Ρώμη, ανοχύρωτη πόλη
Πώς πρέπει να αξιολογήσουμε την προειδοποίηση του νομπελίστα οικονομολόγου Στίγκλιτς ότι η Ιταλία και άλλες χώρες θα εγκαταλείψουν την Ευρωζώνη στα ερχόμενα χρόνια; Σε ό,τι αφορά την Ιταλία δεν χρειαζόταν η παρέμβαση Στίγκλιτς καθώς η χώρα είναι ήδη καταγεγραμμένη ως ο πιο αδύνατος κρίκος της Ευρωζώνης.
Με την Ισπανία να αποκτά μια μεσοπρόθεσμη σταθερότητα, με τους Σοσιαλιστές να αναλαμβάνουν τον ρόλο της Ιφιγένειας επιτρέποντας με την αποχή τους στον Ραχόι να σχηματίσει κυβέρνηση μειοψηφίας και τη Γαλλία, παρά το σοκ της δημοσκοπικά κλειδωμένης πρωτιάς της Λεπέν στον πρώτο γύρο της προεδρικής εκλογής την άνοιξη, να εκλέγει πρόεδρο στον δεύτερο γύρο τον Ζιπέ ή τον Σαρκοζί, ο μεγάλος άγνωστος είναι οι εξελίξεις στην Ιταλία. Στις αρχές Δεκεμβρίου οι Ιταλοί δεν θα εγκρίνουν ή θα απορρίψουν τη μεταρρύθμιση της Γερουσίας -την περικοπή των αρμοδιοτήτων της και του αριθμού των μελών της- αλλά θα αποφασίσουν επί της ουσίας αν θέλουν ο Ρέντζι να συνεχίσει και να ολοκληρώσει τη θητεία του στην πρωθυπουργία μέχρι τον Φεβρουάριο του 2018 ή αν θέλουν εδώ και τώρα, ύστερα από πρόωρες εκλογές, στο Παλάτσο Γκίζι, την έδρα του πρωθυπουργού, τον Μπέπε Γκρίλο, πρώην σατιρικό τηλεπαρουσιαστή και επικεφαλής του Κινήματος των Πέντε Αστέρων.
Ο Ρέντζι έχει αυτοδεσμευθεί σε παραίτηση αν χάσει στο δημοψήφισμα, με την πλειοψηφία των δημοσκοπήσεων να δείχνει την επικράτηση του όχι. Έχει προσπαθήσει να δραματοποιήσει το κλίμα πρώτον με τη δημόσια ομολογία του ότι ήταν λάθος η δέσμευσή του για παραίτηση και δεύτερον με τη μετάθεση του δημοψηφίσματος από τον Οκτώβριο στις αρχές Δεκεμβρίου, ώστε να εξαντλήσει κάθε προσπάθεια αντιστροφής του κλίματος. Με τα παραπάνω δεδομένα, πολύ δύσκολα η επόμενη μέρα της ήττας της Κεντροαριστεράς στο δημοψήφισμα θα περιοριστεί στην εκλογή διαδόχου του Ρέντζι, με την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες να είναι μάλλον αναπόφευκτη.
Έτσι η παρέμβαση του Στίγκλιτς δεν πρέπει να υποτιμηθεί ως πολλοστή επανάληψη μιας θέσης που έχει επαναδιατυπωθεί στο παρελθόν τόσο από τον ίδιο όσο και από τους Κρούγκμαν και Γκάλμπρεϊθ.
Αν ο Μπέπε Γκρίλο ως πρωθυπουργός της Ιταλίας, με ή χωρίς τη στήριξη ή ανοχή της Φόρτσα Ιτάλια του Μπερλουσκόνι και της Λέγκας του Βορρά του Σαλβίνι, είναι σήμερα μια αποδεκτή υπόθεση εργασίας αδιανόητη πριν από μερικούς μήνες, γιατί να μην ισχύει το ίδιο για το μέχρι σήμερα αδιανόητο σενάριο της εξόδου της χώρας από την Ευρωζώνη; Ανοχύρωτη πόλη η Ρώμη, περιμένει τον Γκρίλο, όπως παλιότερα περίμενε τους βαρβάρους...
*Άρθρο του Γιώργου Καπόπουλου, 7.10.2016
