Η γερμανική οικονομία ξεπέρασε και τη νούμερο ένα στον κόσμο, την κινεζική, σε εμπορικό πλεόνασμα! Με στοιχεία του 2014 η Γερμανία είχε πλεόνασμα ύψους 257,7 δισ. δολάρια, ενώ η επί σειρά ετών πρωτοπόρος Κίνα πέρασε στη δεύτερη θέση με 204,3 δισ. δολάρια! Η ορμή της γερμανικής οικονομίας δεν σταματά όμως εδώ, καθώς το πρώτο εξάμηνο του τρέχοντος έτους ο προϋπολογισμός της χώρας παρουσίασε πλεόνασμα ρεκόρ 18,5 δισ. ευρώ! Το μέγεθος αυτό εξέπληξε και τους Γερμανούς οικονομολόγους που δεν το είχαν προβλέψει, ενώ άρχισαν οι συζητήσεις για τους τρόπους και τις μορφές αξιοποίησης αυτού του περισσεύματος. Να μειωθούν οι φορολογικοί συντελεστές ή να μείνουν εντόκως τα χρήματα αυτά στην πάντα για πιθανές δύσκολες μέρες;
ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ είχαμε και το σκάνδαλο, διότι περί σκανδάλου πρόκειται, της ολοκληρωτικής ουσιαστικά φοροαποφυγής στα κέρδη της αμερικανικής Apple που στην Ευρώπη έχει έδρα την Ιρλανδία. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή Ανταγωνισμού επέβαλε πρόστιμο στην Apple 13 δισ. ευρώ και αυτό διότι: Το 2014 η Apple Ευρώπης πλήρωσε φόρο 50 δολαρίων για κάθε εκατομμύριο δολάρια που εισέπραττε από τις πωλήσεις iPhone και iPad σχεδόν σε όλο τον κόσμο, εκτός των ΗΠΑ. Αυτό σημαίνει ότι ο συνολικός φορολογικός συντελεστής με τον οποίο επιβαρύνθηκε η εταιρεία ήταν της τάξης του 0,005%! Το 2011 η Apple States International σημείωσε κέρδη 16 δισ. δολαρίων. Λιγότερα από 50 εκατ. δολάρια μεταφέρθηκαν στο παράρτημα της Ιρλανδίας. Τα υπόλοιπα κατευθύνθηκαν στα «κεντρικά γραφεία» εκτός οποιασδήποτε φορολογικής αρχής. Να σημειώσουμε ότι ο φορολογικός συντελεστής στην Ιρλανδία είναι ήδη μικρός 12,5% για τις μεγάλες επιχειρήσεις. Όμως η αμερικανική εταιρεία σε συνεργασία με τις κυβερνήσεις της Ιρλανδίας, που ήθελα, να προσελκύσουν επενδύσεις υψηλής τεχνολογίας, ουσιαστικά τον μηδένισε!
ΑΠΟ τα δύο αυτά γεγονότα προκύπτει η ανάγκη ολοκλήρωσης της οικονομικής πολιτικής στην Ε.Ε. Απαιτείται κοινή φορολογική πολιτική και ενιαίο χρηματοπιστωτικό σύστημα, ώστε οι επιχειρήσεις όλων των χωρών - μελών να έχουν την ίδια ακριβώς αντιμετώπιση. Διότι, αν δεν παρθούν σοβαρά μέτρα προς αυτή την κατεύθυνση, οι αποκλίσεις των χωρών - μελών από τον αθέμιτο ανταγωνισμό, τόσο με τους φόρους όσο και με τα επιτόκια δανεισμού, θα δημιουργήσουν διαλυτικές ανισότητες και αυτές θα γεννήσουν κοινωνικές εκρήξεις.
Είναι φανερό εκ του αποτελέσματος ότι οι μεγάλες δυναμικές οικονομίες όπως η Γερμανική και η Αμερικανική, δεν είχαν κανένα λόγο να ολοκληρώσουν μια κατάσταση στην Ε.Ε. που ήταν επωφελής μόνον ή κυρίως για αυτές. Δεν πάει άλλο όμως. Και φανταστείτε πόσο άδικο είναι μια χώρα σαν την Ελλάδα ουσιαστικά να μην έχει περιθώρια καθορισμού των φορολογικών της συντελεστών και παράλληλα οι ελληνικές επιχειρήσεις και το κράτος να δανείζονται με υπερτριπλάσιο επιτόκιο από ό,τι οι επιχειρήσεις των πλεονασματικών χωρών. Πώς μπορεί να σημειωθεί η απαιτούμενη ανάκαμψη της οικονομίας με προσέλκυση ξένων επενδύσεων όταν η Ιρλανδία χτυπάει την αγορά με ουσιαστική κατάργηση του φόρου για να αυξήσει τις νέες, υψηλής προστιθέμενης αξίας, θέσεις εργασίας;
ΚΑΝΕΙΣ δεν ζητάει ισοπέδωση στον ανταγωνισμό. Έχει όμως κάθε δικαίωμα να απαιτεί ίδιους κανόνες και ίσους όρους. Το θέμα της υποστήριξης των αδύναμων οικονομιών, ώστε να λειτουργεί η πορεία σύγκλισης και ο ανταγωνισμός να γίνεται με τους ίδιους κανόνες και τίμιους διαιτητές, επιλύεται με τον τρόπο που όλες οι χώρες ενισχύουν τις περιφέρειες ή τις πολιτείες εφόσον πρόκειται για τις ΗΠΑ, με εσωτερική ανακατανομή πόρων προς την κατεύθυνση της ταχύτερης ανάπτυξης είτε αυτό αφορά υποδομές, είτε παραγωγικές συνθήκες.
Άλλο όμως αυτό και άλλο να κάνει κάθε χώρα ό,τι τις κατέβει αδιαφορώντας για τις συνέπειες στα άλλα μέλη. Όπως δεν μπορεί το Οχάιο να μηδενίζει τους φόρους για να προσελκύσει μια ευρωπαϊκή εταιρεία να επενδύσει στον οικονομικό του χώρο, έτσι και οι χώρες τις Ευρώπης οφείλουν να σεβαστούν τους κοινούς κανόνες. Όμως, όταν αυτούς τους κανόνες δεν τους σέβεται ούτε η ηγέτιδα δύναμη της Ένωσης, η Γερμανία, τις οποίας οι κολοσσιαίες επιχειρήσεις πιάνονται συνεχώς να δωροδοκούν αξιωματούχους άλλων χωρών για να προωθήσουν τα δικά τους προϊόντα, από ποιους να ζητήσουμε να αναλάβουν τις πρωτοβουλίες;
ΤΟ ΘΕΜΑ αυτό είναι πλέον άκρως επίκαιρο και θα είχε ενδιαφέρον να συζητηθεί και να προταθεί στην Ένωση από τις χώρες που μετέχουν στην επικείμενη συνδιάσκεψη του Νότου που θα γίνει στην Αθήνα. Διότι όλες αυτές οι ανωμαλίες ναρκοθετούν την ανάπτυξη σε χώρες που την έχουν ανάγκη για να επιβιώσουν και τη χάνουν από τον προκλητικά αθέμιτο ανταγωνισμό άλλων μελών. Ο χρόνος για την ομαλοποίηση των οικονομικών και πολιτικών διεργασιών στην Ένωση, όπως έδειξε το διπλό ελληνικό πείραμα τόσο στην οικονομία όσο και στο θέμα των προσφυγικών ροών, έχει εξαντληθεί και κάθε καθυστέρηση θα απειλεί σοβαρά το μέλλον της Ένωσης.
Η αυθαίρετη και αθέμιτη πολιτική της ιρλανδικής κυβέρνησης και η ιμπεριαλιστική αντίληψη της Γερμανίας και των ΗΠΑ είναι χαρακτηριστικές καμπάνες συναγερμού. Θα γίνει η Ευρώπη μια ενιαία ηπειρωτική οικονομία ή θα διαλυθεί για να βγουν από τα ερείπιά της εθνικισμοί έτοιμοι να συγκρουστούν με κάθε τρόπο για τα εθνικά τους συμφέροντα; Περί αυτού πρόκειται!
