Live τώρα    
20°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Αίθριος καιρός
20 °C
18.2°C22.0°C
1 BF 47%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίθριος καιρός
18 °C
14.7°C21.2°C
2 BF 57%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
17 °C
16.0°C19.4°C
2 BF 63%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Ελαφρές νεφώσεις
20 °C
18.8°C21.5°C
1 BF 61%
ΛΑΡΙΣΑ
Ελαφρές νεφώσεις
15 °C
14.9°C18.4°C
2 BF 63%
ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ / Ποιος θα χάσει στις εκλογές;
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ / Ποιος θα χάσει στις εκλογές;

Πρώτα η λύση: «Κύριοι -είπε- δεν έχω ανάγκη τον οργανισμό σας. Γυάλισα τα παπούτσια σας, μετακίνησα όρη για χάρη σας και σημάδεψα την τράπουλα για να κερδίσετε. Αλλά τώρα η Εδέμ φλέγεται. Βρείτε λοιπόν το θάρρος ν’ αλλάξετε τη φρουρά, γιατί αλλιώς σας περιμένει το τέλος». Αυτά λέει περίπου σε ένα από τα πιο όμορφα τραγούδια του ο Μπομπ Ντίλαν*. Και τώρα το πρόβλημα: Ποιος θα χάσει στις επόμενες εκλογές;

Η μικρά -αλλά υποψιασμένη- μειοψηφία στην οποία ανήκω φρονεί ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν πρόκειται να κερδίσει τις εκλογές. Και εξηγούμαι: Μετά την κατάρρευση του «χαλαρού» Θεοδωράκη, τα συστημικά Μέσα προβάλλουν τώρα τον Μητσοτάκη ως πρότυπο καθωσπρέπει πολιτικού, που ντύνεται ευπρεπώς, μιλάει καλά ελληνικά και αντιπαλεύει αποτελεσματικά τον «λαϊκισμό» του ΣΥΡΙΖΑ. Οι δημοσκόποι κάνουν ό,τι μπορούν. Αλλά τα «κόλπα» δεν είναι αρκετά.

Για να κερδίσει την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, ο Μητσοτάκης δεν δίστασε να συμμαχήσει με ό,τι πιο ακραίο και λαϊκιστικό διαθέτει ο χώρος του. Ο πολιτικός αμοραλισμός που χαρακτηρίζει αυτήν τη στάση ευθυγραμμίζεται απολύτως με την αναλγησία με την οποία χειρίστηκε τις απολύσεις στο Δημόσιο όσο ήταν υπουργός της κυβέρνησης Σαμαρά - Βενιζέλου και την αμετροεπή συμπεριφορά του απέναντι σε ιστορικά στελέχη της ίδιας του της παράταξης. Δεν πρόκειται λοιπόν για έναν μετριοπαθή κεντροδεξιό πολιτικό -όπως αυτοαποκαλείται-, αλλά για έναν επικίνδυνα φιλόδοξο άνθρωπο.

Ούτε για μεταρρυθμιστή πρόκειται. Πέρα από επικοινωνιακές πομφόλυγες, ο Μητσοτάκης δεν έχει να επιδείξει μια συνεκτική πρόταση για πραγματικές τομές και μεταρρυθμίσεις. Στην περίπτωση, μάλιστα, του ασφαλιστικού, όπου εμφάνισε μια σκιά εναλλακτικού σχεδίου, αυτό που αποκαλύφθηκε ήταν ότι κάτω από τη φροντισμένη ασάφεια του πολιτικού λόγου του κρύβεται ένα φθαρμένο νεοφιλελεύθερο δόγμα: ιδιωτική ασφάλιση, κι άλλες απολύσεις, πλήρης υποταγή στην αγορά. Το ίδιο φάνηκε και στην περίπτωση του προσφυγικού: επιμονή στις κλειστές δομές, όχι για τους λόγους που έθεταν κάποτε ο Σαμαράς και ο Φαήλος Κρανιδιώτης, αλλά για να μη θιγεί ο ακριβός τουρισμός και η μόστρα της αριστοκρατίας.

Το προφίλ Μητσοτάκη δεν κερδίζει εκλογές σε μια κοινωνία που τα 'χει δει όλα. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να τις χάσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο κόσμος στη λαϊκή και στα καφενεία βρίζει ανηλεώς, αφού η κυβέρνηση δεν έχει τηρήσει τα υπεσχημένα -δηλαδή το «παράλληλο πρόγραμμα» που είχε τάξει πριν από τις εκλογές- και πετάει τώρα την μπάλα στην εξέδρα. Όχι ότι η αναθεώρηση του Συντάγματος και τα πολιτικά ανοίγματα στη Σοσιαλδημοκρατία δεν είναι σημαντικά ζητήματα. Αλλά, πώς να το κάνουμε, όταν ρημάζει τον άλλο ο ΕΝΦΙΑ, όταν αυξάνονται οι έμμεσοι φόροι, όταν τα νοσοκομεία είναι σε μαύρο χάλι κι όταν τα προσφυγόπουλα κινδυνεύουν να μείνουν αφρόντιστα και αναλφάβητα -με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τις κοινότητες που τα φιλοξενούν- ε, τα υπόλοιπα ακούγονται λίγο εκ του πονηρού.

Η μικρά -αλλά ταλαιπωρημένη- μειοψηφία που ανέφερα στην αρχή αρχίζει λοιπόν να σκέφτεται ορισμένες «υστερούσες λύσεις» της πολιτικής εξίσωσης: Το ενδεχόμενο, δηλαδή, μιας καραμπόλας, όπου η Νέα Δημοκρατία επικρατεί μετά τις εκλογές, όχι γιατί πέρασε το αφήγημά της στον λαό, αλλά γιατί έτσι που πάνε τα πράγματα θα αρχίσει να ισχύει ο κανόνας τού «ό,τι να 'ναι». Και ό,τι να 'ναι θα πει περίπου τα εξής: Πρώτον, να ενταθούν τα εκφυλιστικά φαινόμενα (π.χ., ενίσχυση της Ένωσης Κεντρώων ή διάφορων «απίθανων»). Δεύτερον, να εμφανιστούν συμπτώματα πολιτικής υποστροφής (λ.χ., επιστροφή ενός μέρους των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ στο ΠΑΣΟΚ). Και τρίτον να ενισχυθεί η Χρυσή Αυγή και κάθε αμέσως ή εμμέσως ξενοφοβικό/ευρωσκεπτικιστικό μόρφωμα.

Το πρόβλημα έχει βέβαια τη λύση που είπαμε στην αρχή. Αλλά οι στίχοι του Ντίλαν συνεχίζουν: «Θα 'ρθει κάποτε η Ειρήνη, μ' όλη τη γαλήνη και το μεγαλείο της, πάνω στην άμαξα της φωτιάς. Αλλά μην περιμένετε συχαρίκια όταν τα ψεύτικα είδωλα σωριαστούν καταγής και το χλωμό φάντασμα του θανάτου αποσυρθεί ανάμεσα στον Ρήγα και την Ντάμα Σπαθί». Τι ακριβώς δεν καταλαβαίνετε;

* "Changing of the guards", 1978

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL