Όλοι μας γνωρίζουμε πως ο κάθε γονιός θα έδινε και τη ζωή του για την ευτυχία των παιδιών του. Όλοι μας έχουμε ακούσει να λένε, πως δεν θέλουν να ζήσει το παιδί τους, τις δυσκολίες που έζησαν αυτοί στα παιδικά τους χρόνια.
Φαίνεται όμως πως η ευτυχία μας δεν βρίσκεται μόνο στην εξασφάλιση της καλής ζωής που δίνει η οικονομική άνεση. Είναι γνωστό ότι πολλοί άνθρωποι, ενώ διαθέτουν όλα τα καλά της εξελιγμένης εποχής μας, ανακαλύπτουν πως έχασαν τον δρόμο της ευτυχίας και της πραγματικής ευημερίας. Βλέπουν ότι πολλές φορές η άμετρη απόλαυση των υλικών αγαθών τελικά τους οδηγεί στα μονοπάτια της ανίας, των ψυχολογικών προβλημάτων ή της χημικής εξάρτησης.
Δυστυχώς, το όνειρο της όμορφης και άνετης ζωής των παιδιών μας, εξαιτίας των λαθών που κάνουμε στη διαπαιδαγώγησή τους, καταλήγει πολλές φορές σε εφιάλτη. Είναι υποχρέωσή μας, λοιπόν, να δείξουμε στα παιδιά το μονοπάτι που οδηγεί στον καταλύτη που ονομάζεται αυτοεκτίμηση.
Η πολύτιμη αυτοεκτίμηση δεν αποκτάται ούτε με τα πλούτη ούτε με τις ανέσεις, και φυσικά ούτε με την υπερπροστασία από τους γονείς ή την κολακεία, αλλά με το ευ αγωνίζεσθαι, με τον αυτοσεβασμό, με το εύγε που θα πούμε στον εαυτό μας, κάτι που θα κερδηθεί όμως από εμάς τους ίδιους μόνο εάν δοκιμαστούμε στα δύσκολα και συνειδητοποιήσουμε ότι μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα. Τότε γινόμαστε ισορροπημένοι, δυνατοί, ταπεινοί και πραγματικά ευτυχισμένοι. Αλλιώς ζούμε συντροφιά με τα άθλια υποκατάστατα της αυτοεκτίμησης, που είναι η επιδειξιμανία, η μισαλλοδοξία, ο εγωισμός, ακόμα και η φασιστική συμπεριφορά προς τους πιο αδύνατους (φτωχούς, μετανάστες, πρόσφυγες). Έτσι, παραμένουμε εσαεί ευάλωτοι στην υποκρισία, αποκομμένοι, δυστυχείς, ακόμη και αν ευνοϊκές συγκυρίες μάς βοηθήσουν να αποκτήσουμε κάποιον τίτλο.
Δεν χρειάζεται να είναι κανείς μέγας φιλόσοφος (αρκεί να είναι δάσκαλος) για να εξηγήσει σε ένα παιδί ότι η αυτοεκτίμηση και κατά συνέπεια η ταπεινότητα, η ευγένεια και πάνω από όλα η ευτυχία γεννιούνται όταν αποκτάς γνώσεις, όταν βοηθάς τους διπλανούς σου, όταν δημιουργείς. Όταν με τη σκέψη, την εφευρετικότητα, τη φροντίδα και την αγάπη, βάζεις κι εσύ ένα πετραδάκι στο παγκόσμιο πολιτιστικό οικοδόμημα.
Τα περισσότερα από τα μεγάλα προβλήματα που μας ταλανίζουν έχουν βασική αφετηρία την τραγικά αλλοτριωμένη συμπεριφορά πολλών συνανθρώπων μας, που μάταια προσπαθούν, με τον εγωισμό -(ξέρεις ποιος είμαι εγώ!)- και κάθε είδους φασιστικές συμπεριφορές προς τον περίγυρό τους να καλύψουν το τραγικό αυτό έλλειμμα.
Είναι λοιπόν πρωταρχικός στόχος του σχολείου να βοηθήσει στη διάχυση της επίγνωσης ότι οι μαθητές με υψηλή αυτοεκτίμηση θα βοηθήσουν ώστε το μπούλινγκ, οι συγκρούσεις, η επιδειξιμανία, ο εγωισμός και ο ανταγωνισμός που κυριαρχούν, θα πρέπει να μεταλλαχθούν σε συντροφικότητα, συναδέλφωση, σεμνότητα και συνεργασία έτσι ώστε να χαραχτεί ο πραγματικά διαφορετικός δρόμος του μέλλοντος.
