Πρωί-πρωί στο τηλέφωνο ακούω τον παιδικό μου φίλο.
Ξέρεις, ψήφισα δαγκωτό ΣΥΡΙΖΑ... Μαζί το ρίξαμε και με τράβαγες πρωί-πρωί μη με χάσεις.
Ε, και; του κάνω... αγουροξυπνημένος.
Μας κορόιδεψε ο δικός σου. Μας είπε ψέματα. Δεν τον αναγνωρίζω, είναι σαν τους άλλους...
Ποιος ρε;
Ο Τσίπρας.
Δηλαδή σε τι σου είπε ψέματα; Πες μου κάτι συγκεκριμένο.
Πού να θυμάμαι, πολλά.
Πες μου ένα, επιτέλους! Ακολουθεί σιωπή και αμηχανία του φίλου μου και δεν είναι τυχαίο ότι αυτό γίνεται με όσους ισχυρίζονται ότι ο Τσίπρας τούς κορόιδεψε.
Μας είπε ότι θα σκίσει το Μνημόνιο... Ότι θα μας δώσει πίσω όσα μας πήραν οι άλλοι... Ότι...
Σιγά, σιγά, τον διακόπτω, γιατί πήρε φόρα... Πότε τα είπε αυτά ο Αλέξης;
Δεν θυμάμαι...
Να σου θυμίσω εγώ τότε. Ο Τσίπρας πάλεψε για το καλύτερο... Και όταν κατέληξε στον αναγκαστικό συμβιβασμό είπε στα ίσα στον ελληνικό λαό:
Αυτή τη συμφωνία υπέγραψα με τους δανειστές. Ήταν ένας αναγκαστικός συμβιβασμός για να σταθεί η κοινωνία όρθια, δεν μας αρέσει, δεν είναι σύμφωνη με τα πιστεύω μας, αλλά την αποδεχτήκαμε γιατί, πώς να το κάνουμε, δεν είμαστε μόνοι σε αυτό τον κόσμο, υπάρχουν και άλλοι πιο δυνατοί από εμάς. Εσείς θα αποφασίσετε. Και ο λαός αποφάσισε. Τον Σεπτέμβριο είχε και άλλες επιλογές, όμως ψήφισε τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν τον κορόιδεψε κανείς.
Και τότε τι μας λένε;
Ρώτα αυτούς που σου λένε ό,τι θέλουν. Και κάτι άλλο... Ήσουν ανασφάλιστος μέχρι πριν από λίγους μήνες, αν δεν κάνω λάθος. Θυμάσαι τι τραβήξαμε ένα βράδυ που σε είχε ακινητοποιήσει η μέση σου; Που δεν είχες πρόσβαση στο νοσοκομείο; Θυμάσαι τον κολλητό μας, τον Κώστα, που πριν γίνουν οι ρυθμίσεις σε εφορία και ταμεία περίμενε να του σφραγίσουν την καφετέρια; Καλημέρα, φίλε, και να θυμάσαι.
Η στιχομυθία αυτή έγινε λίγες μέρες πριν από τη διαδικασία για την αδειοδότηση των καναλιών. Ο φίλος μου με βρήκε πάλι την ημέρα που ανακοινώνονταν τα αποτελέσματα. Καλά, μιλάτε σοβαρά, 246, μου λέει, και θα πάνε σε ευπαθείς ομάδες. Και τόσα χρόνια τι γινόταν;
