Του Τάσου Εγγλέζου*
Οι αξίες που φέρνουν υπεραξίες με τη μορφή του αυξημένου κέρδους δεν ωφελούν μόνο τη συγκεντρoποίησή τους στο κεφάλαιο, αλλά σαν κοινωνική σχέση της συσσώρευσης συμβάλλουν σταθερά και στο δυνάμωμα κάθε βαθμίδας συνένωσης και στερέωσής τους με όλους τους τομείς του αστικού κράτους και πρωταρχικά με τη δημόσια διοίκηση και την αναδιανομή του εθνικού εισοδήματος. Αυτές τις ημέρες της παγκόσμιας κατακραυγής με την αποκάλυψη του παραδείσου φοροδιαφυγής με τα "Panama Papers", 500 ηγεσίες τραπεζών, κυβερνήσεις, πολιτικοί και οικονομικές εφορίες 80 χωρών, δεκάδες χιλιάδες πολυεθνικές εταιρείες, μεγαλοεπιχειρήσεις και μεγαλοεισοδηματίες χύνουν κροκοδείλια δάκρυα αθωότητας και αμνησίας καταδικάζοντας με δραματικά λόγια κάθε τέτοια κίνηση φοροδιαφυγής και υπερασπίζοντας τις ενέργειές τους σαν σημαντικές συμβολές στην ανάπτυξη της παγκόσμιας οικονομίας. Όμως τα λόγια δεν κοστίζουν και τα λάθη συνεχίζονται.
"Είμαστε υποστηρικτές της διακίνησης και περιφρούρησης του ρευστού χρήματος, της παγκόσμιας οικονομικής ανάπτυξης και της αναγκαίας διεξαγωγής των εμπορικών συναλλαγών, αλλά δεν ευθυνόμαστε για το πώς οι πελάτες μας και οι μεσάζοντες διαχειρίζονται τα λεφτά τους", δήλωσε πρόσφατα σε 86 δημοσιογράφους από όλο τον κόσμο η ηγεσία του δικηγορικού γραφείου του παράδεισου φοροδιαφυγής και διαφθοράς Mossack Fonseca, που την επισκέφθηκαν στον Παναμά ζητώντας εξηγήσεις. Σε 11,5 εκατομμύρια έγγραφα, τόσες τουλάχιστον είναι οι περιπτώσεις εξυπηρετήσεως πελατών που βρέθηκαν σε 2,6 terabyte e-mail, μηνύματα, pdf-files, φωτογραφίες και μέρη του intern της εταιρείας Mossack Fonseca κατατεθειμένες και εγγεγραμμένες στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές και στις εταιρείες - μαϊμούδες των ταχυδρομικών κουτιών της. Άλλες τέτοιες οffshore εταιρείες, παράδεισοι φοροδιαφυγής και ξεπλύματος βρώμικου και παράνομου χρήματος, ταχυδρομικών κουτιών όπως η παναμαϊκή Mossack Fonseca υπάρχουν στις Σεϋχέλλες, στις Μπαχάμες, στη Σαμόα, Μπελίζε, στα Παρθένα Νησιά, στη Νιεό και στην Ανγκουΐλ, όπως και στην Ευρώπη, π.χ. στο Λουξεμβούργο.
Με 1.000 δολάρια μπορεί οποιοσδήποτε να αγοράσει μια εταιρεία με διεύθυνση ένα ταχυδρομικό κουτί και με κάτι λίγα λεφτά επιπλέον να του δοθούν ανύπαρκτοι διευθυντές και μέτοχοι μαϊμούδες, καθιστώντας απόρθητα και απαραβίαστα από κάθε έλεγχο τα λεφτά τους. Από τα αρχεία της Μossack Fonseca τεκμηριώνεται ότι σε τουλάχιστον 80 χώρες του πλανήτη, τράπεζες και δημόσια διοίκηση διευκολύνουν τους μεγιστάνες της διαφθοράς, τους επώνυμους και τους πακτωλούς υπεραξίας του κεφαλαίου να καταφεύγουν σε παραδείσους φοροδιαφυγής. Ακούω στη γλώσσα τους τον πρώην πρωθυπουργό της Ισλανδίας, που αναγκάστηκε πρόσφατα να παραιτηθεί, τον διευθυντή της μεγαλύτερης τράπεζας της Σουηδίας και τον γενικό διευθυντή της σουηδικής εφορίας να καταδικάζουν τη διευκόλυνση της φοροδιαφυγής των επωνύμων και πλουσίων, αλλά και να ομολογούν πως «συμβαίνουν και λάθη που πρέπει να αποφεύγονται». Ωστόσο σε 9.000 υπολογίζονται οι Σουηδοί και σε δεκάδες χιλιάδες ανέρχονται τα Postbox που διατηρούν οι μεγάλες γερμανικές τράπεζες, όπως οι Deutsche Bank, Dresner Bank, Commerzbank, BayernLB και πολλές άλλες, για τους πελάτες τους, αντιπροσώπους κρατικών υπηρεσιών, εταιρειών και πρακτόρων.
Δισεκατομμυριούχους που διευκολύνονται στη φοροδιαφυγή και διαφθορά έχουν μόνο οι πλούσιες χώρες, που κατηγορούν τους οικονομικά κατακρεουργημένους Έλληνες εργαζόμενους ότι δεν πληρώνουν φόρους. Για παράδειγμα, η Σουηδία έχει περισσότερους τέτοιους δισεκατομμυριούχους από τις ΗΠΑ, σε σχέση με το μέγεθος του πληθυσμού της. Το κεφάλαιο αυγατίζει σχεδόν με γεωμετρική ταχύτητα το μερίδιό του από το εθνικό εισόδημα με τους υψηλούς τόκους από 5% έως και 25% τουλάχιστον, τα μετοχικά μερίδια, τα ενοίκια, τη διαφθορά και τη φοροδιαφυγή, ενώ οι μισθοσυντήρητοι, που δημιουργούν κάθε νέα αξία με την εργασία τους, ανταμείβονται με ψίχουλα και αυξήσεις με το σταγονόμετρο, αν οι διεκδικήσεις τους επιβληθούν.
Ο παρασιτισμός δεν διορθώνεται με καταγγελίες. Όλος ο κόσμος της εργασίας και της δημιουργίας με τις προοδευτικές πολιτικές ενδοαριστερές δυνάμεις πρωταρχικά και τη στήριξη του λαού οφείλει να αγκαλιάσει κάθε μετατροπή των σημερινών κοινωνικοοικονομικών αντιθέσεων που θρέφουν τον παρασιτισμό, τώρα που, όπως και στην Ελλάδα, προσδοκούν τη δική τους αριστερή κυβέρνηση στην Iσπανία του Pablo Iglesias και στην Πορτογαλία της Catarina Martins και σε όλο το Bloco de Esquerda της αριστερής πολιτικής στην Ευρώπη. Ο παρασιτισμός του κεφαλαίου είναι ο γιγαντιαίος Τιτανικός της Ευρώπης στον πλου της αλλαγής ή της διάλυσής της.
* Ο Τάσος Εγγλέζος είναι συγγραφέας και ζει στη Σουηδία
