Αναρωτήθηκε ο Κυριάκος Μητσοτάκης για το αν “η διευθύντρια του κυρίου Κατρούγκαλου θα μπορέσει να λύσει τα προβλήματα στην αγορά εργασίας” υπονοώντας κάτι όχι και τόσο ευδιάκριτο όσον αφορά τις ικανότητες και τις δυνατότητες της Έφης Αχτσιόγλου να ανταποκριθεί στα ομολογουμένως δύσκολα καθήκοντά της.
Ήταν το νεαρό της ηλικίας της υπουργού Εργασίας που έσπειρε το ζιζάνιο της αμφιβολίας στο μυαλό του αρχηγού της Ν.Δ.; Ήταν η έλλειψη ενσήμων και προϋπηρεσίας της Έφης Αχτσιόγλου που προκάλεσαν την απογοήτευση του Κυριάκου Μητσοτάκη για την αγορά εργασίας του τόπου; Ή μήπως προχώρησε σε δίκη προθέσεων λόγω της θητείας της στο υπουργείο υπό τον Γιώργο Κατρούγκαλο και έσπευσε να προκαταλάβει τα αρνητικά αποτελέσματα της πολιτικής που θα παραγάγει στο υπουργείο Εργασίας; Κάτι από όλα αυτά ή ίσως και όλα αυτά μαζί ήταν που οδήγησαν τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης να καταδικάσει εκ προοιμίου τη νέα υπουργό Εργασίας σε αποτυχία.
Όσα εμμέσως πλην σαφώς ο Κυριάκος Μητσοτάκης καταλόγισε στην Έφη Αχτσιόγλου θα μπορούσε κανείς να τα συζητήσει και να διαφωνήσει επ' αυτών με οποιονδήποτε άλλο πολιτικό εκτός του ιδίου. Γιατί ο πρόεδρος της Ν.Δ. είναι ο τελευταίος που δικαιούται να ομιλεί για ηλικιακά κριτήρια και να αμφισβητεί βαριά βιογραφικά. Ας θυμηθεί τη χρονολογία της δικής του εισόδου στην πολιτική, ας αναλογιστεί την δική του αυτάρεσκη επίδειξη τίτλων σπουδών και ας τραβήξει το αυτί των λογογράφων του γιατί τελικά τον εκθέτουν, καθώς η νέα υπουργός Εργασίας θα μπορούσε να αποτελεί παράδειγμα “αριστείας” για το πολιτικό σκεπτικό του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Όσον αφορά τα ένσημα που ο ίδιος πρόλαβε και κόλλησε, ας σταματήσει επιτέλους ο αρχηγός της Ν.Δ. να επικαλείται το βιογραφικό του με το περίφημο πέρασμα από την αγορά εργασίας, μιας και οι γνωρίζοντες ξέρουν πως η θητεία του στο τραπεζικό ίδρυμα για το οποίο τόσο επαίρεται ήταν αντίστοιχη της στρατιωτικής του θητείας επί κυβερνήσεων του πατρός του. Τα ένσημα του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας, που τόσο λείπουν από τους πολιτικούς του αντιπάλους, προέρχονται από τον διορισμό του σε θέση του ευρύτερου δημόσιου τομέα, όταν ανέλαβε το 2000 τη θέση του διευθύνοντος συμβούλου στην εταιρεία Εθνική Επιχειρηματική Συμμετοχών του Ομίλου της Εθνικής Τράπεζας. Εκεί έμεινε έως το 2003, όταν αποφάσισε ότι εργάστηκε αρκετά στη ζωή του ώστε να διεκδικήσει την ψήφο του ελληνικού λαού παρά το νεαρό της ηλικίας του.
Αν η νέα υπουργός Εργασίας αποτύχει, δεν θα φταίει ούτε η ηλικία της ούτε φυσικά το ότι δεν τη διόρισε κάποιος συγγενής της σε μια επιχείρηση για τα μάτια του κόσμου. Όσο για το κατά Μητσοτάκη μειονέκτημα της συνεργασίας της Έφης Αχτσιόγλου με τον Γ. Κατρούγκαλο, απάντηση δεν υπάρχει, εκτός και αν ο αρχηγός της Ν.Δ. θέλει να αποκωδικοποιήσει δημοσίως το σκεπτικό του χωρίς υπονοούμενα.
Επιστρέφοντας, τέλος, στο ερώτημα του κ. Μητσοτάκη για το αν “πιστεύει κανείς πραγματικά ότι η διευθύντρια του κυρίου Κατρούγκαλου θα λύσει τα προβλήματα στην αγορά εργασίας” και επειδή μόνο στα σοβαρά δεν μπορεί να πάρει κανείς τέτοιου είδους, ύφους, ήθους και πολιτικού επιπέδου προβληματισμούς από το συγκεκριμένο πρόσωπο, η απάντηση είναι μία: Όσο πιστέψαμε ότι τα παιδιά του πατέρα τους θα έλυναν τα προβλήματα της χώρας επειδή ήταν παιδιά του πατέρα τους και υπουργοποιήθηκαν με μοναδικό κριτήριο το όνομα του πατέρα τους.
