Αφορμή για τούτο το άρθρο ήταν οι απαράδεκτες δηλώσεις του αρχιεπισκόπου. Δεν μπορώ να δεχθώ όσα είπε και όσα άφησε να εννοηθούν. Ήταν μισαλλόδοξος, διχαστικός, προσβλητικός και απειλητικός. Οι δηλώσεις του δεν στέκονται ούτε λογικά ούτε ιστορικά. Εάν, μάλιστα, σκεφθεί κανείς ότι εκπροσωπεί την Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία της χώρας, απορεί εάν άκουγε χριστιανό ιερωμένο ή κάποιον ακροδεξιό, ξενοφοβικό προπαγανδιστή.
Τόλμησε ο κ. Ιερώνυμος να πει ότι η Αριστερά και η κυβέρνηση οδηγούν σε αφελληνισμό και σε αποχριστιανοποίηση τη χώρα! Ότι υπάρχει κίνδυνος ισλαμοποίησης από τους... πρόσφυγες! Αυτό ούτε ο πλέον αφελής δεν μπορεί να το πιστέψει. Γιατί δεν αποχριστιανοποιήθηκαν οι Έλληνες κατά τους τέσσερις αιώνες της οθωμανικής κατοχής; Εάν, όμως, πράγματι υπάρχει κίνδυνος αποχριστιανοποίησης, αυτός πηγάζει από την εκκλησιαστική ηγεσία, απ’ αυτούς, που ουδεμία σχέση έχουν με τα διδάγματα του Χριστού, που κηρύττουν αλλά δεν εφαρμόζουν. Τι υποκρισία!
Όταν ο αρχιεπίσκοπος αποδέχεται κατάρες παραληρηματικού μητροπολίτη σ’ έναν υπουργό και χαρακτηρίζει προβληματικό τον υπουργό, τότε ή δεν έχει καμιά σχέση με την πραγματικότητα ή καμιά σχέση με τη θρησκεία που κηρύττει. Όπως και να ’χει, αυτός είναι ο προβληματικός...
Ο κ. Ιερώνυμος μου θύμισε την εποχή των αφορισμών. Να θυμηθούμε ότι, όταν ξεσηκώθηκαν οι Έλληνες για την ελευθερία τους το 1821 η Σύνοδος του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως αφόρισε τους επαναστάτες! Επίσης, μητροπολίτες αφόρισαν τρεις από τους γενναιότερους αγωνιστές: Ανδρούτσο, Καραϊσκάκη και Κολοκοτρώνη!
Το 1856, ο μητροπολίτης Κεφαλλονιάς αφόρισε τον Λασκαράτο, ηθικότατο άτομο και πατέρα εννέα παιδιών, διότι έκανε κάποια σάτιρα για τον κλήρο. Ο λογοτέχνης κατέφυγε στη Ζάκυνθο, όπου αφορίστηκε και από τον εκεί μητροπολίτη!
Ίσως το πιο ακραίο περιστατικό αφορισμού να είναι η περίπτωση Τολστόι. Το 2001, 100 χρόνια μετά τον αφορισμό του μεγαλοφυούς Ρώσου συγγραφέα, ο τρισέγγονός του ζήτησε από τη ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία να αποσύρει τον αφορισμό, αλλά ο πατριάρχης Αλέξιος απέρριψε το αίτημα! Να σημειώσουμε ότι ο εν λόγω «άγιος ιεράρχης» ήταν γνωστός λαθρέμπορος και πρώην πράκτορας της KGB...
Ο κ. Ιερώνυμος δεν αρκέσθηκε στη θρησκευτική και φυλετική μισαλλοδοξία, αλλά επιτέθηκε και έμμεσα απείλησε την κυβέρνηση και την Αριστερά, κατηγορώντας τους ότι προωθούν τον χωρισμό Εκκλησίας - κράτους. Τι πραγματικά φοβάται ο ιεράρχης; Σίγουρα όχι τον αφελληνισμό. (Ας θυμηθούμε εδώ και τον καλό πατριάρχη που το 1821 έλεγε πως «τον Τούρκο τον έστειλε ο Θεός»!) Το κυριότερο, που τον ανησυχεί, είναι η οικονομική ευθύνη των εξόδων της Εκκλησίας. Φοβάται, επίσης, ότι, εάν περιοριστεί ο προσηλυτισμός, ίσως μειωθεί η «πελατεία» του... Ναι, έτσι απλά και ειλικρινά...
Στην Ελλάδα έχουμε δημοκρατικό πολίτευμα επί 42 χρόνια και δεν έχει γίνει ακόμη χωρισμός Εκκλησίας - κράτους. Στην Ισπανία, όπου έχουν βασιλεία, έγινε εδώ και 41 χρόνια και η Εκκλησία έχει ωφεληθεί παντοιοτρόπως από την ανεξαρτησία της. Κανένας δεν την εμποδίζει να λειτουργεί όπως θέλει και να κάνει επενδύσεις. Δικά της τα γένια, δικά της και τα χτένια.
Η θρησκεία είναι επιλογή, όχι υποχρέωση. Από τα 27 κράτη-μέλη της ΕΕ, μόνο τέσσερα έχουν επίσημη θρησκεία: Κύπρος, Δανία, Ελλάδα και Μάλτα. Ανεξάρτητα, όμως, απ’ αυτό, κανένας δεν είπε να απαγορευθεί η λειτουργία των εκκλησιών.
Ο αρχιεπίσκοπος ρώτησε: Ποιο λόγο έχει ο πρωθυπουργός, η Αριστερά, στα εκκλησιαστικά πράγματα; Η κυβέρνηση, κ. Ιερώνυμε, δεν είναι διορισμένη. Έχει εκλεγεί από τον λαό και ο πρωθυπουργός είναι ο κυρίως υπεύθυνος για τη χώρα. Το Ελληνικό Δημόσιο, δηλαδή ο λαός, πληρώνει τους μισθούς των κληρικών και των δημόσιων υπαλλήλων γενικά. Σαφώς, λοιπόν, έχει άμεση σχέση με όλες τις λειτουργίες του κράτους.
Θα ήθελα να αντιρωτήσω: Ποιο λόγο έχει η Εκκλησία στις λειτουργίες του κράτους και με ποια ιδιότητα; Συμβαίνουν παγκοσμίως γεγονότα που αλλάζουν συνεχώς τις συνθήκες στις κοινωνίες. Δεν έχουν πια θέση η μισαλλοδοξία, οι διακρίσεις, ο δογματισμός. Αυτά συμβαίνουν μόνο σε χώρες που εσείς, κ. Ιερώνυμε, «μετά βδελυγμίας» αποκηρύσσετε...
