Το μέλλον, κατά τον Αλτουσέρ, διαρκεί πολύ. Το παρόν όμως, το οποίο σχετίζεται αιτιακά με το μέλλον, λειτουργεί σήμερα όπως οι ρυθμισμένοι με επιβράδυνση πυροσωλήνες που βρίσκονται καλά κρυμμένοι στο εσωτερικό κάποιων εκρηκτικών μηχανισμών και οι οποίοι έχουν σκοπό με την καθυστερημένη ενεργοποίησή τους την έναρξη της διαδικασίας της έκρηξης.
Τα βαριά τοξικά υλικά που έχει αποθέσει πάνω στους αρμούς της χώρας η περίπου μόνιμη οικονομική και κοινωνική κρίση, τόσο στις τοπικές κοινωνίες αλλά και στα μητροπολιτικά κέντρα, δεν πρόκειται να διαλυθούν ούτε εύκολα ούτε γρήγορα. Διαβρώνουν «διά της διαπιδύσεως» ώς το μεδούλι τις υλικές και ηθικές αντοχές των πολιτών. Καταλύουν και κονιορτοποιούν, με το ασήκωτο και ασύλληπτο ακόμη για την πολιτική και ατομική συνείδηση βάρος τους, τις τελευταίες κόγχες που είχε αφήσει ανέπαφες ο επιθετικός ατομικισμός.
Η συσσωρευμένη και αλληλοτροφοδοτούμενη απόγνωση των παιδιών και των ενηλίκων και η συνακόλουθη καταπιεσμένη βία που αυτή παράγει προσημειώνουν αρνητικά για τα άτομα αλλά και την κοινωνία το κάποτε άδηλο και άγραφο μέλλον τους. Με τα «δηλητηριώδη μελάνια» τους το στιγματίζουν στη συνείδησή τους, όπως έγραφε ο Ν.Γ. Πεντζίκης, ως δύσμορφο και σκοτεινό κρυπτογράφημα. Το μέλλον καθίσταται έτσι ένα διαρκές απειλητικό αίνιγμα.
Το νοσηρό κοινωνικό εκρηκτικό υπόστρωμα, η ανησυχητική βιαιότητα των δύο πρόσφατων περιστατικών άγριας νεανικής βίας, των Ιωαννίνων και αυτό της Γέφυρας Θεσσαλονίκης, έχουν κοινά χαρακτηριστικά με την κοινωνική και πολιτική παθολογία των μικρών κεντροευρωπαϊκών κοινωνιών πριν από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Στην ταινία "Λευκή Κορδέλα" ο Αυστριακός σκηνοθέτης Μίχαελ Χάνεκε απεικονίζει την κοινωνία και την οικογένεια σε ένα χωριό της Β. Γερμανίας λίγο πριν από τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Όσο η κοινωνική ζωή του χωριού παρακμάζει και η αυθεντία και η ηθική σημασία των κατεστημένων αρχών καταρρέουν, ανεξήγητα και βίαια γεγονότα λαμβάνουν χώρα με μια καφκικής υφής ακολουθία...
Το υπουργείο Δικαιοσύνης και το υπουργείο Παιδείας, για να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά σήμερα αυτή τη δυσοίωνη κατάσταση, πρέπει να προχωρήσουν άμεσα στην επαναλειτουργία του καταργημένου Κεντρικού Επιστημονικού Συμβουλίου για την Πρόληψη και την Αντιμετώπιση της Θυματοποίησης και της Εγκληματικότητας των Ανηλίκων (ΚΕΣΑΘΕΑ), αλλά και στη θεσμοθέτηση Ζωνών Εκπαιδευτικής Προτεραιότητας (ΖΕΠ).
Το ΚΕΣΑΘΕΑ ιδρύθηκε το 2011 και αδρανοποιήθηκε σχεδόν αμέσως εξαιτίας των μνημονιακών περικοπών, είχε δε ως αποστολή να δημιουργήσει ένα εθνικό δίκτυο για την προστασία των ανηλίκων που βρίσκονται σε κίνδυνο, κυρίως μέσω της συγκρότησης ή της ανασυγκρότησης των Εταιρειών Προστασίας Ανηλίκων και της παρακολούθησης του έργου τους.
Το ΚΕΣΑΘΕΑ θα εισηγείται, όπως προέβλεπε και η ιδρυτική πράξη, στον υπουργό Δικαιοσύνης τα αναγκαία μέτρα για την αντιμετώπιση της θυματοποίησης και της εγκληματικότητας των ανηλίκων, θα διαμορφώνει και θα συντονίζει μηχανισμούς ανίχνευσης της κακοποίησης των παιδιών, θα τηρεί στατιστικά στοιχεία και θα οργανώνει τον αναγκαίο και αναπόφευκτο σήμερα εθελοντισμό στη στήριξη των ανηλίκων.
Από την πλευρά του, το υπουργείο Παιδείας πρέπει να κηρύξει άμεσα συγκεκριμένες περιοχές που έχουν πληγεί υπέρμετρα από την κρίση ως ΖΕΠ. Σε αυτές τις ζώνες ήδη από τον Σεπτέμβριο πρέπει να παρέχεται κατά προτεραιότητα, ως πρόπλασμα αλλά και ως ένζυμο της αναγκαίας καθολικής εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης, γενική και πολυδιάστατη παιδεία σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, με συνεκτικά πλέγματα ευρύτερων γνώσεων, έτσι ώστε να διασφαλίζονται στους μαθητές δυναμικά μορφωτικά εφόδια, ικανά για ανανέωση και περαιτέρω εμπλουτισμό.
Κύρια αποστολή ενός ευκταίου εκπαιδευτικού συστήματος είναι η πνευματική και σωματική καλλιέργεια, η ολόπλευρη μόρφωση και η κριτική σκέψη, η ενίσχυση της δημοκρατικής συνείδησης. Η εκπαιδευτική κοινότητα πρέπει να συμβάλλει με όλες της τις δυνάμεις στο αναγκαίο όραμα μιας μόρφωσης συνυφασμένης απόλυτα με την αντίληψη περί κοινωνικής λογοδοσίας και στην προσπάθεια εκπαίδευσης όλων στη Δημοκρατία, την ωριμότητα και την υπευθυνότητα. Σε αυτή την προσπάθεια δεν συμβάλλουν καθόλου ούτε τα ΜΜΕ αλλά ούτε και οι ποικίλης ύλης «εκπαιδευτικές» ιστοσελίδες, οι οποίες αναπαρήγαγαν άμεσα και άκριτα για λόγους ικανοποίησης της οπτικής βουλιμίας του κοινού τους τις φωτογραφίες των θυμάτων αλλά και τις πρόχειρες και αντιφατικές εκτιμήσεις «ειδικών» και μη.
