Ενίοτε, σε κάποιες συναντήσεις πρωταγωνιστές είναι οι μεγάλοι απόντες. Αυτοί που ρίχνουν βαριά τη σκιά τους είτε επειδή αποτελούν το αντίπαλο δέος είτε επειδή θεωρούνται οι άγνωστοι Χ. Αν και οι πληροφορίες που βγήκαν στον έξω κόσμο από την εξαμερή του Βερολίνου ήταν μέχρι στιγμής πολύ περιορισμένες, δημιουργήθηκε η εικόνα ότι οι ηγέτες των ΗΠΑ, της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Ιταλίας, της Ισπανίας και της Βρετανίας προσπαθούσαν να καθησυχάσουν ο ένας τον άλλο για το ποια στάση θα τηρήσει την ημέρα που θα εγκατασταθεί στον Λευκό Οίκο ο -τουλάχιστον απρόβλεπτος- Ντόναλντ Τραμπ, κυρίως απέναντι στον Ρώσο πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν. Η εντύπωση που είχε προκληθεί από τη συνέντευξη Τύπου που έδωσε ο Ομπάμα μαζί με τη Μέρκελ την προηγούμενη ημέρα ήταν ότι τίποτε δεν είναι πια αυτονόητο. Ευχές εξέφρασε ο Ομπάμα ότι ο διάδοχός του θα συνεχίσει περίπου στην ίδια γραμμή -πιέζοντας τη Μόσχα μέσω κυρώσεων για την Ουκρανία και συζητώντας μαζί της σε μάλλον έντονο τόνο για τη Συρία-, αλλά του ξέφυγε (;) και μια φράση, η οποία έγινε τίτλος αγωνίας σε πολλά ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης: Ας ελπίσουμε ότι δεν θα κάνουμε “ κάποια deals με τη Ρωσία σε βάρος των διεθνών κανόνων ή μικρότερων χωρών”.
Προς τι η αγωνία; Κάποιοι ερμηνεύουν αυτά τα “deals” ως πλήρη αντιστροφή της πολιτικής των ΗΠΑ στην ανατολική Ευρώπη. Από κει που μιλούσαν για αντιπυραυλική ασπίδα, τάχα για τον κίνδυνο του Ιράν, μερικές εκατοντάδες χιλιόμετρα δυτικά των ρωσικών συνόρων, θα μπορούσαν επί Τραμπ να πουν “αυλή του Πούτιν είναι η Ουκρανία κι όσοι φοβούνται ας αναλάβουν μόνοι τους την προστασία των συνόρων τους”. Άλλωστε, ο επόμενος πρόεδρος είχε πει προεκλογικά ότι αν το ΝΑΤΟ θέλει παρουσία στη Βαλτική, οι ΗΠΑ δεν πρέπει να πληρώνουν γι’ αυτό, αλλά στην καλύτερη περίπτωση να πληρώνονται.
Με το βλέμμα στον Τραμπ και τον Πούτιν, λοιπόν, οι πέντε Ευρωπαίοι ηγέτες -αν και οι καρέκλες του Φρανσουά Ολάντ και του Ματέο Ρέντζι τρίζουν άμεσα- κατέληξαν ότι πρέπει να συνεργαστούν ακόμη στενότερα από δω και πέρα. Και δεν άφησαν να διαρρεύσει μέχρι στιγμής τίποτε από αυτά που τους χωρίζουν, ούτε στις διαφοροποιήσεις τους σε σχέση με τη Μόσχα. Όσο για τους καυγάδες για την οικονομία τους παρέπεμψαν στην επόμενη σύνοδο κορυφής της Ε.Ε. Και στις σελίδες των εφημερίδων.
