Του Γιώργου Μιχαήλ*
Oι κύριοι του ευρωπαϊκού διευθυντηρίου μάς προτείνουν (μας εγκαλούν) εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης (βλέπε Γερμανία) να τηρήσουμε κατά γράμμα τα Μνημόνια που υπέγραψαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις και να κλείσουμε τα σύνορά μας. Όμως, ο Ντάισελμπλουμ, ο Τόμσεν, ο Σόιμπλε και η Μέρκελ πρέπει να κατανοήσουν ότι, εν μέσω μιας παγκόσμιας ανθρωπιστικής κρίσης με κορυφαίο σύμπτωμα το προσφυγικό, οι μειώσεις μισθών και συντάξεων, οι απολύσεις, οι πλειστηριασμοί, η τεράστια ανεργία δεν μπορεί να διαιωνίζονται. Η ατέλειωτη λιτότητα, σε συνδυασμό με την ανάγκη αρωγής χιλιάδων δυστυχισμένων ψυχών, που η συνείδηση των περισσότερων Ελλήνων δεν αντέχει να τους βλέπει να βασανίζονται, αλλά, από την άλλη, δεν μπορεί να βοηθήσει όπως θα ήθελε, ταλαιπωρούν βάναυσα τον λαό. Το υπέρογκο ύψος του μη βιώσιμου ελληνικού χρέους, σε συνδυασμό με τους πολέμους στην Εγγύς Ανατολή, είναι όλα συμπτώματα της φαύλης, ιδιοτελούς και άπληστης συμπεριφοράς Ελλήνων και ξένων πολιτικών που εξυπηρετούσαν τα διαπλεκόμενα συμφέροντα των ολιγαρχών του πλανήτη ερήμην των λαών.
Αν λοιπόν η Ευρώπη θεωρεί ότι το καταστατικό της και οι ιδρυτικές αρχές της δεν έχουν καμιά σχέση με την ισονομία, την αλληλεγγύη και τη συνεργασία των ευρωπαϊκών λαών, αν τα κλειστά σύνορα και οι πνιγμοί χιλιάδων δυστυχισμένων συνανθρώπων μας έχουν πάρει τη θέση της ελευθερίας της ισότητας και της αδελφότητας της Γαλλικής Επανάστασης, τότε πρέπει να αναθεωρήσουμε την πίστη μας στα (δήθεν) ευρωπαϊκά ιδεώδη. Αν η δομή της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν είναι μια κοινωνική και ισότιμη σχέση κρατών και πολιτισμών, αλλά στόχος της είναι η εγκαθίδρυση μιας κλειστής γερμανικής μονοκρατορίας, με τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη να παίζουν ρόλο δορυφόρων και αποικιών, τότε είναι επιτακτική ανάγκη ο απεγκλωβισμός από αυτήν. Αν λοιπόν η Γερμανία και οι συνοδοιπόροι της (Αυστρία, χώρες της Βαλτικής) έχουν πέσει στην παγίδα του γνωστού γερμανικού πειρασμού από τα παλιά να κυριαρχήσει στους εταίρους της και να τους καταστήσει ουσιαστικά υποτελείς, τότε ξαναγυρίζουμε στο παρελθόν. Ξεκινούμε στην ουσία έναν πόλεμο (οικονομικό αυτή τη φορά), όπου οι δυνατοί θέλουν να γίνουν οι οικονομικοί επικυρίαρχοι πάνω στους αδυνάτους.
Τίθεται λοιπόν το εύλογο ερώτημα: Τι θα κάνουμε; Θα υποταχτούμε κάνοντας κωλοτούμπες, όπως οι προηγούμενες ελληνικές κυβερνήσεις ή θα αμυνθούμε; Και αν το ωραίο, το μεγάλο όραμα της Ευρώπης των λαών και όχι των τραπεζών, και των κλειστών συνόρων, ήταν μια φούσκα που η Μέρκελ με τα spreads και τα Μνημόνια, όπως το 1940 με τα τανκς και τα κανόνια, τη σκάει με πάταγο, ας βάλουμε όλοι μαζί ένα χεράκι να θριαμβεύσει για ακόμη μια φορά η πανάρχαια σοφία και το θάρρος του ελληνικού λαού που τις τελευταίες δεκαετίες είχε πέσει σε χειμέρια νάρκη. Ας βροντοφωνάξουμε λοιπόν στους φίλους ευρωπαϊκούς λαούς ότι θέλουμε η Ευρώπη που υποσχεθήκαμε στα παιδιά μας να γίνει η Ευρώπη της ισονομίας, της αλληλεγγύης και της ευημερίας των λαών και όχι η Ευρώπη των τραπεζών, των ειδικών οικονομικών ζωνών, των κλειστών συνόρων, της αποικιοποίησης και της υποτέλειας των αδυνάτων. Εμείς πιστεύουμε στην Ευρώπη των λαών, πιστεύουμε σε μια ευρωπαϊκή Γερμανία και όχι σε μια γερμανική Ευρώπη. Αν όμως στην Ευρώπη θέλουν να τραβήξουν τον λάθος δρόμο, τότε η κυβέρνησή μας πρέπει να ανακοινώσει με παρρησία στους φίλους μας τα εξής: Φαίνεται πως η Ευρώπη δεν θέλει να βοηθήσει έναν λαό της που φορτώθηκε ένα αβάσταχτο χρέος μαζί με το φορτίο τής αβάσταχτης δυστυχίας χιλιάδων αθώων προσφύγων. Φαίνεται πως δεν θέλει να βρει μια λύση για το μαρτύριο του ελληνικού λαού και κάνει πως δεν βλέπει το φοβερό της πισωγύρισμα, κλείνοντας σύνορα από τη μια και από την άλλη, χωρίς ντροπή, αφήνοντας την Αυστρία να μας εκβιάζει, παίζοντας μαζί με τη Γερμανία τον καλό και τον κακό μπάτσο. Εντάξει, λοιπόν, δεν πειράζει. Έχουμε τον ήλιο μας, έχουμε τις πεζούλες μας, έχουμε το χώμα μας, που μέσα του είναι θαμμένοι οι άγιοι και οι ήρωές μας. Το χώμα που γεννοβολά ό,τι πιο γλυκό, ό,τι πιο όμορφο φυτρώνει στη Γη. Έχουμε την Ιστορία μας, έχουμε την ψυχή μας. Κι αυτά δεν θα τα χάσουμε, δεν θα γίνουμε δολοφόνοι. Δεν θα κλείσουμε τα σύνορά μας σε αθώους και πονεμένους. Θα ζήσουμε με αυτά τα λίγα, αλλά πολύτιμα που μας ανήκουν. ΟΧΙ, δεν θα μας κάνετε δούλους των συμφερόντων.
* Ο Γιώργος Μιχαήλ είναι αρχιτέκτων - βιομηχανικός σχεδιαστής.
