Ο Αλέξης Τσίπρας είναι ο ηγέτης που θα αναδείξει το Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. Αρχίζω με αυτή την προφητεία για να μην αγωνιούν οι αναγνώστες μου. Συνήθως αποφεύγω τις μαντεψιές, αλλά εδώ είμαι βέβαιος.
Κι αυτό επειδή μελέτησα εμβριθώς τις 48 σελίδες των Θέσεων της Κεντρικής Επιτροπής, με πολύ κόπο είναι αλήθεια, κι αν δεν υπήρχε η καταραμένη κρίση, θα ζητούσα κάποιο επίδομα κοπιώδους ανάγνωσης για το καλό του Συνεδρίου.
Λοιπόν, το πρώτο μέρος των Θέσεων είναι κατά τη γνώμη μου ένα αυτολιβάνισμα, με κριτική βέβαια, αλλά εκείνη που «λευκαίνει». Για να είμαι δίκαιος, να τονίσω ότι η κριτική στις διεργασίες του ΣΥΡΙΖΑ εν όψει της ανάληψης κυβερνητικών ευθυνών είναι αρκετά αιχμηρή:
«Η ουσιαστική παράλυση της συλλογικής λειτουργίας του κόμματος, των ενδιάμεσων και των ηγετικών οργάνων του..., οδήγησαν στη λειτουργία άτυπων και ανομιμοποίητων κέντρων λήψης αποφάσεων...» (σελ. 6 στο κείμενο του Διαδικτύου).
Στο επόμενο μέρος των Θέσεων, που αφορά τη μετεκλογική περίοδο, απουσιάζει η επαρκής ανάλυση των καθυστερήσεων στη διαπραγμάτευση από την εμμονή του ΣΥΡΙΖΑ στην αντίληψη ότι οι δανειστές θα έτρεμαν στην απειλή διάλυσης της Ευροζώνης, από ενδεχόμενη αποχώρηση της Ελλάδας, και θα υποχωρούσαν... Μας κόστισε αυτή η πλήρης άγνοια του συσχετισμού δυνάμεων στην Ευρώπη.
Η κριτική στις πολιτικές των δανειστών και τις αντίστοιχες επιδιώξεις της ντόπιας Δεξιάς είναι σε γενικές γραμμές σωστή, αλλά συχνά τείνει να δικαιολογήσει όλα τα λάθη του ΣΥΡΙΖΑ.
Άλλο ένα δαιμόνιο στις Θέσεις είναι ότι οι αναφορές στην κρίση του καπιταλιστικού συστήματος παραλείπουν να τονίσουν την εξαιρετική του ικανότητα διαχρονικά να ξεπερνάει τις κρίσεις... Εκείνη η παλιά αντίληψη πως ο καπιταλισμός θα πέσει νομοτελειακά από τις αντιφάσεις του είναι παραμυθάκι.
Σε γενικές γραμμές, θα έλεγα ότι οι Θέσεις είναι μια φλύαρη παράθεση κοινοτοπιών της Αριστεράς, με επίσης φλύαρη περιγραφή τού τι πρέπει να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ επί παντός. Μα αλήθεια, καλείτε τους συνέδρους να ψηφίσουν για το πώς πρέπει λεπτομερώς να λειτουργεί η αστυνομία ή ποιος είναι ο σωστός τουρισμός;
Η λογόρροια είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να αφοπλιστεί η πολιτική κρίση και η κριτική.
Έτσι κι αλλιώς όμως, ο Τσίπρας είναι αδιαμφισβήτητος ηγέτης. Η κριτική των 53 είναι πολύ χλιαρή και δεν υπάρχουν ηγετικές προσωπικότητες. Άντε, το πολύ να υπάρξει κάποια αναδιάταξη στη σύνθεση της ηγετικής ομάδας, στο κόμμα και στην κυβέρνηση.
Καλό Συνέδριο, σύντροφοι!
