Μπορεί ένα κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, από την πρώτη στιγμή που αναλαμβάνει μια κυβέρνηση, να εξαντλεί την αντιπολιτευτική του τακτική στο αίτημα των εκλογών;
Κι όμως, μπορεί. Αν το κόμμα αυτό είναι η Νέα Δημοκρατία του κ. Κυριάκου Μητσοτάκη, με στρατηγικό αδιέξοδο και αρχηγό που δύσκολα κρύβει τις νεοφιλελεύθερες προθέσεις του, όλα είναι δυνατά.
Η Νέα Δημοκρατία περνά τη δύσκολη φάση της προσαρμογής. Τρεις ήττες μέσα σε έναν χρόνο δεν είναι και λίγο. Η Δεξιά στη χώρα μας δεν μπορεί ακόμα να συνειδητοποιήσει ότι έχασε. Ήταν τόσο βέβαιη ότι δεν πρόκειται να απομακρυνθεί από την εξουσία εσαεί.
Υπό τις συνθήκες αυτές, η Νέα Δημοκρατία πρέπει τώρα να συνέλθει και να συγκροτήσει την αντιπολιτευτική της γραμμή.
Αδυνατεί να το κατορθώσει μέχρι σήμερα.
Το παλιό και το πρόσφατο παρελθόν της δεν βοηθούν. Το κατ' εξοχήν μνημονιακό κόμμα με ηγετικό ρόλο στη σαμαρο-βενιζελική κυβέρνηση ευθύνεται για την απώλεια του 30% του εθνικού εισοδήματος, το λουκέτο σε χιλιάδες μικροεπιχειρήσεις, τη δημιουργία ενός ολόκληρου στρατού ανέργων κ.λπ.
Η Ν.Δ., επομένως, δεν είναι σε θέση να συγκροτήσει μια πειστική αντιπολίτευση και πελαγοδρομεί. Ζητάει εκλογές σχεδόν από την πρώτη ημέρα της νέας κυβέρνησης. Αν αναλογιστεί κανείς ότι η κυβέρνηση αυτή δεν έχει ούτε έναν χρόνο (καθαρό) στην κυβερνητική πλειοψηφία, το να ζητά να φύγουν η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός είναι τουλάχιστον αστεϊσμός.
Το πιο χαρακτηριστικό της μη αντιπολίτευσης της Ν.Δ., είναι ότι οι κραυγές της ηγεσίας της για “να φύγει“ ο πρωθυπουργός συμπίπτουν χρονικά με την περίοδο που ο Αλέξης Τσίπρας αναλαμβάνει ιστορικές πρωτοβουλίες στην Ευρώπη, την ώρα που η Ελλάδα πρωταγωνιστεί στη συγκρότηση ενός ευρωπαϊκού αναχώματος, στη λιτότητα.
Η Νέα Δημοκρατία ζει στον κόσμο της. Αδυνατεί να λειτουργήσει μέσα στο πλαίσιο του κοινοβουλευτικού συστήματος. Γι' αυτό και συνθηματολογεί. Το σύνθημα "λιγότεροι φόροι", νεοφιλελεύθερο στην ουσία του, αφήνει εμβρόντητο τον ακροατή. Λιγότεροι φόροι, που σημαίνει λιγότερα έσοδα για το κράτος, άρα λιγότερες δαπάνες (Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια).
Η Δεξιά και οι εταίροι της είναι προφανές ότι δεν προτίθενται να κατανοήσουν την κοινοβουλευτική λειτουργία. Σύρονται πίσω από τους εκπροσώπους του παλιού και χρεοκοπημένου αστικού συστήματος όπως π.χ. οι καναλάρχες και απειλούν με τη δήθεν αντισυνταγματικότητα του νόμου μιλώντας ακόμη και για εκτροπή. Η Ν.Δ. δεν έχει πολλά περιθώρια. Ή θα αποδεχτεί την ομαλή εναλλαγή στην κυβέρνηση ή βυθιστεί σε μία άνευ προηγουμένου καταστροφολογία. Θα είναι μια αντιπολίτευση της εκτροπής. Μοναδική τους έννοια, να υπονομεύσουν την πορεία της κυβέρνησης ώστε τα πράγματα να οδηγηθούν στη ρήξη. Μια ρήξη που θα οδηγήσει σε νοκ άουτ.
Εμείς θα επιμείνουμε. Στην επίθεση της Δεξιάς απαντάμε με δημοκρατία, αλληλεγγύη και ενότητα.
