Είμαστε πια στην επόμενη μέρα των συνεδριακών διαδικασιών μας, με ενιαίο κόμμα, με ψηφισμένα κείμενα και καταστατικές αρχές, με θέληση και αποφασιστικότητα, μαζί με τον λαό, να στείλουμε τις εικόνες των κοινωνικών νεκροταφείων, της ανείπωτης φτώχειας και της καταστροφής στα αζήτητα και στο ιστορικό περιθώριο, μαζί και τα κόμματα που εφάρμοσαν αυτές τις άγρια ταξικά προσανατολισμένες νεοφιλελεύθερες πολιτικές.
Χρειάζεται στις αποσκευές μας, εκτός από την πίστη στο δίκιο της υπόθεσης του αγώνα των εργαζομένων, της νεολαίας, των συνταξιούχων και των μικρομεσαίων και τη θέληση για νίκη "των από κάτω", να έχουμε ως ΣΥΡΙΖΑ σε αυτή την πορεία τα καλύτερα εφόδια της Ιστορίας της Αριστεράς.
Μερικά από αυτά θα μπορούσανε να εκφραστούν μέσα από το νόημα λέξεων όπως οι παρακάτω: ανιδιοτέλεια, εργατικότητα, κουλτούρα σύνθεσης, διεξοδικός διάλογος, συντροφικότητα, ενότητα μέσα από τη διαφορετικότητα, ανεκτικότητα στη διαφορετική άποψη, δημοκρατική λειτουργία του πολιτικού μας υποκειμένου, αξιοποίηση όλων ανάλογα με τις δυνατότητες και τις ικανότητες που ο καθένας και η καθεμιά έχει, αφοσίωση και αυταπάρνηση για τα ιδανικά της κοινωνίας που στις σημαίες της έχει ως σύμβολα τα οράματα της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και αλληλεγγύης, της ισότητας, της μη εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο κ.ά.
Αναλογιζόμενος τα παραπάνω σημεία, προκαλούν προβληματισμό ορισμένα γεγονότα που σημειώθηκαν κατά τη συνεδριακή διαδικασία, από την τελετή έναρξης έως και την τελευταία ημέρα των ομιλιών των συνέδρων, των χαιρετισμών ξένων αντιπροσωπειών και της ψήφισης των κειμένων.
Σημειώθηκαν επεισόδια τα οποία όχι μόνο δεν μας τιμούν, αλλά πολύ περισσότερο δεν μας αρμόζουν, είναι έξω από τη δική μας πολιτική κουλτούρα, την πολιτική μας αντίληψη, την ηθική, θα πρόσθετα, και την αισθητική μας.
Όταν εσύ προσκαλείς τις αντίπαλες πολιτικές δυνάμεις να χαιρετίσουν το Ιδρυτικό σου Συνέδριο, οφείλεις να ακούσεις τι έχουνε να πούνε, έστω και εάν διαφωνείς πλήρως με τον βίο και την πολιτεία τους. Τα σφυρίγματα και οι αποδοκιμασίες προς τον εκπρόσωπο της ΔΗΜ.ΑΡ. κατά την διάρκεια του χαιρετισμού του, το κόμμα και μόνο εκθέσανε. Η ΔΗΜ.ΑΡ. με την πολιτική της, ιδιαίτερα τον τελευταίο χρόνο μέσα από τη συμμετοχή στην κυβέρνηση της καταστροφής ως η "Αριστερά της ευθύνης", αποφάσισε με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει. Στις επερχόμενες εκλογές θα "γευτεί" τα εκλογικά αποτελέσματα των μνημονιακών της επιλογών. Ας μας οδηγεί η ανωτερότητα των ιδανικών μας έναντι των πολιτικών μας αντιπάλων, τους οποίους σεβόμαστε, και όχι τα σφυρίγματα.
Όταν προσκαλείς ξένες αντιπροσωπείες αδελφών κομμάτων από διάφορα σημεία της οικουμένης, χρειάζεται, πέραν όλων των άλλων, με ιδιαίτερη προσοχή να ακούμε τη μεταφορά της πείρας τους από τις πολιτικές και ταξικές μάχες που δίνουν οι σύντροφοί μας στις χώρες τους.
Ο Χαμά Χαμαμί, επικεφαλής του Λαϊκού Μετώπου της Τυνησίας, αγωνιστής με πολύχρονες φυλακίσεις και βασανιστήρια, σίγουρα αποτελεί σύμβολο της Τυνησιακής Αριστεράς και όχι μόνο. Οι εικόνες που εγώ αλλά και άλλοι σύντροφοι είδαμε κατά τη διάρκεια της ομιλίας του από τη συμπεριφορά μας, μόνο ντροπή μάς γέμισαν. Εκατοντάδες σύνεδροι άδειαζαν την αίθουσα με θόρυβο, επειδή θα ακολουθούσε διάλειμμα, άλλοι σύνεδροι στέκονταν όρθιοι συνομιλούντες στα αυτοσχέδια πηγαδάκια που είχανε δημιουργηθεί και ελάχιστοι άκουγαν τα πολύ ενδιαφέροντα που περιείχε ο χαιρετισμός του αξιόλογου συντρόφου από την Τυνησία.
Το απόγευμα του Σαββάτου, η σ. Σόφη Παπαδόγιαννη αναπτύσσοντας με επιχειρηματολογία μία από τις τροπολογίες που είχε καταθέσει η Αριστερή Πλατφόρμα στο πλαίσιο του προσυνεδριακού διαλόγου, έγινε δέκτης αρκετών γιουχαϊσμάτων, τα οποία δεν τιμούνε κανέναν απολύτως.
Η συνέχεια και η κορύφωση των απαράδεκτων φαινομένων έγινε με τη δευτερολογία του σ. Π. Λαφαζάνη, όπου εμβρόντητοι είδαμε και ακούσαμε γιουχαΐσματα, φωνές, ακόμη και χειρονομίες.
Δυστυχώς μεταφέρθηκε στον συνεδριακό χώρο από ορισμένους συνέδρους ένα οπαδικό κλίμα επιβράβευσης με όσους συμφωνούν, ενώ κλείνουν αυτιά και έχουν τέτοιες αχαρακτήριστες συμπεριφορές σε όσους διατυπώνουν διαφορετικές σκέψεις, προτάσεις και αγωνία για την κοινή μας πορεία.
Στον ΣΥΡΙΖΑ έχει ενταχθεί την τελευταία περίοδο ένας νέος κόσμος αγωνιστών, που είναι διατεθειμένοι να προσφέρουν από το μεράδι της ψυχής τους στο σταμάτημα της κοινωνικής καταστροφής και στην αλλαγή πορείας της χώρας, με πολιτικές που θα έχουν στο επίκεντρό τους τον άνθρωπο και τις ανάγκες του και όχι τα κέρδη της ολιγαρχίας ή των ισχυρών της Ε.Ε.
Η διαπαιδαγώγηση αυτών των συντρόφων, αλλά και όλων μας, στα ιδανικά του ανθρωπισμού και του σοσιαλισμού, στο τεράστιο αξιακό ηθικό φορτίο που κουβαλάει η Αριστερά, ο σεβασμός στον συναγωνιστή και στον σύντροφο, η καλοπροαίρετη κριτική και η αυτοκριτική, η αυταπάρνηση για το δίκαιο του λαού, η διάθεση για προσφορά χωρίς ανταλλάγματα, ο σεβασμός στη διαφορετική άποψη και τόσα άλλα, είναι απολύτως απαραίτητο να τοποθετηθούν ψηλά στην καθημερινή κομματική μας δουλειά και πρακτική.
Πρέπει μέλη και στελέχη να αποτελούμε παράδειγμα με την όλη στάση και συγκρότησή μας, γιατί δεν είμαστε μία από τα ίδια, γιατί εμείς θέλουμε και παλεύουμε να αλλάξουμε τα πάντα στην ελληνική κοινωνία προς όφελος των εργαζομένων.
Τέλος, οφείλω να ζητήσω συγνώμη από τους συνέδρους και ξεχωριστά από τον/την κάθε ομιλητή/ρια, γιατί ως μέλος του προεδρείου του Συνεδρίου, το Σάββατο, άφησα την έκπληξη από αυτές τις άσχημες συμπεριφορές να με καταλάβει, αντί να απαιτήσω από το σύνολο του προεδρείου την άμεση καταδίκη αυτών των φαινομένων.
Μας αξίζουν τα καλύτερα, σύντροφοι, ας δουλέψουμε γι' αυτά.
* Ο Κώστας Μπούκας είναι μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ.
