Οι ιστορίες που ακούμε για το παρελθόν από τους πιο ηλικιωμένους δίνουν μια πολύ διαφορετική εικόνα της ζωής από αυτήν που εμείς οι νέοι βιώνουμε στις μέρες μας. Η κοινωνία έχει μετατρέψει το σήμερα σε κάτι πολύ διαφορετικό... και όλα να είναι βασισμένα στην τεχνολογία!
Οι νέοι δεν έχουν κάποιον άλλον τρόπο διάθεσης του ελεύθερου χρόνου τους εκτός των κοινωνικών δικτύων! Έχουν βασίσει τον εαυτό τους και τα πιστεύω τους πλέον περισσότερο πάνω σε Facebook, Instagram κ.ο.κ. παρά σε απασχολήσεις με νόημα. Η διασκέδαση όλων μας πλέον δεν προφέρεται διαφορετικά, αλλά μόνο μέσω φωτογραφιών. Βέβαια, τι άλλο να περιμένεις, όταν δεν έχεις καμιά προοπτική και η θέση της νεολαίας μέσα στην κοινωνία διαρκώς υποβαθμίζεται, αυτό που σου μένει είναι η φυγή σε μια εικονική πραγματικότητα. Ο εαυτός μας και η ευτυχία μας βρίσκεται μόνο μέσα σε αυτά τώρα πια! Τα πιστεύω και οι πεποιθήσεις μας εκφέρονται μόνον έτσι... στο τώρα... κι αυτό είναι μια λαθεμένη επιλογή για τους νέους ανθρώπους. Το αποτέλεσμα είναι η αδιαφορία για τον κόσμο γύρω τους και το ενδιαφέρον τους να πλασάρουν τις απασχολήσεις τους online.
Εξαφανίστηκε η αγνότητα των παιδικών χρόνων μέσα από τα ίδια μας τα χέρια και το φταίξιμο δεν είναι μόνο των άλλων ή της κοινωνίας γενικά, αλλά και δικό μας. Χρόνο με τον χρόνο όλα έχουν διαφοροποιηθεί και έχουν γίνει εντελώς αγνώριστα. Πού να βρίσκεται άραγε η αθωότητα των μικρών παιδιών που έπαιζαν στις πλατείες και φιλούσαν στα κρυφά κάτι μικρά κοριτσάκια στο άγνωστο και φοβόντουσαν γιατί δεν ήξεραν καν τι είναι αυτό που κάνουν; Ή η επικοινωνία η κοντινή κι όχι μηνυμάτων και τηλεφώνου, η επικοινωνία που κάνεις τα πάντα για να βρεις αυτόν ή αυτό που θες πραγματικά;
Σήμερα μας πλάθουν μόνο για να ακολουθούμε. Απλά ακολουθούμε τη χαρά που πιστεύουμε ότι είναι πιο εύκαιρη... χαμένοι στον χρόνο θα ήταν πιο σωστό να πούμε. Σκέψεις και πιστεύω κρυμμένα βαθιά στο μυαλό, δύσκολα να ακολουθήσεις τα δικά σου πιστεύω σήμερα, θέλει αρκετή προσπάθεια και θάρρος. Θέλει τύχη και πίστη κι όλα μετά βρίσκονται στο χέρι σου.
Όπως έχω ακουστά κι εγώ από τις διδαχές των βουδιστών που γνώριζαν την απλή ευτυχία: «Είμαστε πλασμένοι από τις σκέψεις μας. Γινόμαστε αυτό που σκεφτόμαστε. Το μυαλό είναι αγνό, η χαρά ακολουθεί σαν σκιά που ποτέ δεν φεύγει». Αρκεί βέβαια να μη γινόμαστε θύματα της μόδας, να την αποφεύγουμε, έστω και για λίγο.
