Ήμασταν με τη φίλη μου, την κυρία Ζωζώ, έξω από το καπνοπωλείο της γειτονιάς, όπου ήταν αναρτημένες οι εφημερίδες και όλα τα πρωτοσέλιδα είχαν τίτλους για τον εκλογικό νόμο.
«Αμ, βέβαια!» είπε η κυρία Ζωζώ, «Μόκο ο Τσίπρας για την ψήφο των ομογενών!» «Και τι περίμενες, χρυσό μου;» της λέω, «Αυτοί είναι πολιτισμένοι άνθρωποι και δεν ψηφίζουν όποιον, όποιον. Τον συμφέρει; Δεν τον συμφέρει!» Πλάι μας στεκόταν μια κακοντυμένη μεσήλιξ, η οποία είχε το θράσος να παρέμβει! «Τι λέτε, κυράδες μου;» είπε αναιδώς, «Θυμάστε ή δεν θυμάστε γιατί μπατίρισε η Ολυμπιακή; Γιατί κάθε φορά που είχαμε εκλογές οι αυτού μεγαλειότητες ΠΑΣΟΚ και ΝΟΥ ΔΟΥ τους πηγαινόφερναν τζάμπα τους ομογενείς για να μαζέψουν ψήφους!» Γυρίζει τότε η κυρία Ζωζώ και της λέει: «Και πού τα ξέρετε εσείς αυτά, κυρία μου;». «Τα ξέρω, γιατί ο οικοπεδούχος της πολυκατοικίας μας, κάθε φορά που είχαμε εκλογές, είχανε στο σπίτι τους χαράς ευαγγέλια! Δύο γιοι και τρεις κόρες με τις οικογένειές τους ερχόντουσαν τζάμπα, αλέ-ρετούρ από την Αυστραλία, για να ψηφίσουν!» μας λέει. «Αυτό θα πει να είσαι κιμπάρης!» της απαντά η κυρία Ζωζώ. «Ποιος ξενιτεμένος δεν θα ευλογούσε αυτά τα δύο απλόχερα κόμματα που του έδιναν την ευκαιρία να δει μια στο τόσο την πατρίδα του και τους δικούς του; Μου λέτε;» της λέω εγώ. «Και να ήταν μόνο αυτή η φιλανθρωπία τους;» μου λέει εκείνη. «Εδώ ακόμα και νεκρούς ανασταίνανε προκειμένου να τους δώσουν τη χαρά να δουν τους δικούς τους και να ψηφίσουν!» μου λέει.
«Είσαι με τα καλά σου, κυρά μου, τι είναι αυτά τα παλαβά που λες;» της λέω. «Καθόλου παλαβά!» μου λέει. «Γιατί νομίζεις πως κρατούσαν τις ταυτότητες των νεκρών τα γραφεία κηδειών και δεν τις επιστρέφανε ακυρωμένες; Σε ποιους τις χάριζαν; Μπορεί και να τις πουλούσαν! Πέντε συγχωρεμένους είχαμε στην οικογένεια κι ήταν ακόμα γραμμένοι στα δημοτολόγια και στους εκλογικούς καταλόγους! Έβαλα δικηγόρο, εγώ, το έψαξε και πιάστηκαν στα πράσα!» μου λέει. «Αυτά να τα λέτε αλλού, σ’ εμάς δεν περνάνε αυτές οι κακοήθειες, αυτά τα τερατώδη ψεύδη» της λέω. «Και να προσέχετε, σας το λέω για το καλό σας, μαντάμ, γιατί αυτό το μουλωχτό υποκείμενο που έχετε για πρόεδρο στο κόμμα σας οσονούπω θα φέρει προς ψήφιση εκλογικό νόμο που θα προτείνει τη Δικτακτορία του Πολερταριάτου και τότε να δω που θα πάει το διαμερισματάκι και η σύνταξή σας!» της λέω, έτοιμη να της φέρω την τσάντα μου στο κεφάλι.
Στο σημείο αυτό, η κυρία Ζωζώ με τράβηξε απότομα από το χέρι και μπήκαμε στο καπνοπωλείο. «Άδικα χάνεις τα λόγια σου και εκνευρίζεσαι, γλυκιά μου, μιλώντας με τέτοια αμόρφωτα, φανατισμένα, αριστερά ανθρωπάρια! Πάμε να πιούμε τον καφέ μας» μου λέει. Ήμουν έξω φρενών. «Τίποτα δεν καταλαβαίνουν!» της απαντώ «Μιλούν για 'μεταρρυθμίσεις' και 'εκσυγχρονισμό' κι ακόμα δεν έχουν καταλάβει ότι ζούμε στην εποχή των 'Μπόνους!' Μωρέ, μπόνους και πάλι μπόνους! Ελπίζω να το καταλάβουν αυτό και τα υπόλοιπα καθωσπρέπει κόμματα» είπα και κατευθυνθήκαμε προς το Καφενείο η Ελλάς, που είναι στην Πλατεία Πλαστήρα, να πιούμε το καφεδάκι μας και να ξεσκάσουμε λιγάκι από όλα αυτά τα μπρέξιτ και τα μέξιτ με τα οποία μας ζαλίζουν καθημερινώς τα κεφάλια μας τα κανάλια!
