Η συζήτηση για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, την οικονομική της ανάπτυξη, τη μείωση της ανεργίας, την αύξηση της απασχόλησης, αποτελεί το σημαντικότερο ίσως κεφάλαιο του συνεδρίου μας.
Όταν όμως λέμε, αγαπητοί σύντροφοι, παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, τι ακριβώς εννοούμε; Σε ποιους τομείς αναφερόμαστε;
Θα ευνοήσουμε το στρεβλό μοντέλο της ανάπτυξης του τριτογενούς τομέα των υπηρεσιών, όπως έγινε και στο παρελθόν, με αποτέλεσμα η οικονομία να καταρρεύσει σαν χάρτινος πύργος, ή θα στραφούμε στην ενίσχυση του πρωτογενούς τομέα; Και αν αποφασίσουμε να στραφούμε στον πρωτογενή τομέα, ποιος είναι αυτός που σήμερα έχει τα περισσότερα πλεονεκτήματα για την πιο άμεση απόδοση;
Κατά τη γνώμη μου, ο τομέας που διαθέτει σήμερα τις περισσότερες και μεγαλύτερες δυνατότητες είναι αυτός της γεωργικής ανάπτυξης.
Ανάπτυξη όμως με ποιον τρόπο;
Άναρχα, όπως στο παρελθόν; Με κατακερματισμένο στο μεγαλύτερο του μέρος τον γεωργικό κλήρο; Με ανύπαρκτη επιστημονική υποστήριξη; Χωρίς καθόλου κεντρικό σχεδιασμό; Με τους παραγωγούς γεωργούς βορά στις διαθέσεις των χονδρεμπόρων που λυμαίνονται την παραχθείσα υπεραξία;
Όχι, σύντροφοι
Απαιτείται σήμερα ένα νέο σχέδιο που να συνδυάζει τον κρατικό σχεδιασμό και παρεμβατισμό με τις πλούσιες ιδέες, την ακατάβλητη διάθεση, την έμφυτη επιχειρηματικότητα του Έλληνα παραγωγού.
Τι ζητάμε να διαθέτει μια επιχειρηματική - επενδυτική προσπάθεια;
Κατά τη γνώμη μου:
1) Να εμπεριέχει κοινωνικά χαρακτηριστικά.
2) Να εφαρμόζει τους ισχύοντες κανόνες για υγιείς εργασιακές σχέσεις.
3) Να ανταποκρίνεται πλήρως στις υποχρεώσεις της απέναντι στο κράτος.
4) Να έχει εξωστρέφεια.
5) Η παραχθείσα υπεραξία να επιστρέφει εν μέρει εκεί από όπου αντλήθηκε. Στην ίδια την κοινωνία.
Ένα παράδειγμα συλλογικής επενδυτικής προσπάθειας
Με βάση τα παραπάνω, επιτρέψτε μου να παρουσιάσω μια υλοποιημένη επενδυτική προσπάθεια η οποία δεν έγινε από κάποιον βιομήχανο ή κεφαλαιοκράτη αλλά με τη συμμετοχή απλών ανθρώπων (γεωργών - κτηνοτρόφων - ελευθέρων επαγγελματιών).
Το 2011, μεσούσης της κρίσης, με αρχή την εγκαταλελειμμένη και ερειπωμένη Γορτυνία, ξεκίνησε μια ιδέα για την καλλιέργεια της ροδιάς. Μετά από πολλές συναντήσεις στα χωριά της Γορτυνίας και της Ολυμπίας, συγκροτήθηκε με τη συμμετοχή 80 και πλέον μετόχων μια Α.Ε.
Καθένας από τους συμμετέχοντες θα είχε το δικό του το χωράφι, τη δική του καλλιέργεια. Με μεράκι και απλότητα από την αρχή, καθορίσαμε με τη βοήθεια γεωπόνου την καλλιεργητική μεθοδολογία - φύτευση - λιπάσματα - φυτοφάρμακα. Τα αποτελέσματα:
- Κανένας δεν μπορούσε να κάνει το δικό του.
- Οι 80 στη συνέχεια έγιναν 104, οι 104 έγιναν 180 και σήμερα έχουν γίνει 240.
- Πάνω από 2.000 στρέμματα έχουν φυτευτεί με ροδιές, με καθορισμένες καλλιεργητικές μεθόδους, οι οποίες είναι πιστοποιημένες από την αρχή με τα αναγκαία πιστοποιητικά GLOBAL και AGRO.
Στη συνέχεια, και προκειμένου να μπορούμε να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις για τη διοχέτευση της παραγωγής του ροδιού στην αγορά, προχωρήσαμε, πριν ακόμα παράξουμε προϊόν στο χωράφι, στη δημιουργία μιας πρότυπης - πλήρως αυτοματοποιημένης μονάδας παραγωγής χυμού.
Σήμερα έχει γίνει μια επένδυση που ξεπερνάει το 1,5 εκατομμύριο ευρώ, εκ των οποίων 250.000 προέρχονται από το πρόγραμμα LEADER. H εταιρεία δεν έχει τον παραμικρό δανεισμό. Το μετοχικό της κεφάλαιο από τους απλούς επενδυτές έχει φτάσει στα 900.000 ευρώ. Τα επενδεδυμένα κεφάλαια στα κτήματα ξεπερνούν το 1,5 εκατομμύριο ευρώ. 200 και πλέον οικογένειες απασχολούνται με την καλλιέργεια. 25 και πλέον νέες θέσεις εργασίας έχουν δημιουργηθεί στο εργοστάσιο κατά την περίοδο λειτουργίας του.
Καθημερινά μάς χτυπούν την πόρτα μεγάλες επιχειρήσεις από το εξωτερικό για εξαγωγές των προϊόντων μας. 100.000 περίπου ευρώ οι εξαγωγές του 2015, πρώτη χρονιά δοκιμαστικής παραγωγής φρέσκου - ανόθευτου χυμού ροδιού.
Το μοντέλο αυτό ακόμα προβλέπει την ανάπτυξη δικού του δικτύου διανομής από τους ίδιους τους μετόχους-παραγωγούς, έτσι ώστε η όποια υπεραξία παράγεται να επιστρέφει στους ίδιους τους παραγωγούς.
Αγαπητοί σύντροφοι, αυτή η προσπάθεια αξίζει να μελετηθεί. Αξίζει να υιοθετηθεί ως μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης στη γεωργική οικονομία. Αξίζει με ειδικά εργαλεία να ενισχυθεί.
Τέλος, σε αυτή την προσπάθεια ο κρατικός μηχανισμός -η Τοπική Αυτοδιοίκηση πρώτου και δευτέρου βαθμού στάθηκε από απλός παρατηρητής έως αρνητική.
Ενδεικτικά αναφέρω:
* 4 και πλέον χρόνια για τη χορήγηση άδειας χρήσης νερού.
* 2,5 χρόνια για τη χορήγηση άδειας λειτουργίας του εργοστασίου.
* Ανυπαρξία κανόνων για την χρήση φυτοφαρμάκων για την εν λόγω καλλιέργεια.
Η αναφορά μου στα πιο πάνω δεν έγινε για να διαφημίσω την προσπάθεια στην οποία και εγώ συμμετέχω, αλλά για να τονίσω ότι μπορούμε ακόμα και σε συνθήκες κρίσης να σταθούμε ορθοί, να μην γονατίσουμε, να μη λυγίσουμε, να μπορούμε να δώσουμε διέξοδο, όραμα και προοπτική στους συνανθρώπους μας.
ΥΓ.: Να προσέξουμε, αγαπητοί σύντροφοι, μήπως καταργώντας τη γραφειοκρατία την αντικαταστήσουμε με την ηλεκτρονική γραφειοκρατία.
* Το κείμενο βασίζεται στην ομιλία του στο 2ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ που δεν εκφωνήθηκε λόγω έλλειψης χρόνου.
