Ο πολυαγαπημένος πατέρας μου ήταν ένας πανέξυπνος άνθρωπος και είχε πει πολλές σοφές κουβέντες. Κάποτε, αναφερόμενος στους πολιτικούς, μου είπε ότι «στην πολιτική μπαίνουν οι άνθρωποι ή για να ωφελήσουν την πατρίδα ή για να ωφεληθούν οι ίδιοι. Δυστυχώς, οι δεύτεροι είναι η συντριπτική πλειοψηφία!» Και μια άλλη φορά ότι «η πολιτική σκηνή στην Ελλάδα είναι σαν ένας κήπος με κάθε είδους λουλούδια, από τα πιο σπάνια μέχρι τις κοινές τσουκνίδες...».
Από μικρή αγαπούσα τη φύση, τα φυτά, τα λουλούδια, τις καταπράσινες πεδιάδες, τα λιβάδια, τα δάση. Στις πόλεις της Ελλάδας, πριν χτιστεί κάθε σπιθαμή γης, πριν κυριαρχήσει το τσιμέντο, υπήρχαν σπίτια με κήπους, που περνώντας απ’ έξω στεκόσουν να θαυμάσεις την ομορφιά τους. Με τα χρόνια, όμως, λιγόστεψαν τα λουλούδια, οι δάφνες, οι πασχαλιές, πολλά δέντρα εξαφανίστηκαν από τις γειτονιές (όπως η όμορφη ακακία) ή αντικαταστάθηκαν από τροπικά, όπως οι φοίνικες.
Εκείνο, ωστόσο, που δεν άλλαξε με τα χρόνια, είναι τα «λουλούδια» της... πολιτικής σκηνής! Αντίθετα, μάλιστα, η κατάσταση χειροτέρευσε. Παρακολουθώντας τις συνεδριάσεις της Βουλής, τις συνεντεύξεις σε τηλεοπτικούς σταθμούς, αλλά και δημοσιεύματα στον Τύπο, διαπιστώνεις ότι υπάρχουν πολύ περισσότερες τσουκνίδες και γαϊδουράγκαθα από όμορφα λουλούδια...
Ιδιαίτερα, ο «βοτανικός κήπος» της αντιπολίτευσης, αξιωματικής και... «δορυφορικής», δεν είναι παρά ένας λασπότοπος με μερικά απομεινάρια λουλουδιών και σαρκοβόρα φυτά! Μάλιστα, μη σας φαίνεται παράξενο, υπάρχουν πράγματι σαρκοβόρα φυτά. Αυτά δε τα τελευταία είναι συνήθως ελκυστικά στην όψη, αλλά αλίμονο στο βατραχάκι που θα τα πλησιάσει. Θα το καταβροχθίσουν χωρίς έλεος! Ο «βοτανικός κήπος» της αντιπολίτευσης είναι ανθρωπόκηπος, όπου κυριαρχούν τα σαρκοβόρα...
Και δεν είναι μόνο τα σαρκοβόρα φυτά του κήπου της αντιπολίτευσης, αλλά και η λάσπη, την οποία φαίνεται να προτιμούν και, μάλιστα, να χρησιμοποιούν τα φύλλα τους, όχι μόνο σαν συλληπτήρια για τα θύματά τους, αλλά και για να εκτοξεύουν λάσπη προς τα πολύτιμα άνθη άλλων κήπων (κυρίως εξ ευωνύμων)...
Ένα άλλο ενδιαφέρον χαρακτηριστικό των σαρκοβόρων φυτών είναι ότι ανήκουν σε πέντε οικογένειες. Κατά σύμπτωση, και τα σαρκοβόρα και λασποριπτικά φυτά της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ ανήκουν σε πέντε οικογένειες, πέντε δυναστείες...
Το φοβερό είναι ότι αυτά ακριβώς τα σαρκοβόρα διαφέντευαν τη χώρα για δεκαετίες (αν όχι από ίδρυσης του ελληνικού κράτους) και το θεωρούν ακόμη κληρονομικό τους δικαίωμα. Μόλις έχασαν την πρωτοκαθεδρία, κήρυξαν λυσσώδη πόλεμο εναντίον της λαοπρόβλητης κυβέρνησης. Και βέβαια, δεν έχουν λυσσάξει μόνο για τις «καρέκλες» ή το γόητρο που έχασαν, αλλά για τα τεράστια οικονομικά οφέλη από μίζες, κομπίνες κάθε είδους, φοροδιαφυγή, απατεωνίες... Απ’ όλα έχει ο κήπος τους...
Το κυριότερο, ίσως, που φοβούνται τα πολιτικά σαρκοβόρα του πολιτικού λασπότοπου είναι ότι αποκαλύπτεται πια ο ελεεινός τους ρόλος...
Αγγελική Καμπούρη, φιλόλογος - γλωσσολόγος και ζει στον Καναδά
