Πολύτιμος φίλος και υπολογίσιμος εχθρός, θεμέλιος λίθος για φίλους και απόρθητο φρούριο για εχθρούς, αγαπήθηκε και μισήθηκε όσο ελάχιστοι στον κόσμο. Η τεράστια σκιά τού πανύψηλου (1.94) και χαρισματικού Κουβανού ηγέτη σκέπαζε και προφύλασσε τον τόπο του επί μισό αιώνα.
Ο Φιντέλ Αλεχάντρο Κάστρο Ρους γεννήθηκε στο αγρόκτημα του πατέρα του, μετανάστη από την Ισπανία στην Κούβα. Στο σχολείο τού άρεσε η Ιστορία και η Γεωγραφία, αλλά προτιμούσε τα αθλητικά. Σπούδασε Νομική στο Πανεπιστήμιο της Αβάνας.
Ο νεαρός Φιντέλ ήταν ακτιβιστής, αντιιμπεριαλιστής, υπέρμαχος της εντιμότητας, της αξιοπρέπειας και της δικαιοσύνης. Όταν τελείωσε τη Νομική, συνίδρυσε με έναν φίλο του μια δικηγορική εταιρεία με σκοπό να βοηθήσει τους φτωχούς Κουβανούς. Η αδιαφορία του, όμως, για το χρήμα οδήγησε στο ναυάγιο της προσπάθειας. Αφού δεν μπορούσε να πληρώσει τους λογαριασμούς του, του πήραν τα έπιπλα και του έκοψαν το ρεύμα...
Όσο περνούσε ο καιρός, ο Κάστρο πήγαινε όλο και πιο αριστερά. Συμμετείχε σε προσπάθειες ανατροπής διεφθαρμένων ηγετών της Λατινικής Αμερικής, αλλά κυρίως της ανατροπής του Μπατίστα. Η πρώτη εξέγερση δεν πέτυχε και ο Κάστρο φυλακίστηκε μαζί με άλλους επαναστάτες.
Όταν αμνηστεύθηκε, διέφυγε στις ΗΠΑ κι από κει στο Μεξικό, όπου γνώρισε τον Αργεντινό γιατρό Ερνέστο «Τσε» Γκεβάρα, που εργαζόταν τότε εκεί ως δημοσιογράφος και φωτογράφος του Λατινοαμερικανικού Πρακτορείου Ειδήσεων. Συνδέθηκαν με στενή φιλία και ο Κάστρο αργότερα τον περιέγραφε ως «πιο προχωρημένο επαναστάτη» απ' ό,τι ήταν ο ίδιος. Γυρίζοντας με τον αδελφό του Ραούλ στην Κούβα, οργάνωσαν μαζί με τον Γκεβάρα αντάρτικο πόλεμο εναντίον των δυνάμεων του Μπατίστα. Παρά τις μαζικές συλλήψεις, τα βασανιστήρια και τις εξωδικαστικές εκτελέσεις, η επανάσταση τελικά στέφθηκε από επιτυχία την πρωτοχρονιά του 1959.
Η εγκληματική κυβέρνηση του Μπατίστα, για να καταστείλει την επανάσταση, σκότωσε περίπου 20.000 Κουβανούς. Ο ίδιος δε εγκατέλειψε τη χώρα στις 31 Δεκεμβρίου 1958, παίρνοντας μαζί του 300 εκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ, ποσό ίσο με περίπου δυόμισι δισεκατομμύρια δολάρια σήμερα!
Ο Κάστρο τιμήθηκε με το βραβείο Λένιν, το χρυσό μετάλλιο Ζολιό-Κιουρί, το βραβείο του Τάγματος της Καλής Ελπίδας από τον Νέλσον Μαντέλα, δηλαδή το ανώτατο πολιτικό βραβείο της Νότιας Αφρικής για αλλοδαπούς, κ.ά.
Αγαπούσε βαθιά την πατρίδα και τον λαό του και προσπαθούσε να τους εξασφαλίσει τα απαραίτητα οικονομικά μέσα. Νομοθέτησε επανειλημμένα υπέρ του λαού, π.χ. χορήγηση κτηματικής περιουσίας σε 200.000 αγρότες, μείωση υψηλών μισθών, αύξηση των χαμηλών, μείωση ενοικίων κατά 50% κ.λπ. Ιδιαίτερη έμφαση έδωσε στην εκπαίδευση, ανοίγοντας επιπλέον σχολεία για όλους τους πολίτες, με ένα επιτυχημένο σύστημα Παιδείας - εργασίας.
Η υγειονομική περίθαλψη εθνικοποιήθηκε και επεκτάθηκε με αγροτικά Κέντρα Υγείας και αστικές πολυκλινικές σε όλο το νησί. Ο εμβολιασμός στα παιδιά έγινε υποχρεωτικός και επιτεύχθηκε κατακόρυφη πτώση της βρεφικής θνησιμότητας.
Έγινε άμεση βελτίωση των υποδομών. Στους πρώτους έξι μήνες της διακυβέρνησης Κάστρο, κατασκευάστηκαν δρόμοι περίπου 1.000 χιλιομέτρων και έργα ύδρευσης και αποχέτευσης. Επίσης, 800 κατοικίες χτίζονταν κάθε μήνα τα πρώτα χρόνια, για άμεση στέγαση των αστέγων. Άνοιξαν βρεφοκομεία, παιδικοί σταθμοί και κέντρα για άτομα με ειδικές ανάγκες και ηλικιωμένους.
Εργάτες, αγρότες, σπουδαστές τον αγάπησαν, ενώ τον μίσησαν, όπως ήταν φυσικό, οι βολεμένοι και ελεύθεροι επαγγελματίες, που μετανάστευσαν κατά χιλιάδες στη Φλόριντα των ΗΠΑ, απ’όπου μαζί με τη CIA και τη δομινικανική κυβέρνηση χρηματοδοτούσαν οπλισμένες ομάδες μισθοφόρων εναντίον του επί έξι χρόνια. Για να προστατεύσουν την κυβέρνηση, 50.000 Κουβανοί έσπευσαν να συγκροτήσουν πολιτοφυλακές.
Ακολούθησε οικονομικός πόλεμος, αποκλεισμοί, για να πέσει ο Κάστρο, και εκατοντάδες δολοφονικές απόπειρες από Αμερικανούς... Τι ήταν για την Κούβα ο Κάστρο; Τι ήταν η Κούβα πριν απ’ αυτόν; Ποιες ήταν οι συνθήκες ζωής τού 80% του πληθυσμού επί Μπατίστα; Ποια είναι η ζωή τους σήμερα;
Όχι, δεν έχουν πολυτέλειες. Τι έχουν;
* Δωρεάν ποιοτική παιδεία για όλους.
* Δωρεάν υγειονομική περίθαλψη.
* Υψηλό προσδόκιμο ζωής.
* Μηδέν ανεργία.
* Κανέναν άστεγο.
* Σχεδόν ανύπαρκτη εγκληματικότητα.
* Μηδέν ρατσισμό.
Επισκέφθηκα την Κούβα πέντε φορές και είμαι μάρτυρας των παραπάνω...
