Το 2ο Συνέδριο του κόμματος έρχεται σε μια κρίσιμη στιγμή για τη χώρα και για το ίδιο το κόμμα, ειδικά ύστερα από την υπογραφή του νέου Μνημονίου που μας επιβλήθηκε. Κι αυτό γιατί το κόμμα μας πρέπει να αποδείξει ότι μέσα σε δύσκολες συνθήκες μπορεί να ασκήσει πραγματικά αριστερή πολιτική, την οποία τα μέλη πρέπει να χωνέψουν πρώτα τα ίδια και μετά να την εκλαϊκεύσουν και να την περάσουν στον λαό. Πράγμα διόλου εύκολο από τη στιγμή που μιλάμε για σκληρά και δυσάρεστα μέτρα. Αυτό φυσικά απαιτεί πολλά και υψηλού επιπέδου μέλη και στελέχη.
Ήδη στον απολογισμό που γίνεται στο κείμενο των θέσεων της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ αναγνωρίζεται η ευθύνη της ηγεσίας για την μη υλοποίηση της απόφασης για την ένταξη νέων μελών και την ανάδειξη νέων στελεχών. Εγώ θα πρόσθετα ότι η ευθύνη αυτή βαρύνει και τα μέλη των Ο.Μ. και των Νομαρχιακών Επιτροπών, δηλαδή και τη βάση. Από την προσωπική μου εμπειρία διαπιστώνω αρρυθμία στη λειτουργία πολλών Ο.Μ., οι οποίες ως κύτταρα του κόμματος θα έπρεπε να σφύζουν από ζωή και να έχουν έντονη κομματική δράση, κάτι που δυστυχώς δεν συμβαίνει πάντοτε.
Άλλωστε, στις Ο.Μ. που είναι τα κύτταρα της κομματικής ζωής, θα γίνουν οι κατάλληλες θεωρητικές ζυμώσεις και επεξεργασίες ώστε να εκμηδενιστούν οι εμφανείς σε πολλές περιπτώσεις αντιλήψεις των πελατειακών σχέσεων και των μηχανισμών.
Σε ό,τι αφορά τις σχέσεις κυβέρνησης και κόμματος, το κόμμα, όπως επισημαίνεται και στο κείμενο Θέσεων, δεν πρέπει να βρίσκεται ούτε μπροστά ούτε πίσω από την κυβέρνηση. Θα τολμούσα να πω ότι πρέπει να είναι η ενεργός και ζώσα συνείδηση που θα αποτρέπει την κυριαρχία του κυβερνητισμού και της εξουσιολαγνείας που πλήττει πολλά μέλη και στελέχη σε ολόκληρη την κλίμακα της κυβέρνησης.
Οφείλουμε να επαγρυπνούμε και να εναντιωνόμαστε στον κυβερνητισμό.
Παράλληλα, ως Πρώτη Φορά Αριστερά στη διακυβέρνηση της χώρας, πρέπει να αποκτήσουμε και τη σχετική κουλτούρα.
Τέλος, κλείνοντας τη σύντομη και ελάχιστη συνεισφορά μου στον προσυνεδριακό διάλογο, επιγραμματικά επισημαίνω:
1. Αρχή της κυβέρνησης σε ό,τι αφορά τη δημόσια διοίκηση πρέπει να είναι η παροχή των καλύτερων υπηρεσιών στον πολίτη με το μικρότερο κόστος και όχι η ικανοποίηση συνδικαλιστικών απαιτήσεων. Αυτό ώς έναν βαθμό σημαίνει σύγκρουση με κατεστημένες νοοτροπίες, ακόμη και απώλεια συμπαθειών και ψήφων, αλλά δεν γίνεται αλλιώς.
2. Πολύ ωραίο είναι το θεωρητικό μοντέλο της θέσης 19 για την αγροτική παραγωγή κ.λπ., αλλά φοβάμαι ότι μέχρι σήμερα όλη η μέριμνα κυβέρνησης και κόμματος είναι πώς να ευχαριστήσουμε τους αγρότες και μόνο, αντί να τους καλέσουμε να συμπαραταχθούν μαζί μας στην αναγέννηση του πρωτογενούς τομέα.
* Η Βάλια Ζαπώνη είναι μέλος του συντονιστικού της Ο.Μ. Φαλήρου Θεσσαλονίκης και του συντονιστικού του Θεματικού Τμήματος Παιδείας Θεσσαλονίκης
