Τουλάχιστον ετούτοι εδώ το προσπαθήσανε, το παλέψανε.
Να φέρουν το ραδιοτηλεοπτικό τοπίο σε συνθήκες κανονικότητας, ομαλότητας, νομιμότητας.
Σ’ αντίθεση με τους άλλους, τους προηγούμενους, της -με τις ευλογίες τους- 27χρονης ασύδοτης αεροπειρατείας.
Εντάξει, εδώ σκοντάψανε στο ΣτΕ. Πάμε γι' άλλα...
Εξάλλου ποιος δεν το ξέρει πως η Αριστερά μπορεί να κατέχει την κυβέρνηση, εδώ και περίπου δύο χρόνια.
Όχι όμως, ακόμη, και την εξουσία.
Δεν ξέρω, στ’ αλήθεια, αν οι πολίτες αισθάνθηκαν ευτυχείς, χαλαροί και ήσυχοι, βλέποντας τους καναλάρχες να θριαμβολογούν από προχθές το βράδυ.
Αντάμα και τους κάθε λογής διαπλεκόμενους, εννοείται.
Ή αν μελαγχολούν με το πισωγύρισμα.
«Και οι κρίνοντες κρίνονται», όμως, έτσι κι αλλιώς...
Πάντως ο Τατσόπουλος έθεσε «όρους» προκειμένου να πάει στον Κυριάκο, δεν μπορείς να πεις.
Όσο προσχηματικούς όρους.
Του ζήτησε, λέει, τομές και ρήξεις.
Τώρα τι τομές και τι ρήξεις, θα μας τις πει εν καιρώ.
Ο άλλος, ο Πάγκαλος ντε, ασυζητητί και αβλεπί.
Με την καινούργια του μάλιστα εκδοχή, Άδωνις και λίγα σου λέω.
Καλά, για τον Ιάσονα Φωτήλα του Ποταμιού δεν τίθεται καν ζήτημα.
Απλώς άργησε λίγο να το καταλάβει και να το αποφασίσει ο Σταύρος.
Πόσο λίγο; Κάνα χρόνο πάνω-κάτω.
Μ’ αρέσει που κάποιοι απορούν πώς ο Μητσοτάκης δεν αποδοκίμασε δημόσια, ξεκάθαρα και ηχηρά τον Άδωνι και τη Μισέλ.
Για τα προωθημένα εμφυλιοπολεμικά τους.
Γιατί, πότε ο Μητσοτάκης αποδοκίμασε κάποιον από τους δικούς του;
Ό,τι χοντράδες κι αν έχει πει, ό,τι αγριάδες κι αν έχει διαπράξει.
Ποιος δεν θυμάται τη Σοφία Βούλτεψη να ταυτίζει τη νομιμότητα της κυβέρνησης Τσίπρα.
Μ’ εκείνη (τη νομιμότητα!!!) των Παπαδόπουλου - Παττακού.
Κι από Κυριάκο, τσιμουδιά.
Έτσι, απλώς ενδεικτικά δηλαδή.
Είδες οι Ισπανοί σοσιαλδημοκράτες;
Σουτάρανε τον Σάντσεθ και ξαναφέρανε τον Ραχόι δόξη και τιμή στην εξουσία.
Εμπρός στον δρόμο που χάραξε το ΠΑΣΟΚ, κανονικά.
Μην αμφιβάλλεις πως στη γωνία τούς περιμένει η τύχη του.
Η από ετών διαπιστωμένη κρίση ταυτότητας της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας.
Που, χωρίς αυτήν, τι θα 'κανε η Ευρωδεξιά.
Ο Ματέο Ρέντζι πάντως επιμένει στο ευρωπαϊκό αντάρτικο.
Και ο Κόρμπιν στη Βρετανία, καλά το πάει το πράμα.
Το είχαμε πει από τότε, πως ο Ταγματάρχης στην ΕΡΤ δοκίμαζε τις αντοχές της Αριστεράς.
Και τις ευαισθησίες της, τις στοιχειώδεις.
Εννοείται πως ο Σταύρος Καπάκος δεν μπορούσε να χωρέσει στα «μέτρα» του.
Όθεν τι πιο φυσικό κι αναμενόμενο από τη θυροκόλληση(!) της απόλυσής του.
Διότι δεν συνεμορφώθη...
Τελικά τι τα θες, σταθερές διαχρονικές αξίες τα σχετικά.
Αν νομίζουν οι διάφοροι Μαρινάκηδες ότι θα κωλώσει ο Κοντονής.
Με το να του γράφουν βρομιές και αθλιότητες.
Και να του αναρτούν αποδοκιμαστικά πανό στα γήπεδα.
Μάλλον την πατήσανε.
Δεν μασάει ο άνθρωπος, πώς το λένε.
Το έχει πολλαπλώς δείξει και αποδείξει.
Και πού είσαι ακόμη...
Μ’ αρέσει που υπογράψανε και κοινωνικό συμβόλαιο οι «κοινωνικοί εταίροι».
Πάνω στο τραπέζι αυτό.
Γιατί από κάτω, άσ' τα να πάνε.
Οι δίαυλοι με τα ύποπτα ραβασάκια προς τους δανειστές οργιάζουν.
Αλλά, καλά τώρα, παλιά τους τέχνη...
Κατά τα λοιπά, ναι, οι δανειστές επιχειρούν να παρέμβουν δυναμικά ακόμη και στον ανασχηματισμό!
Τι κάνει νιάου-νιάου.
Για τους υπουργούς που δεν είναι και πολύ του γούστου τους.
Εντάξει, τώρα δέσανε.
Πόσο είναι, ένας χρόνος; Κάπου τόσο.
Που ο Κυριάκος διέλυσε την ΟΝΝΕΔ;
Ε, λοιπόν, την ξανάφτιαξε.
Απολύτως στα μέτρα του.
Βλέπεις, το καλό (και το σωστό) πράμα αργεί όσο να 'ναι.
Να δούμε πόσα ακόμη πλαστά πτυχία θα ανακαλυφθούν στα νεοδημοκρατικά ντουλάπια.
Η αριστεία που λέγαμε; Ε, αυτή είναι.
Όμως κανένα πρόβλημα. Ισοφαρίζει ο Κυριάκος με τα τρία του πτυχία.
Μη σου πω και με την εξαμηνίτικη αντιστασιακή του δράση.
Επί του πεδίου των κοινωνικών περγαμηνών αυτό το τελευταίο.
Εντάξει, καλώς να μας έρθει στις 15 Νοεμβρίου ο Μπάρακ Ομπάμα.
Όσο να 'ναι, κάποιο διάφορο μπορεί να μας προκύψει επί του χρέους.
Όμως τις σκεφτήκανε καλά τις ημερομηνίες;
Επειδή μόλις θα ξεκινά το τριήμερο του Πολυτεχνείου λέω.
Θυμόσαστε που ο Σαμαράς κι ο Βενιζέλος χτυπιόντουσαν υπέρ της βιωσιμότητας του χρέους;
Και βέβαια το θυμόσαστε, αλίμονο.
Ε, λοιπόν, ο Βενιζέλος επανήλθε.
Επιχειρηματολογώντας επί τού ότι δεν υπάρχει πρόβλημα με το χρέος μας, τουλάχιστον ώς το 2022.
Οπότε τι το παλεύουμε άνευ λόγου και αιτίας;
Σας θυμίζουν μήπως κάτι τα τοιαύτα;
Ναι, καλά θυμάστε. Αυτά που λέει ο Σόιμπλε, αυτολεξεί και κατά γράμμα.
Συγνώμη ζήτησε ο Άδωνις από το ΚΚΕ για τα εμφυλιοπολεμικά του.
Ότι δεν εννοούσε αυτούς.
Διότι αυτοί είναι συνεπείς, λέει, τους έδωσε και τα σχετικά εύσημα.
Τους συριζαίους οπορτουνιστές εννοούσε, λέει.
Διότι, τι νομίζετε, αυτό ακριβώς είναι ο Άδωνις.
Ο γνήσιος κριτής της κομμουνιστικής καθαρότητας.
Και μη μου πείτε πως ξαφνιαστήκατε με τη συγνώμη του Άδωνι στον Περισσό.
Θα σας παρεξηγήσω...
