Φοβάμαι ότι η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να τρέφεται με «αυταπάτες», ακόμα και σήμερα, μια και, σύμφωνα με κάποιες τοποθετήσεις ηγετικών στελεχών, η «οικολογική ανησυχία» πρέπει να υποχωρεί μπροστά στην αναγκαιότητα δημιουργίας θέσεων εργασίας.
Τα γεγονότα και η πραγματικότητα, όμως, διαψεύδουν αυτή την οπισθοδρομική εκτίμηση. Είναι γνωστό ότι o συνδυασμός των συγχρόνων τεχνολογιών μπορεί να δημιουργήσει «οικονομική μεγέθυνση» όχι μόνο χωρίς αύξηση των θέσεων εργασίας, αλλά με μείωση. Είναι αντιθέτως, πια, κοινά αποδεκτό ότι οι διαδικασίες που σχετίζονται με την προστασία του περιβάλλοντος δημιουργούν και θέσεις εργασίας και ποιοτική ανάπτυξη και η σε εξέλιξη πραγματικότητα αυτό δείχνει.
Τον περασμένο χρόνο, π.χ., η απασχόληση στον παραδοσιακό ενεργειακό τομέα -ορυκτών καυσίμων- μειώθηκε, ενώ, αντιθέτως, αυξήθηκαν οι θέσεις εργασίας που σχετίζονται με τις ανανεώσιμες πηγές. Σε παγκόσμιο επίπεδο αυξήθηκαν κατά 8% και έφθασαν τα 8,1 εκατ. θέσεις εργασίας. Σε αυτό το άλμα πρωταγωνιστούν Κίνα, ΗΠA, Βραζιλία και, από την Ευρώπη, η Γερμανία.
Εξάλλου, τα καταστροφικά γεγονότα με τις «μπόμπες νερού» (βροχές που έπεφταν σε έναν μήνα, πέφτουν σε μια-δυο μέρες), που παρουσιάζονται πια συστηματικά και στη χώρα μας, επιβεβαιώνουν αρνητικά αυτήν την αποδοχή. Οι «μπόμπες νερού», συνέπεια των κλιματικών αλλαγών, σε συνδυασμό με την έλλειψη επενδύσεων για την υδρογεωλογική προστασία κ.λπ., έχουν κόστος 1-2 φορές μεγαλύτερο σε σχέση με την «περιβαλλοντική φροντίδα» που δημιουργεί και θέσεις εργασίας, ποιότητα ανάπτυξης και κοινωνικής συμβίωσης, μειώνοντας τις σπατάλες που σχετίζονται και με τις εργολαβικές ατοπίες.
Οι «μπόμπες νερού» είναι συνέπεια του «εργολαβικού φαγοποτιού» σε βάρος της «αδελφής Γης» -όπως θα έλεγαν παγκόσμιοι θρησκευτικοί ηγέτες - που διαμόρφωσε το «οικολογικό έλλειμμα», το οποίο είναι αλληλένδετο και συστατικό στοιχείο του δημοσιονομικού.
Τινά κυβερνητικά στελέχη που συμμετείχαν στο παρελθόν στη δημιουργία του οικολογικού ελλείμματος καλά θα ήταν να κατανοήσουν ότι η μείωση και η απάλυνση των επιπτώσεων της οικολογικής αντίθεσης είναι μια «κατηγορική καντιανή επιλογή»: «Η εργασιακή διαδικασία είναι μόνο διαδικασία μεταξύ του ανθρώπου και της φύσης» (Μαρξ, Γ' βιβλίο του Κεφαλαίου).1
1 Σ' αυτά τα άτομα ξεφεύγει της προσοχής ότι και ο Μπερλουσκόνι ήταν εργολάβος και χρηματοδότης του σοσιαλιστή Κράξι
