Τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι παγκόσμια αναγνωρισμένα, ίδια για όλους τους ανθρώπους, αδιαίρετα και αλληλοεξαρτώμενα. Είναι οι ηθικές αρχές, που θέτουν συγκεκριμένα πρότυπα ανθρώπινης συμπεριφοράς και προστατεύονται από το Διεθνές Δίκαιο και άλλα δίκαια κρατών. Στην Ελλάδα είναι κατοχυρωμένα από το Σύνταγμα και το Αστικό Δίκαιο.
Αυτά τα δικαιώματα μας χαρακτηρίζουν ως ανθρώπους και μέλη αναπτυγμένων συνόλων. Όταν μιλούμε για το δικαίωμα της ζωής, της εξέλιξης, ακόμη και της διαφωνίας και διαφορετικότητας, μιλούμε στην ουσία για ανοχή, διότι η ανοχή οδηγεί κι εξασφαλίζει ελευθερίες και αρμονική συνύπαρξη. Είναι το πρώτο σκαλί στο οικοδόμημα μιας κοινωνίας και εμπεριέχεται στην έννοια της Δημοκρατίας.
Η γενοκτονία ή εθνική κάθαρση, που δυστυχώς συντελείται από πολλά κράτη, λαούς, πολιτικές ή θρησκευτικές ομάδες, είναι τραγικά παραδείγματα της έλλειψης ανοχής. Συμβαίνουν όταν υπάρχει φανατισμός, αδιαλλαξία και έλλειψη σεβασμού για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ακόμη και για τα πιο βασικά.
Πριν από μερικούς αιώνες, το δουλεμπόριο ήταν διαδεδομένο και αποδεκτό από διάφορα κράτη. Έκπληκτη διάβασα πρόσφατα δημοσιεύματα υπέρ της δουλείας! Το πιο λυπηρό είναι ότι οι δηλώσεις γίνονταν από γυναίκες της Μέσης Ανατολής, που ισχυρίζονταν ότι προτιμούσαν (και το έβρισκαν πολύ φυσικό) οι άνδρες τους να αγοράζουν και χρησιμοποιούν «σκλάβες» στο σπίτι, αντί να γίνουν μοιχοί!
Θα μου πείτε, σκλάβοι σταμάτησαν να υπάρχουν εδώ και δύο αιώνες. Και όμως, 27 εκατομμύρια συνάνθρωποί μας στον κόσμο ζουν ως σκλάβοι σήμερα. Δηλαδή, υπάρχουν περισσότεροι σκλάβοι σήμερα από οποιαδήποτε άλλη εποχή της ιστορίας των λαών.
Όνειδος, επίσης, για ολόκληρη την ανθρωπότητα είναι ο απίστευτα μεγάλος αριθμός φόνων, βιασμών, ατυχημάτων κ.λπ. Σύμφωνα με επίσημες στατιστικές, κάθε χρόνο συμβαίνουν 9.000 θάνατοι από ατυχήματα και διαπράττονται περισσότεροι από μισό εκατομμύριο φόνοι. Ο αριθμός των βιασμών είναι ανυπολόγιστος. Σε χώρες της Αφρικής, το ποσοστό των ανήλικων κοριτσιών που βιάζονται είναι στο 60-70%! Σε ισλαμικές χώρες σπάνια καταγράφονται. Στην Ινδία, είναι καθημερινό φαινόμενο και στην πλειονότητά τους δεν καταγράφονται.
Εκτός των παραπάνω εγκλημάτων, γίνονται χιλιάδες βιασμοί παιδιών και των δύο φύλων, όχι μόνο σε τριτοκοσμικές χώρες, αλλά και σε αναπτυγμένες ή χώρες της Δύσης.
Εξάλλου, οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι κόστισαν περίπου 80.000.000 ζωές, ενώ νεότερες τοπικές ή εμφύλιες συγκρούσεις προκαλούν τον θάνατο ή τον σοβαρό τραυματισμό χιλιάδων συνανθρώπων μας. Παράλληλα, θρηνούνται καθημερινά θύματα των ισλαμιστών, όχι μόνο αλλόδοξων ή αλλοεθνών, αλλά και μουσουλμάνων και ομοεθνών.
Η Οικουμενική Διακήρυξη Ανθρώπινων Δικαιωμάτων, που εγκρίθηκε το 1948 από τον ΟΗΕ, αποτελεί προσπάθεια διαμόρφωσης και θέσπισης των ανθρώπινων δικαιωμάτων για τη διεθνή κοινότητα, ωστόσο αυτά καταπατούνται καθημερινά από άτομα, κυβερνήσεις και θρησκευτικές ομάδες.
Αναρωτιόμαστε, λοιπόν, πόσο κοστίζει σήμερα η ανθρώπινη ζωή. Όχι η ζωή των λίγων εξουσιαστών, αλλά του απλού πολίτη. Δυστυχώς, όσο συνεχίζονται οι ολιγαρχίες και ο φανατισμός στον κόσμο, ελάχιστα ή τίποτα...
