Η ορθότητα μιας πολιτικής κρίνεται από τα αποτελέσματα που παράγει και δεν μπορεί να είναι ανεξάρτητη ούτε αδιάφορη προς τις συνέπειές της για τον λαό. Οτιδήποτε άλλο είναι αφόρητος ακαδημαϊσμός και ελιτίστικη θεώρηση των πραγμάτων, που, ως εκ τούτου, καμιά σχέση δεν μπορεί να έχει με δημοκρατικά και, πολύ περισσότερο, με αριστερά προτάγματα. Ορθή πολιτική είναι «η κατάλληλη ως προς τις ειδικές περιστάσεις σε σχέση με τις οποίες πρέπει να λαμβάνονται οι ορθές αποφάσεις». Όσοι λοιπόν σήμερα αγνοούν συνειδητά αυτές τις «ειδικές περιστάσεις» (τις οποίες, ας μην το ξεχνάμε, άλλοι δημιούργησαν) είναι προτιμότερο να μη μιλάνε, και μάλιστα εξ ονόματος του λαού, εις βάρος του οποίου πολιτεύονται ή/και παίζουν πολιτικά παιχνίδια.
Η αντιπολίτευση, αντί πολιτικού λόγου και επιχειρημάτων, επιδίδεται ασύστολα, θολώνοντας το τοπίο, σε ακραίους χαρακτηρισμούς και ύβρεις κατά της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού, που δεν ανεστάλησαν ούτε όταν αυτός και η κυβέρνηση διαπραγματεύονταν στο εξωτερικό τα συμφέροντα της χώρας. Αυτό είναι πρωτοφανές, όπως μπορούν να διαβεβαιώσουν οι παλιότεροι. Γιατί γίνεται αυτό; Διότι για πρώτη φορά χάνουν την εξουσία και τα εξ αυτής προνόμια εκείνοι που λαφυραγώγησαν τον δημόσιο πλούτο και ταπείνωσαν τον λαό. Για πρώτη φορά τη διακυβέρνηση ασκούν άνθρωποι οι οποίοι δείχνουν αποφασισμένοι να συγκρουστούν με τα κατεστημένα συμφέροντα που μας έφεραν έως εδώ και εννοούν να αποκαταστήσουν κάτω από συνθήκες ασφυκτικές τη λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών και τα δικαιώματα του λαού.
Τον τελευταίο καιρό ζητούν καθημερινά και ενορχηστρωμένα «Να φύγει αυτή η κυβέρνηση» ή «Να φύγει ο Τσίπρας από την πρωθυπουργία» κι όταν αυτός δεν τους κάνει τη χάρη, να παραχωρήσει δηλαδή στον Κυριάκο Μητσοτάκη τη θέση στην οποία ο λαός τον ανέδειξε (δύο φορές μέσα σε λίγους μήνες), τον κατηγορούν ότι «δεν ξεκολλάει από την καρέκλα της εξουσίας»(!), ότι είναι «εξουσιομανής» κ.τ.λ. Ίσως θα έπρεπε να ανταποκριθεί ο πρωθυπουργός, τουλάχιστον από ευγένεια! Νέα πολιτικά ήθη. (Άλλον θεωρούσε ο κόσμος φαιδρό έως τώρα και άλλος μας προέκυψε.) Σε ολοφάνερα αγαστή σύμπλευση με τα αμαρτωλά ΜΜΕ, επιδίδονται σε καθημερινές λυσσαλέες επιθέσεις κατά της κυβέρνησης, στοχοποιώντας μεθοδευμένα τον έναν υπουργό μετά τον άλλο, ελπίζοντας ότι έτσι θα φθείρουν την κυβέρνηση και θα παρασύρουν τους πολίτες.
Υπάρχει στις μέρες μας σοβαρή κρίση εμπιστοσύνης στην πολιτική ή, ακριβέστερα, στους πολιτικούς. Αλλά τι έκαναν όλα αυτά τα χρόνια για να προστατέψουν το κύρος της πολιτικής, και ιδιαίτερα της Δημοκρατίας, αυτοί που ήταν ταγμένοι να την υπηρετούν - και να την εμπλουτίζουν; Τώρα απορούν (ή και κατηγορούν) γιατί οι λαοί της Ευρώπης -και όχι μόνο- στρέφονται προς αντιδημοκρατικά κόμματα. Εδώ λοιπόν είναι ο ρόλος της ριζοσπαστικής Αριστεράς σήμερα: Να υπερασπιστεί τις απαξιωμένες στη συνείδηση των λαών αξίες της Δημοκρατίας, στον δρόμο προς μια σοσιαλιστική κοινωνία με Δημοκρατία και ανθρωπισμό, περνώντας από τον λόγο στην πράξη. Αλλά η Αριστερά δοκιμάζεται σήμερα στην Ελλάδα και η όποια εξέλιξη ή έκβαση αυτής της δοκιμασίας είναι φυσικό να έχει άμεσο αντίκτυπο και στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, καθώς στις μέρες μας «όλα παίζονται» και οι εναλλακτικές προοπτικές είναι όλες ανοιχτές.
Ας είναι για άλλη μια φορά στην Ιστορία η Ελλάδα πρωτοπόρος, ας ξεχωρίζει μέσα στη γενικευμένη βαρβαρότητα της εποχής. Αξίζει να γίνουν και κάποιες μικρές θυσίες προκειμένου να υπηρετηθεί ο ανθρωπιστικός σκοπός. «Εκάς» οι μίζεροι και οι μικρόψυχοι. Αυτοί πάντα υπήρχαν και θα υπάρχουν για να αποκτούν νόημα οι αγώνες και να ξεχωρίζουν οι άνθρωποι.
Ενώπιον της Ιστορίας
Η Ιστορία ετοιμάζεται να κάνει άλματα, κυοφορούνται μεγάλες αλλαγές κι εσύ, έχοντας περάσει στην αντίπερα όχθη, παραμένεις «θεατής των λόγων και ακροατής των έργων». Διάλεξες τη λάθος πλευρά. Η αδράνεια ή και η αντίδρασή σου θα σου έχουν εξασφαλίσει άλλη μια δικαιολογία, άλλη μια απουσία, για την οποία μάταια θα θρηνείς ενώπιον του δικαστηρίου της ανθρωπότητας. Όταν η Ιστορία θα καλπάζει, εσύ δεν θα μπορείς πλέον να ανέβεις στο άρμα της. Όλα θα έχουν δρομολογηθεί χωρίς εσένα. Και τότε θα μιλάς πάλι για «χαμένες ευκαιρίες», εσύ, ο αμέτοχος, ο «κριτής».
* Ο Αντώνης Σαχπεκίδης είναι κλασικός φιλόλογος-συγγραφέας
