Για όσους έχουμε από χρόνια, επιλογή ζωής, την “επικράτεια της Αριστεράς”, η απάντηση θεωρείται δεδομένη.
Επειδή όμως είμαστε ακόμα λίγοι, πρέπει να τεκμηριώσουμε την απάντησή μας σε όσους το θέτουν και είναι πολλοί, σε κάθε δυσκολία, της πρώτης φοράς διακυβέρνησής της.
Καταρχήν οφείλουμε να κατανοήσουμε εμείς τις δυσκολίες, όχι για στρεψόδικες απαντήσεις, αλλά για “συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης” όπως έλεγαν οι προπάτορές μας.
Αυτό που επιχειρούμε είναι περίπου ο τετραγωνισμός του κύκλου. Μνημόνια νεοφιλελεύθερων δεσμεύσεων και δημιουργία στοιχειώδους κοινωνικού κράτους, με ανακατανομή των βαρών υπέρ των αδυνάτων. Υφεσιακή ευρωπαϊκή πολιτική και ανάγκη παραγωγικής ανασυγκρότησης με δίκαιη ανάπτυξη.
Ένα είναι σίγουρο ότι το πρόβλημα δεν επιλύεται με την κλασική “Ευκλείδιο γεωμετρία” απαιτούνται πολυδιάστατες προσεγγίσεις και παραδοχές.
Η διάψευση των αυταπατών μας, ας μην γίνεται τροχοπέδη στις σκέψεις και στις δράσεις μας.
Ας ζήσουμε την ιστορική μας στιγμή, προσπαθώντας να πετύχουμε αυτό που θέλουμε, χωρίς όμως να οικτίρουμε αυτό που μπορούμε. Βελτιώνοντας διαρκώς τον εαυτό μας και συνεχίζοντας να αγωνιζόμαστε με επιμονή και υπομονή για τη βελτίωση των συνθηκών ζωής της χειμαζόμενης ελληνικής κοινωνίας. Και μπορέσαμε πολλά για τη συγκυρία. Ας ξαναδιαβάσουμε την ομιλία του πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη, τις ανακοινώσεις και τα προγράμματα των υπουργείων στην Υγεία, την πρόνοια, την Παιδεία, την εργασία. Τις σημαντικές βελτιώσεις υπέρ του Δημοσίου, σε ειλημμένες αποφάσεις, σε περιβάλλον και δημόσια έργα.
Κατανοώντας μέρα τη μέρα τον μεγάλο άγνωστο, την ελληνική κοινωνία, τους προβληματικούς θεσμούς, τις αντιφάσεις, τις δυνατότητες και τις αγκυλώσεις της. Όχι απλώς για να την εξηγήσουμε, αλλά για να την αλλάξουμε.
Συγκρουόμενοι με παγιωμένες κοινωνικές συμπεριφορές, συμφέροντα, μικρά και μεγάλα, προχωρώντας ένα βήμα εμπρός και όπου απαιτείται δύο βήματα πίσω, κερδίζοντας βήμα - βήμα, αναγκαίο ζωτικό χώρο και χρόνο για να ξαναστήσουμε την κοινωνία στα πόδια της.
Οφείλουμε να συνεχίσουμε την προσπάθεια, να οικοδομήσουμε, εδώ στη “ρωγμή του χρόνου”, ένα μίνιμουμ κοινωνικό κράτος στο μέτρο του οικονομικά δυνατού.
Επιδιώκοντας παράλληλα, την παραγωγική ανασυγκρότηση, ακροβατώντας στα όρια των Μνημονίων και των εγγενών παθογενειών του πολιτικοδιοικητικού συστήματος. Απαιτούνται άμεσα, ολοκληρωμένα περιφερειακά αναπτυξιακά σχέδια, αξιοποιώντας τοπικά συγκριτικά πλεονεκτήματα, δημιουργώντας, σύστημα περιφερειακών και τοπικών δεικτών αξιολόγησης.
Για να διαχειριστούμε τη μοναδικότητα, του γεωγραφικού ανάγλυφου της χώρας και του υπερσυγκεντρωτισμού, πληθυσμού και παραγωγικών δραστηριοτήτων σε δύο μητροπολιτικές περιοχές. Η χώρα δεν μπορεί να προγραμματίζεται και να αξιολογείται με βάση εθνικούς ή περιφερειακούς μέσους όρους.
Ας προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε ένα κόμμα - παράταξη της Αριστεράς, όπως η προδικτατορική ΕΔΑ, παρά τις μέχρι σήμερα εμπειρίες.
Παραμένοντας σταθερά ανοιχτοί, παρά τις σκαιές επιθέσεις που δεχόμαστε, σε συνεργασίες χωρίς όμως οργανωτικές διαπραγματεύσεις τακτοποίησης στελεχών και παραχωρήσεις σε ιδεολογικό, πολιτικό επίπεδο. Το υβρίδιο ΣΥΡΙΖΑ έδειξε τα όριά του σε αυτά τα ζητήματα.
Ας κρατήσουμε από τον πρόγονο ΣΥΝ, την ορθή θεωρητικά επιλογή, της αναγκαιότητας υπέρβασης, του ιστορικού σχίσματος κομμουνιστών - σοσιαλδημοκρατών, με σταθερό ευρωπαϊκό προσανα-τολισμό και οικολογική εγρήγορση.
Και από το υβρίδιο ΣΥΡΙΖΑ, την υπέρβαση της καχυποψίας της ιστορικής Αριστεράς απέναντι στα κινήματα και την προσπάθεια συγκατοίκησης σε ένα φορέα της όλης Αριστεράς.
Κατανοώντας τον παλιρροϊκό χαρακτήρα των κινημάτων για να μην πάμε στα βράχια λόγω αριστερού βολονταρισμού, ούτε να προσαράξουμε στα αβαθή, λόγω προσαρμογής στην τεχνο-κρατικό κυβερνητισμό.
Οργανωτικά. Απαιτείται ουσιαστική πολιτική συζήτηση στις οργανώσεις, επί συγκεκριμένων ζητημάτων που απασχολούν τον χώρο ευθύνης τους. Άνοιγμα στους κοινωνικούς και επαγγελματικούς φορείς, συνδιαμόρφωση προτάσεων και ανάληψη συγκεκριμένων δράσεων πάνω στα προβλήματα.
Απαίτηση των καιρών είναι η δημιουργία μιας σοβαρής «σχολής» κομματικών στελεχών και η αντιστοίχιση της κομματικής δομής στα διοικητικά - αναπτυξιακά επίπεδα του κράτους.
Κυβερνητικό έργο. Προτεραιότητα, η ριζοσπαστική μεταρρύθμιση του κράτους, του μεγάλου ασθενούς, καταπολέμηση της γραφειοκρατίας και περιφερειοποίηση των πολιτικών. Χωρίς αποκέντρωση με ισχυρή αυτοδιοίκηση και ουσιαστικό κοινωνικό έλεγχο, κάθε προσπάθεια παραγωγικής ανασυγκρότησης θα αναπαράγει το υπερσυγκεντρωτικό μοντέλο που βιώνουμε, το σημερινό πελατειακό, γραφειοκρατικό μόρφωμα.
Πρωταρχική αξία της Αριστεράς είναι η υπεράσπιση του δημοσίου συμφέροντος και η αναβάθμιση των δημόσιων κοινωνικών υπηρεσιών και παροχών, με στόχο την καθολικότητα τους.
Ο κίνδυνος ιδιωτικοποίησης του δημόσιου τομέα, υλοποιείται από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές κατεδάφισής του. Δυστυχώς όμως, πραγματοποιείται και μία ιδιότυπη ιδιωτικοποίηση από μερίδα εργαζομένων, που συμπεριφέρονται ως ιδιώτες και όχι ως λειτουργοί. Τους απασχολεί μόνο η «βολή» τους, αδιαφορούν για την εξυπηρέτηση των κοινωνικών αναγκών, ταλαιπωρώντας πολλές φορές χωρίς λόγο, έναν κοινωνικά εξουθενωμένο πολίτη. Η ανάγκη αλλαγής αυτών των συμπεριφορών απαιτεί συγκρούσεις και το ξεπέρασμα της αντίληψης του πολιτικού κόστους.
Ας μην αφήσουμε να χαθεί η ιστορική μας ευκαιρία, χαμένοι σε μεταφράσεις και εμμονές που μας διχάζουν. Χρειάζεται να παραμείνουμε «στο τιμόνι τώρα που η πιο μεγάλη νύχτα ξημερώνει». Το μπορούμε.
* Ο Δημήτρης Μπίρμπας είναι δήμαρχος Αιγάλεω
