Του Νίκου Ε. Ηγουμενίδη*
Με το κλείσιμο της αξιολόγησης αρχίζει να φαίνεται το αποτέλεσμα στην προσπάθειά μας να σταθεροποιήσουμε την οικονομία, την κοινωνία, τη χώρα. Φαίνεται να επιστρέφει η κανονικότητα στην καθημερινότητά μας. Φαίνεται να επιστρέφει στην ομαλότητα το γενικότερο περιβάλλον. Δεν πανηγυρίζουμε γι' αυτό, αλλά δεν μπορούμε να αγνοήσουμε ότι βρισκόμαστε μπροστά σε σημαντική επιτυχία του λαού μας, που μάτωσε για να φτάσουμε ώς εδώ.
Γι' αυτό ακριβώς, η κοινωνία, ο λαός μας δικαιούται και η κυβέρνησή μας αντίστοιχα υποχρεούται σε άμεσα μέτρα επιβράβευσης αυτής της προσπάθειας. Μέτρα που πρέπει να παρθούν τώρα, όχι αργότερα. Μέτρα που θα στοχεύουν στη διεύρυνση της παραγωγικής βάσης της χώρας μας.
Οι ανασφάλιστοι, που για την απρόσκοπτη πρόσβασή τους στο δημόσιο σύστημα υγείας νομοθετήσαμε, πρώτα απ' όλα θέλουν δουλειά. Το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας, για την επιβίωσή του, έχει ανάγκη από νέες θέσεις εργασίας. Γενικότερα, οι προτάσεις μας για οικονομική ανάπτυξη και έξοδο από την κρίση, κινδυνεύουν να παραμείνουν «σχέδια επί χάρτου» χωρίς την αποφασιστική διεύρυνση της παραγωγικής βάσης της πατρίδας.
Τι πρέπει, κατά τη γνώμη μου, να φέρει το επόμενο εξάμηνο:
1. Προώθηση της κοινωνικής οικονομίας. Υπάρχουν περιπτώσεις που οι εργοδότες βάζουν λουκέτο επειδή «δεν βγαίνουν» και οι εργαζόμενοι θέλουν να αναλάβουν τη διαχείριση, συνεχίζοντας τη λειτουργία της όποιας επιχείρησης. Το κράτος οφείλει να στηρίξει κάθε τέτοια πρωτοβουλία, εντάσσοντάς την στο γενικότερο πλαίσιο ανάπτυξης της κοινωνικής οικονομίας, που ειδικά στις συνθήκες κρίσης μπορεί να γεννήσει πολλές και καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας ενισχύοντας παράλληλα την κοινωνική συνοχή.
2. Ίδρυση Αναπτυξιακού Ταμείου, δηλαδή ενός νέου φορέα που θα προκύψει μέσα από διαφορετικά εργαλεία και θεσμούς, όπως το ΕΤΕΑΝ και το ΤΑΝΕΟ και με συνέργειες με διεθνείς αναπτυξιακούς οργανισμούς, δηλαδή ένα «Ταμείο Ανάπτυξης» ως αποτελεσματικό αντίβαρο στις στρατιές ανέργων και των διαρροών στο εξωτερικό της γενιάς των νέων επιστημόνων.
3. Στοχευμένο άνοιγμα της στρόφιγγας των ΕΣΠΑ. Μετά την επιτυχία στην απορροφητικότητα του προηγούμενου και την προετοιμασία και αύξηση της χρηματοδότησης του νέου, πρέπει να ενισχυθούν οι υφιστάμενες επιχειρήσεις που δοκιμάζονται και να κατευθυνθούν πόροι στην έναρξη επιχειρηματικής δραστηριότητας από ανέργους ή και εν δυνάμει επιχειρηματίες σε τομείς της οικονομίας που θα υπηρετούν το νέο παραγωγικό μοντέλο.
4. Αποτελεσματική προστασία των εργασιακών σχέσεων. Στην Ελλάδα δεν μπορεί να υπάρχει εργαζόμενος που να μην καλύπτεται από συλλογική σύμβαση. Κάθε άλλο σχήμα είναι μαύρη εργασία, μαύρη σκλαβιά, παρανομία που δεν πρέπει να αναγνωρίζεται.
5. Συνεχίζοντας ό,τι ξεκινήσαμε, επίσπευση και ολοκλήρωση του διαγωνισμού για τις τηλεοπτικές άδειες. Για να τελειώσει επιτέλους το καθεστώς ανομίας και ασυδοσίας που χαρακτήριζε ώς σήμερα τη λειτουργία των ΜΜΕ.
6. Συνεχίζοντας ό,τι ξεκινήσαμε, μέτρα στην κατεύθυνση της αναμόρφωσης του εκπαιδευτικού συστήματος. Στόχος: ο τερματισμός της αιμορραγίας της λαϊκής οικογένειας και η υπεράσπιση των μορφωτικών δικαιωμάτων των παιδιών της.
7. Συνεχίζοντας ό,τι ξεκινήσαμε (δασικοί χάρτες), να αντιμετωπίσουμε το κρίσιμο ζήτημα των «αυθαιρετουπόλεων». Να καταργηθεί το καθεστώς της «ομηρείας» των ιδιοκτητών αυθαιρέτων. Πάντα με σεβασμό στο περιβάλλον, μέτρα πρόληψης για την αποφυγή επανεμφάνισης τέτοιων προβλημάτων.
8. Συνεχίζοντας ό,τι ξεκινήσαμε, το δημόσιο σύστημα υγείας, πρέπει να αναδειχθεί σε κύριο μοχλό εφαρμογής της κυβερνητικής πολιτικής στην ανακούφιση του πολίτη. Ολόκληρος ο κρατικός μηχανισμός, αυτονόητα, στρατεύεται σε έναν στόχο. Κανείς δεν πρέπει να στερηθεί τα αναγκαία. Ολοκληρώνουμε την αναμόρφωση στην ψυχική υγεία. Ξεκινάμε την ανάπτυξη της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας στον αστικό ιστό της πατρίδας μας.
9. Αναγκαίες μεταρρυθμίσεις στον χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, χάραξη του «Νέου Καλλικράτη», αλλά και παράλληλα έναρξη του διαλόγου για έναν άδολο και δημοκρατικό εκλογικό νόμο ως παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές.
Μια πρόσθετη αναγκαιότητα: Στοιχείο πολιτικής με κοινωνικό πρόσημο αποτελεί, κατά τη γνώμη μου, η δέσμευση για το αυτονόητο, δηλαδή την άρση μέτρων σε περίπτωση επίτευξης στόχων. Ως ελάχιστη πράξη αποκατάστασης του αισθήματος δικαίου και του δημόσιου συμφέροντος και στην κατεύθυνση προστασίας των πιο αδύναμων συμπολιτών μας. Τα μη μετρήσιμα έσοδα από την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής σε καύσιμα, οινοπνευματώδη και τσιγάρα, τα έσοδα από τις διάφορες «λίστες», είναι αυτονόητο να σημαίνουν την ανάκληση «ισοδύναμων» φορολογικών μέτρων παράλληλα με την ενίσχυση του Ταμείου Κοινωνικής Αλληλεγγύης.
Είναι επίσης επιβεβλημένο εντός του έτους ότι θα πρέπει να εκτιμήσουμε την πορεία των μέτρων που έχουμε μέχρι σήμερα νομοθετήσει, και να δούμε τις όποιες αναγκαίες και περαιτέρω διορθωτικές και νέες κινήσεις, πάντα με γνώμονα το δημόσιο και λαϊκό συμφέρον.
Η Αριστερά στην Ελλάδα έρχεται από πολύ μακριά και τραβάει ακόμα μακρύτερα
Ό,τι θετικό έχει προκύψει μέχρι σήμερα στην πατρίδα μας είναι αποτέλεσμα αγώνα, συσχετισμού δυνάμεων και της ύπαρξης ενός ισχυρού κινήματος. Αντιπαλεύοντας τη συντηρητική αντιλαϊκή πολιτική, στον αγώνα μας για μια πολιτική με αριστερό αποτύπωμα και κοινωνικό πρόσημο, βρεθήκαμε σε θέσεις κυβερνητικής ευθύνης, οικοδομώντας σ' αυτήν την πορεία ενότητα δράσης με τις μαχόμενες κοινωνικές δυνάμεις.
Αυτή η ενότητα δράσης κυβέρνησης και αγωνιζόμενης κοινωνίας είναι σήμερα «λαβωμένη» από την πολιτική και την πλειοψηφία των μέτρων που ψηφίσαμε στο πλαίσιο εφαρμογής της συμφωνίας του καλοκαιριού.
Ωστόσο, ακόμα και «πληγωμένη», αυτή η ενότητα δράσης κυβέρνησης και μαχόμενης κοινωνίας, παραμένει η εγγύηση της επιτυχημένης έκβασης του κοινού μας αγώνα.
Γι' αυτό ακριβώς, όσοι είναι πολιτικά αντίθετοι στην «αριστερόστροφη» πορεία της χώρας, στοχεύουν με όλα τους τα πυρά στη διάρρηξη αυτής της σχέσης αγωνιστικής ενότητας κυβέρνησης και εργαζομένων. Οι προειδοποιήσεις τους για τον ΣΥΡΙΖΑ που ετοιμάζεται για «ταπεινωτική συνθηκολόγηση», για «νέα Βάρκιζα», για «ξεπούλημα της Αριστεράς» απευθύνονται στην καρδιά της δύναμής μας, στις μαχόμενες κοινωνικές δυνάμεις, τις οποίες καλούν να εγκαταλείψουν ένα όπλο του αγώνα τους, την κυβέρνηση που βασικός της κορμός είναι η Αριστερά.
Όπως η στάση της κοινοβουλευτικής μας ομάδας δεν επέτρεψε σ' αυτές τις αντιδραστικές κραυγές και εκκλήσεις, να γίνει πράξη η επιθυμία τους για αριστερή παρένθεση, έτσι ούτε στην κοινωνία θα τους περάσει.
Όσες δυσκολίες και αντιξοότητες και αν έχουμε να αντιμετωπίσουμε στον κοινό μας αγώνα, κυβέρνηση και μαχόμενες κοινωνικές δυνάμεις,
Η τελική νίκη θα είναι και πάλι του λαού μας.
* Ο Νίκος Ε. Ηγουμενίδης είναι βουλευτής Ηρακλείου του ΣΥΡΙΖΑ
