Θριαμβολογούν οι συνήθεις ραδιοτηλεοπτικοί δαιμονολόγοι με τη λάμψη στο μάτι ένα πράμα.
Ότι ναυάγησε η διαπραγμάτευση, πάει και τέλειωσε.
Περίμεναν, προφανώς, να τελειώσουν όλα μέσα σε πέντε μέρες.
Κι εδώ οι δικοί μας να τα δεχτούν όλα ασυζητητί και αβλεπί.
Όπως κάνανε οι παλιοί, καλή ώρα.
Αλλά και οι δικοί μας, πώς και το δέσανε κόμπο ότι εξασφαλίστηκε η συναίνεση των κοινωνικών εταίρων στα εργασιακά;
Και ποντάρανε μάλιστα πάνω σ΄ αυτήν.
Δεν έχουν μάθει, άραγε, απ’ όσα έχουν πάθει;
Ε, να λοιπόν που ο ΣΕΒ τους άδειασε κιόλας στην πρώτη στροφή.
Τασσόμενος ανεπιφυλάκτως με τη μεριά του ΔΝΤ.
Αν δεν το ξεπέρασε κιόλας.
Ακόμη η απόφαση (η «καθαρογραμμένη») του ΣτΕ.
Έτσι, για να μην ξεχνιόμαστε...
Άντε να δούμε τώρα πώς θα μπορέσει να πορευτεί το ΕΣΡ στα τυφλά.
Κι αν φέρει ο Παππάς κάποιο «μεταβατικό» νομοθέτημα.
Έτσι για μια στοιχειώδη νομιμότητα, βρ’ αδερφέ, μέχρις ότου...
Εκεί να δεις για πότε ξεσηκώνεται το άπαν σύμπαν των αντιπολιτευομένων, ολοφυρόμενο κατά του «υπουργού - καναλάρχη».
Εντάξει, με τον Σαρκοζί ξεμπερδέψαμε με τον Βιγιόν τώρα τι γίνεται;
Να είσαι, λέει, Γάλλος ψηφοφόρος και να υποχρεώνεσαι να επιλέξεις ανάμεσα στον Βιγιόν και στη Λεπέν.
Σαλτάρεις ή δεν σαλτάρεις ο χριστιανός;
Το κίνημα του «ΝΑΙ», του «Μένουμε Ευρώπη» και του «Αντισταθείτε» επαξίως εκπροσωπούμενο.
Από Κυριάκο, Σταύρο, Βαγγέλη.
Σ’ εκείνη τη βιβλιοπαρουσίαση στις αρχές της εβδομάδας.
Όπου ο εμμονικός αντι-ΣΥΡΙΖΑ οίστρος τούς ενώνει και τους δονεί.
Μεταμφιεσμένος σε ασυμβίβαστο «αντιλαϊκισμό».
Όπου αν κάτσεις και αποκρυπτογραφήσεις όλες (μα όλες) τις θέσεις και τις κινήσεις και των τριών.
Τίγκα στον λαϊκισμό, ξεχειλίζει μιλάμε.
Ο αφόρητος λαϊκισμός του δήθεν «αντιλαϊκισμού».
Βολικός πάντως, έτσι κι αλλιώς.
Προκειμένου να βρεθεί η συγκολλητική ουσία, η όσο προσχηματική.
Διά πάσαν χρήσιν...
Δεν ξέρω αν είμαι καλά πληροφορημένος, αλλά νομίζω πως το τελευταίο διήμερο δεν λάκισε άλλος ποταμίσιος βουλευτής.
Μια συμβουλή μονάχα, με αγάπη.
Ψυχραιμία, Σταύρο!
Συχνά - πυκνά μαζί με την ψυχραιμία χάνεις και το δίκιο σου.
Εφ’ όλης αυτής της θορυβώδους εσωκομματικής ύλης, απολύτως αξιοπρεπής η στάση του Σπύρου Λυκούδη.
Ιδίως εκεί που είπε πως ως εναλλακτική υπάρχει και «το σπίτι μας».
Και, να σου πω την αλήθεια, δεν περίμενα κάτι διαφορετικό από 'κείνον.
Μεγαλοπρεπής και συγκινητική η τελετή παράδοσης - παραλαβής ανάμεσα σε Κουμουτσάκο - Κικίλια.
Μονάχα η χορωδία της “γαλάζιας γενιάς” έλειπε.
Υπό τη διεύθυνση του Ρόμπερτ Ουίλιαμς, εννοείται.
Να ψάλει το αξέχαστο «Ζήτω η Ελλάδα - Ζήτω η Θρησκεία - Ζήτω η Νέα Δημοκρατία».
Έτσι, για την ανύψωση του αγωνιστικού ηθικού, βρ’ αδερφέ.
Στη θέση του Κουμουτσάκου, πάντως, θα ήθελα να τη σβήσω απ’ τον χάρτη αυτή την περίοδο της «εκπροσώπησης».
Και να εξαφανίσω κάθε ίχνος της.
Όσο για τον Κικίλια, δεν θάχει απολύτως κανένα πρόβλημα, παίρνω όρκο.
Έδωσε ήδη, άλλωστε, τα διαπιστευτήριά του.
Δηλώνοντας ευθαρσώς ότι «Η αναδιανομή πλούτου από τους πλούσιους στους φτωχούς αποτελεί μαρξιστικό κόμπλεξ που ποινικοποιεί το κέρδος».
Ενώ συμπλήρωσε, επίσης ευθαρσώς, πως «...Οι φτωχοί δεν θα έχουν έτσι κίνητρο να δουλέψουν και να συνεισφέρουν στην οικονομία».
Μάλιστα, αυτοί είναι, δοξάστε τους...
Αν ρωτάς και για τον έτερο «σκιώδη» της Ν.Δ., τον Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη, αυτός έσπευσε να στείλει «τηλεγράφημα» στον Βόλφγκαν Σόιμπλε.
Δηλώνοντας, κι αυτός ευθαρσώς, ότι δεν έχουμε ως χώρα κανένα πρόβλημα με το χρέος τα επόμενα χρόνια.
Από το 2018 και βλέπουμε.
«Βάστα, Σόιμπλε» κανονικά...
Αλλά τι το ψάχνεις, κάτσε και δες στις λεπτομέρειές του τον «σκιώδη» ανασχηματισμό του Κυριάκου.
Καμάρωσε τα -προπάντων σαμαρικά- μπουμπούκια που περιλαμβάνει.
Από υλικά ανακύκλωσης, που λέει ο λόγος.
Ή και κατεδάφισης, ακόμη καλύτερα.
Ε, αν δεν βαριέσαι, κάνε και τις δέουσες συγκρίσεις.
Θα το καταδιασκεδάσεις...
Χρειάζεται «νέο όχημα» για την Κεντροαριστερά, αποφαίνεται ο Κώστας Σημίτης στο νέο του βιβλίο.
Αφού διαπιστώνει ότι «το ΠΑΣΟΚ ανήκει σε ένα παρελθόν το οποίο δεν ελκύει πλέον...
...Ούτε μπορεί να πετύχει άνοδο στις εκλογές».
Και κλάμα η Φώφη...
Τώρα τι σόι όχημα θάναι αυτό, ας προτείνει ο καθένας ό,τι φαντάζεται, από μπόινγκ υπερηχητικό μέχρι αραμπά.
Ό,τι νομίζει πως ταιριάζει στην περίσταση.
Έτοιμος να αφορίσει τους μηχανικούς και τους εργάτες τούς πρόθυμους να χτίσουν «ναό» των Μαρτύρων του Ιεχωβά, στην επικράτειά του.
Εμφανίζεται ο μητροπολίτης Καρυστίας.
Έτσι μπράβο, σεβασμιότατε, ίσα στον δρόμο που χάραξε ο Ιερώνυμος.
Όταν «αποκήρυξε» κάθε ιδέα για μουσουλμανικό τέμενος.
Και καλά στη Χίο και τη Σάμο, πες πως είναι οι χρυσαυγίτες (και κάτι νεοδημοκράτες, για να λέμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους) που κάνουν τον σαματά κατά των προσφύγων.
Αμ εκεί κάτω στον Πειραιά, στο λιμάνι, πώς το διασκεδάζεις το πράμα;
Όπου κάποιοι ξεσηκώνονται μπροστά στο ενδεχόμενο να φιλοξενηθούν σε δημοτικό κτήριο 20 (!) ασυνόδευτα προσφυγόπουλα.
Δηλαδή να κλίνεις τα μάτια και να σκύβεις το κεφάλι.
Από ντροπή...
