Του Τάσου Εγγλέζου*
Ο κόσμος της πολιτικής δεν έχει κανένα ενδιαφέρον να αφήσει τις φορολογικές οάσεις να στερέψουν παντελώς, λέει ο Ελβετός πρόεδρος της Επιτροπής κατά της Διαφθοράς του OECD, καθηγητής του Ποινικού Δικαίου Mark Pieth, προσθέτοντας πως, αν οι πολιτικοί δεν τις ήθελαν άλλο, «αύριο κιόλας θα τις κλείνανε». «Οι φορολογικές οάσεις ήταν πάντα και είναι η πίσω πόρτα για απόρρητες κρυφές συναλλαγές, που κανένα κράτος δεν θέλει να αποκλείσει» ("Der Spiegel", Νο 15/2016, σελ. 60).
Πολυεθνικές εταιρείες, χρηματοπιστωτικά κατεστημένα και μεγιστάνες του πλούτου εξασφαλίζουν τη σιγουριά των καταθέσεών τους στις φορολογικές οάσεις που έχουν κατακλείσει τον κόσμο. Αλλά το πιο ενδιαφέρον της παγκόσμιας οικονομικής αναρχίας είναι οι γιγαντιαίες απόκρυφες συναλλαγές των τραπεζών, συχνά με τη διακριτική γλώσσα και βλέψη «της εθνικής ανάγκης».
Τα χοντρά λεφτά των τραπεζών που διαχειρίζονται οι παράδεισοι φοροδιαφυγής και ξεπλύματος μαύρου χρήματος, λεφτά δηλαδή της ολιγαρχίας των μεγιστάνων του κεφαλαίου, συνολικά ξεπερνούν σε ποσότητα τo μισό της παγκόσμιας τραπεζικής περιουσίας, σύμφωνα με το "Der Spiegel" (ό.π.).
Στον σύγχρονο κόσμο, η αντίθεση του κεφαλαίου με την εργασία στη σφαίρα της κοινωνικής εξέλιξης και παραγωγής δεν εκδηλώνεται πλέον μόνο με την εκμετάλλευση των εργαζόμενων, δηλαδή με την ιδιοποίηση του αποτελέσματος της ξένης εργασίας. Το κεφάλαιο διογκώνεται πλέον πέρα από εθνικά σύνορα και ελέγχους, σε ωκεανούς ασύλληπτων ληστρικών διαστάσεων, χωρίς δημοκρατικό και κοινωνικό έλεγχο. Το παρασιτικό κεφάλαιο διαβιώνει σε έναν άλλο παράλληλο στεγανό οικονομικό λαβύρινθο, όπου τα λεφτά συνεχώς γεννούν κι άλλα, μακριά από δημοσιονομικούς μηχανισμούς, εφοριακούς ελέγχους και δικαστές οικονομικού εγκλήματος.
Η ψαλίδα ιδιοποίησης των οικονομικών πλεονασμάτων στη μοιρασιά του κοινωνικού προϊόντος έχει καταστήσει πανίσχυρη τη χρηματιστική ολιγαρχία στα κέρδη του ανέλεγκτου κεφαλαίου. Η κοινωνική εργασία και το περίσσευμά της συνεχίζουν να υποβάλλονται σε άγρια εκμετάλλευση από το χρηματιστικό, χρηματοπιστωτικό και παρασιτικό κεφάλαιο, που είναι πολλές δεκάδες φορές υψηλότερο από το εμπορευματικό. Τα φιλέτα της παγκόσμιας οικονομίας διατηρούνται στα ψυγεία των φορολογικών παραδείσων και εκτίθενται διακριτικά στα απόρρητα τραπέζια συναλλαγής του κεφαλαίου στη χρυσοφόρα παγκόσμια αγορά μαύρου χρήματος.
Το ανέλεγκτο κεφάλαιο αποτελεί αναπόφευκτα αποκλειστικά κερδοσκοπική οικονομική κατηγορία χρηματικού αποτελέσματος ολοένα νέου υπερκέρδους και πολιτικής επιρροής. Τι συμβαίνει λοιπόν; Οι πρόσφατες αποκαλύψεις των φορολογικών παραδείσων δεν ξεσκεπάζουν μόνο την καταλήστευση των εργαζόμενων, αλλά αποκαλύπτουν περίτρανα τη διαφθορά των γραφειοκρατών, των πολιτικών ηγετών, του πολιτικού κόσμου γενικότερα.
Όπως δεν υπάρχει ύλη χωρίς κίνηση, έτσι δεν μπορούν να υπάρξουν και ριζοσπαστική παρουσία, πρόοδος και ποιοτική αλλαγή χωρίς τη δυνατότητα αυτονομίας, συντονισμού και ενότητας του κόσμου της εργασίας. Ο παρασιτισμός συρρικνώνεται και εξαφανίζεται μόνο όταν οι θεσμοί και το δίκαιο μιας φιλολαϊκής κυβέρνησης και του κυριαρχικού κράτους αγκαλιάζουν όλο το πλέγμα των δυνάμεων της εργασίας, με ισότητα, ελευθερία και δημοκρατία.
* Ο Τάσος Εγγλέζος είναι συγγραφέας και ζει στη Σουηδία
