ΤΩΡΑ που αποκτήσαμε νέα Κεντρική Επιτροπή (Κ.Ε.) με 151 μέλη, ως "σφιχτό" σχήμα κομματικών, κοινοβουλευτικών, κυβερνητικών στελεχών, προϊόν της δημοκρατικής διαδικασίας του 2ου Συνεδρίου του κόμματος, οι απαιτήσεις, πλέον, πρέπει να είναι πιο έντονες, πιο ουσιαστικές, πιο... δραστικές.
Ό,τι αποφασίζεται για την κυβέρνηση (π.χ. ανασχηματισμός) πρέπει να έχει και τη συναίνεση της Πολιτικής Γραμματείας της Κ.Ε. του κόμματος μέσα από μια διαδικασία πολιτικής ώσμωσης, με στόχευση τη σύνθεση. Σ' αυτήν τη διαδικασία πρέπει να εντάσσονται και τα "ανοίγματα" του κόμματος και της κυβέρνησης.
Είναι αναγκαίο να αποφεύγουμε τη δυσαρμονία κόμματος - κυβέρνησης σε επιλογές, σε αποφάσεις, σε επεξεργασίες. Προς τούτο, το κόμμα των μελών πρέπει να γίνει πραγματικότητα μέσα από μια αμφίδρομη σχέση βάσης - ηγεσίας (κομματικής και κυβερνητικής), τόσο στην εσωκομματική λειτουργία του όσο και στις δημόσιες παρεμβάσεις του, σε όλα τα επίπεδα. Έτσι θα καταφέρνουμε να αποφεύγουμε τη μετατροπή του κόμματος σε κυβερνητικό υποκατάστατο και της κυβέρνησης σε κομματικό εξάρτημα. Εγγύηση γι' αυτό πρέπει να αποτελεί η νέα Κεντρική Επιτροπή.
Δεν ξέρω αν αυτό το "μοντέλο" ταιριάζει στον τύπο του κόμματος που θέλουμε να διαμορφώσουμε, του κόμματος της ανανεωτικής ριζοσπαστικής Αριστεράς, "μπολιασμένου" με τις κατακτήσεις και τους προβληματισμούς της οικολογίας και των κοινωνικών κινημάτων, στις διεργασίες των οποίων μετέχουν και μέλη του ΣΥΡΙΖΑ. Οπωσδήποτε, ο τύπος του κόμματος που θέλουμε να διαμορφώσουμε και να οικοδομήσουμε θα αποτυπωθεί και στο νέο μας καταστατικό που θα προκύψει από το επικείμενο καταστατικό συνέδριο.
Η συζήτηση γι' αυτό, όμως, "έπρεπε" να έχει αρχίσει από την επόμενη ημέρα του 2ου Συνεδρίου, γιατί στο νέο καταστατικό δεν θα αποτυπώσουμε μόνο τεχνικού χαρακτήρα ζητήματα, αλλά και βαθιά πολιτικές - ιδεολογικές έννοιες που θα καθορίζουν τη λειτουργία του κόμματος, την αλληλοσχέση των μελών, των οργάνων, των τμημάτων, την επίδραση στο έργο της κυβέρνησης.
Και αξίζει να το επιχειρήσουμε, να συνδιαμορφώσουμε δηλαδή το καταστατικό μας, μέσα από εξαντλητικό διάλογο και όχι βραχύχρονες συνεδριάσεις των τρίλεπτων ή πεντάλεπτων τοποθετήσεων, όπως συνηθίζεται πριν από τα θεσμοθετημένα συνέδριά μας... Γιατί καθένας από εμάς κουβαλάει μαζί του μια συσσωρευμένη εμπειρία από την καθημερινή δράση του, που όλοι μαζί, μέσα από συνθετικές πολιτικές διαδικασίες, πρέπει να μετατρέψουμε σε νέα γνώση, σε νέα λειτουργία, σε νέα παρέμβαση στην κοινωνία, αλλά και μέσω της κυβέρνησης, σε παρέμβαση στους θεσμούς με στόχο την αναδιαμόρφωση νέων θεσμών, μπολιασμένων με τις διαχρονικές αξίες και τις αρχές της Αριστεράς.
Σε αυτήν τη συζήτηση για το νέο καταστατικό πρέπει να γίνει ξεκάθαρο σε όλους μας ότι η δομή του κόμματος πρέπει να εξυπηρετεί την αποτελεσματικότητα στις λειτουργίες του και στην κοινωνική του παρέμβαση.
Θεωρώ ότι η ώς τώρα εκφρασμένη άποψη για περιφερειοποίηση της δομής του θα μας οδηγήσει σε περιθωριοποίηση των λειτουργιών του κόμματος και κατά συνέπεια των μελών του, διά των οποίων (πρέπει να) παρεμβαίνει το κόμμα στην κοινωνία, σε κάθε τοπική κοινωνία, σε κάθε τοπικό θεσμό και λειτουργία, από τον πολιτιστικό ή αθλητικό σύλλογο μέχρι το διαμερισματικό ή τοπικό συμβούλιο και τον δήμο κάθε περιοχής.
Και αν οι υποστηρικτές της περιφερειακής συγκρότησης του κόμματος ισχυρίζονται ότι σε αυτό το πρότυπο αντιστοιχεί το τεκμήριο της αρμοδιότητας, θα πω ότι στο πρότυπο της νομαρχιακής συγκρότησης αντιστοιχεί το τεκμήριο της εντοπιότητας, που φέρνει τα μέλη των Ο.Μ. πιο κοντά στην κοινωνία, σε κάθε τοπική κοινωνία στην οποία ζητάμε να παρεμβαίνουν. Και αν παραγνωριστεί το τεκμήριο της εντοπιότητας, κινδυνεύουμε να αδρανοποιήσουμε τα μέλη μας για χάρη του περιφερειακού σχεδιασμού...
Ας είμαστε ρεαλιστές, σύντροφοι και συντρόφισσες.
Η αποτυχία των ΠΣΕ που έχουν θεσμοθετηθεί στο καταστατικό μας από το 1ο Συνέδριο οφείλεται σε άλλους λόγους και όχι στο πρότυπο οργάνωσης του κόμματος, ούτε στις Νομαρχιακές Επιτροπές, που εν όψει συνεδρίου είχαν "αγκυλωθεί" και δεν αφέθηκαν να οργανώσουν τις νομαρχιακές συνδιασκέψεις στον κατάλληλο χρόνο, με συνέπεια αυτά τα όργανα να έχουν σκεβρώσει, αλλά ΟΧΙ με δική τους υπαιτιότητα!
Τώρα είναι ευκαιρία να αποδείξουμε ότι όλοι νοιαζόμαστε για την ανάταξη του κόμματος, για τη διαμόρφωσή του ως κόμματος των μελών, με διαρκείς πολιτικές λειτουργίες και όχι με υποκατάσταση αυτών των λειτουργιών από τα όργανα. Είναι ευκαιρία να αποδείξουμε ότι θέλουμε το κόμμα ως συλλογικό διανοούμενο και όχι ως ένα τεχνοκρατικό μηχανισμό, αποστασιοποιημένο από τα μέλη του... Και σε αυτή την κατεύθυνση τα τμήματα της Κ.Ε. παίζουν σημαντικό ρόλο. Στο χέρι μας είναι να τα αναβαθμίσουμε πολιτικά και ιδεολογικά, συγκροτώντας τα μέσα από διεργασίες πολιτικές, με συμμετοχή των ενδιαφερομένων και των αρμοδίων από όλες τις Ο.Μ., από όλες τις περιοχές.
Κακά τα ψέμματα, σύντροφοι και συντρόφισσες. Δεν χτίζεις σπίτι ξεκινώντας από τη σκεπή του... Δεν χτίζεις κόμμα ξεκινώντας από τις λειτουργίες που βρίσκονται σε απόσταση από τα μέλη του και τις Ο.Μ. κάθε περιοχής.
Μιας και μιλάμε, όμως, για κόμμα της ευρωπαϊκής Αριστεράς, θα πω επίσης ότι στο καταστατικό μας πρέπει να αποτυπώνεται και ο ευρωπαϊκός χαρακτήρας του κόμματος, όχι απλώς ως συμμετοχή στα δρώμενα του αντίστοιχου ευρωπαϊκού κόμματος, αλλά ως συμμετοχή στις διεργασίες καθεαυτής της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των αποφάσεών της.
Στο ερώτημα "Μετά το 2ο Συνέδριο, τι;", απαντώ: Η συζήτηση για το καταστατικό του ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να είναι ουσιαστική και περιεκτική σε πολιτικές διατυπώσεις, προκειμένου να διαμορφώσουμε ένα σύγχρονο κόμμα της ευρωπαϊκής και της ελληνικής Αριστεράς.
Οι καταστατικές αλλαγές δεν πρέπει να αντιμετωπιστούν ως ένα τεχνικό ζήτημα, αλλά ως ένα σύνολο διατάξεων, προβλέψεων και ρυθμίσεων, βαθιά πολιτικών...
Τάκης Γεωργακόπουλος, γιατρός, δημοτικός σύμβουλος Ερυμάνθου Αχαΐας, αντιπρόεδρος ΕΟΠΥΥ
