Στόχος του 2ου συνεδρίου του κόμματός μας είναι να απαντήσει στα ερωτήματα και στις προκλήσεις που μεσολάβησαν από το προηγούμενο συνέδριο του 2013. Είναι γνωστό ότι η νίκη του Ιανουαρίου και η πρώτη κυβέρνηση της Αριστεράς στη χώρα μας γέμισε με ελπίδες τον ελληνικό λαό και περισσότερο τα μέλη του κόμματος, "που πετάγαμε στον ουρανό" με τον όρκο που έδωσε ο σύντροφος Τσίπρας στη Βουλή και με την παρουσία του στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής.
Τι κάνουμε μετά;
Υπογραφή μιας ενδιάμεσης συμφωνίας (γέφυρα την ονομάσαμε, τρομάρα μας).
Στην πρώτη συνέλευση της οργάνωσής μου, μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου στις 8.3.2015, εξέφρασα την άποψη ότι πηγαίνοντας στην Ευρώπη θα βρούμε ένα συμπαγές τείχος απέναντί μας και αυτό βεβαίως έγινε. Μου δημιουργήθηκαν όμως ερωτήματα: Ποιες οι συμμαχίες για να πετύχουμε τον στόχο μας; Γιατί να μην πηγαίναμε στις διαπραγματεύσεις με ένα δικό μας πρόγραμμα για τη λειτουργία του κράτους και τον δημόσιο χώρο; Γιατί τα μέλη του κόμματος παρακολουθούσαν άφωνα αυτή τη διαδικασία; Γιατί υιοθετήθηκε η λαθεμένη ρητορική της Αριστερής Πλατφόρμας "Μνημόνιο - αντιμνημόνιο"; Γιατί να μη γινόταν έκτακτο συνέδριο, να πουν τα μέλη του κόμματος τη γνώμη τους.
Κατά τη γνώμη μου λοιπόν, αυτό που έλειπε δεν ήταν το Plan B αλλά το Plan A. Και φτάνουμε στον Ιούλιο 2015 με την αναγκαστική συμφωνία και την υπογραφή Mνημονίου. "Αναταράξεις στο ΣΥΡΙΖΑ που έπαψε να είναι αυτό που ήταν." Το γιατί λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ υποχρεώθηκε να αποδεχθεί μια συμφωνία η οποία δεν τον εξέφραζε θα πρέπει με εντιμότητα και θάρρος να κατανοηθεί σε όλη την κλίμακα του κόμματος μας.
Ο Λένιν το 1917 τόνιζε: Οι συνθήκες της αστικής δημοκρατίας μας αναγκάζουν πολύ συχνά να πάρουμε τη μια ή την άλλη θέση απέναντι σ' ένα πλήθος μικρές και μικρότερες μεταρρυθμίσεις που θα λύνουν άμεσα τα προβλήματα των λαϊκών στρωμάτων της κοινωνίας (και όποιος περιμένει μια καθαρή σοσιαλιστική επανάσταση, αυτός δεν θα τη δει ποτέ του).
Και πάμε πάλι για εκλογές. Στην ολομέλεια της οργάνωσής μου για την προετοιμασία των εκλογών δήλωσα παρών, αισιόδοξος και πάλι ότι μπορούμε να νικήσουμε. Και νικήσαμε!
Γιατί αναφέρω τα παραπάνω; Γιατί ακόμα, σύντροφοι, δεν φτιάξαμε το κόμμα των μελών που ονειρευόμαστε. Γιατί μεγάλο μέρος των μελών του κόμματος δεν κατανόησε σε ποιες συνθήκες δίνουμε τη μάχη σήμερα και γιατί με νύχια και με δόντια πρέπει να έχουμε σίγουρα τη δεδηλωμένη στο Κοινοβούλιο μέχρι τις επόμενες εκλογές. Γιατί ακόμη και σήμερα τα μέλη αισθάνονται ότι δεν ακούγεται η γνώμη τους. Όπως εκλογή βουλευτών, δημάρχων και Περιφερειαρχών, των στελεχών στις Περιφέρειες. Ιδιαίτερα σήμερα, πολλά στελέχη αισθάνονται αυτάρκης σε όλα τα ζητήματα. Ορισμένα στελέχη, δυστυχώς, αναδείχθηκαν μέσα από μηχανισμούς και σε άλλες συνθήκες, χωρίς να έχουν σύνδεση με την κοινωνία και τους φορείς, με αποτέλεσμα να περνάνε μια καθηκοντολoγία στις οργανώσεις ή να μιλάνε ατελείωτα και να κουράζουν και ενίοτε να μην μπορούν να απαντήσουν και σε πολλά ερωτήματα των συντρόφων. Θέτω λοιπόν αυτόν τον προβληματισμό μου στο συνέδριο προς συζήτηση.
Τώρα, για τον Δήμο Μαραθώνα που ανήκω, κάποια θέματα που πρέπει να πάρει υπ' όψιν το κόμμα μας και η κυβέρνηση είναι και τα εξής: Πότε θα γίνει η επέκταση του Προαστιακού μέχρι τη Ραφήνα, που θα ανακουφίσει τους πολίτες της Ανατολικής Αττικής, (Υπάρχει μελέτη από τους Ολυμπιακούς αγώνες του 2004).
Γιατί η αστική συγκοινωνία να μην φτάνει μέχρι τον Μαραθώνα και την Αγία Μαρίνα; Πότε επιτέλους θα παρουσιάσουμε στον Δήμο Μαραθώνα την πρότασή μας για την αγροτική ανάπτυξη, τον τουρισμό και την ανασυγκρότηση της περιοχής με τους τοπικούς φορείς;
Τι γίνεται με το ΧΥΤΑ Γραμματικού
Υπάρχει προοπτική για την ενοποίηση των αρχαιολογικών χώρων;
Πότε επιτέλους θα γίνει ανθρώπινη η Μαραθώνια διαδρομή;
Τι γίνεται με τον Φορέα Διαχείρισης του Πάρκου Σχοινιά που είναι ξέφραγο αμπέλι;
Τι γίνεται με την απόφαση του υπουργείου Οικονομικών και του υπουργείο Εσωτερικών το 2005 για την απευθείας παραχώρηση των παραλιών στους ΟΤΑ; Φυτρώνουν σαν μανιτάρια διάφορα μαγαζιά που κατασκευάζονται νύχτα και κάτω από την προστασία γνωστών - αγνώστων.
Ποιος θα σπάσει τον φαύλο κύκλο της παρανομίας και πότε;
Αυτά και άλλα πολλά απασχολούν τους δημότες του Μαραθώνα.
Το συνέδριο οφείλει να επιχειρήσει την ανάλυση του κόμματος και της κυβέρνησης σε σχέση με τις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές. Να μιλήσουμε ειλικρινά για τους συμβιβασμούς που κάναμε, χωρίς εξωραϊσμούς. Να απευθυνθούμε ξανά στην εργατική τάξη, τα μεσαία στρώματα που είναι οι σύμμαχοι μας, να ξανακερδίσουμε την εμπιστοσύνη τους αλλά και την πλειοψηφία του ελληνικού λαού.
Μπορούμε, σύντροφοι, με το άνοιγμα που πρέπει να κάνουμε στην κοινωνία μετά τις αποφάσεις του συνεδρίου, ο πρόεδρος, τα στελέχη, οι βουλευτές, τα μέλη του κόμματος, να απαντήσουμε στην τύφλωση ορισμένων από τα αριστερά και από τα δεξιά που τους φοβίζει πολύ το να πετύχει ο ΣΥΡΙΖΑ!
Μπορούμε, Σύντροφοι!!!
Κώστας Μουκούλης, μέλος Ο.Μ. Μαραθώνα
