη, Διονυσίου, Ζαμπέτα και άλλα τραγούδια της καρδιάς μας.

Γιατί δεν θέλουμε να δούμε την αλήθεια κατάματα; Γιατί παραδέρνουμε με φωνές εθνικιστικές, ξένες, που έρχονται από το παρελθόν; Γιατί δεν θέλουμε να ακούσουμε την φωνή της καρδιάς μας, όπως λέει και ο Ερντογάν...

Εντάξει, αλλά εμείς αδέλφια μ' αυτούς δε γινόμαστε. Τετρακόσια χρόνια σκλαβιάς δεν ξεχνιούνται έτσι εύκολα, θα πει κάποιος. Δεν είναι παρά Μογγόλοι και Τάταροι από τα βάθη της Ασίας. Βίασαν και σκότωσαν κτηνωδώς τις προγιαγιάδες μας, ίσως πει κάποιος υπερεθνικιστής και μοναχοφαγάς της κληρονομιάς των αρχαίων Ελλήνων. Μήπως όμως και εμείς δεν κάναμε το ίδιο και στις δικές τους προγιαγιάδες; Νεαροί ακαλλιέργητοι και φανατισμένοι στρατιώτες ήταν τότε και εκείνοι, όπως και εμείς. Τι διαφορετικό από βία και θάνατο θα μπορούσε να συμβαίνει σε έναν πόλεμο;

Όμως ο μακροχρόνιος συγχρωτισμός με τον γείτονα λαό στις καλές και στις κακές ιστορικές στιγμές δεν έχει ενώσει μόνο το αίμα μας, αλλά κάπου βαθιά έχει ενώσει και τις ψυχές μας. Είμαστε αδέλφια, είτε μας αρέσει είτε όχι, είτε οι μάνες μας άνοιξαν την αγκαλιά στους άντρες τους με τη θέληση είτε με τη βία. Και στο κάτω-κάτω της γραφής η διχόνοια και η προδοσία των δικών μας άνοιξαν το 1453 την κερκόπορτα.

Όμως, τέλος πάντων, ό,τι έγινε, έγινε. Περασμένα ξεχασμένα. Δυο φτωχοί λαοί είμαστε με λιγότερα αυτά που μας χωρίζουν και περισσότερα αυτά που μας ενώνουν. Αν γίνει το θαύμα, μονιάσουμε και συνεργαστούμε, μπορούμε να έχουμε αποτελέσματα που ούτε στον ύπνο τους δεν μπορούν να φανταστούν οι καλοί μας φίλοι και σύμμαχοι. Έχουμε μεγάλη ιστορική προίκα και οι δύο λαοί.

Αν φυλάξουμε τις οικονομίες μας εμείς και οι Τούρκοι και δεν συνεχίσουμε να τις δίνουμε συνέχεια στους φιλαράκους ένθεν κακείθεν του Ατλαντικού για αγορές όπλων, θα λύσουμε τα προβλήματα της αγροτιάς μας, τα προβλήματα της ανεργίας και της φτώχειας, θα αρχίσουμε σιγά-σιγά να ξεφεύγουμε από τον φαύλο κύκλο της αέναης υπανάπτυξης.

Σίγουρα έχουμε ανάγκη τα εκατοντάδες εκατομμύρια που θα εξοικονομήσουμε από τη μείωση των εξοπλισμών. Αλλά έχουμε περισσότερη ανάγκη τα παλληκάρια μας. Δεν χρειαζόμαστε τα παράσημα πάνω από τα φέρετρά τους. Θέλουμε τα παιδιά μας ζωντανά και ευτυχισμένα για να χτίσουν το μέλλον των χωρών μας, αλλά και όλης της ανθρωπότητας.

Οι Τούρκοι σε καμιά περίπτωση δεν είναι οι εχθροί του λαού μας. Εχθροί κάθε λαού είναι οι άπληστοι ολιγάρχες και τα ιδιοτελή συμφέροντα που νέμονται τον πλανήτη οδηγώντας τους λαούς στη δυστυχία, τους πολέμους και τον θάνατο. Ας δουλέψουμε λοιπόν όλοι οι λαοί μαζί ενάντια στους πραγματικούς εχθρούς καταργώντας προκαταλήψεις και σύνορα. Εμείς και οι γείτονές μας έχουμε τη δύναμη στα χέρια μας και μπορούμε να ζήσουμε με ειρήνη και ευημερία. Ας αξιοποιήσουμε τα θετικά που μας ενώνουν έτσι ώστε οι γενιές που θα ακολουθήσουν να μην δηλητηριαστούν από το μίσος.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL