Του Ηλία Β. Μακρή*
Με διάθεση συμβολής στον διάλογο για την εκπαίδευση, κατατίθεται μια πρόταση που ζητούμενό της είναι να συμπεριληφθούν όσο γίνεται ευρύτερες κατηγορίες εκπαιδευτικών στις επικείμενες προσλήψεις, που όμως, ταυτόχρονα, θα εγγυώνται την υψηλή ποιότητα του παρεχόμενου έργου στη δημόσια εκπαίδευση. Κρίνεται ότι κάτι τέτοιο μπορεί να επιτευχθεί με τη δημιουργία μεικτών κριτηρίων στις προσλήψεις.
Υπάρχουν εκπαιδευτικοί αδιόριστοι, οι οποίοι δούλευαν σε ιδιωτικά φροντιστήρια επί σειρά ετών και στους οποίους δεν αναγνωρίζεται η προϋπηρεσία, αντίθετα με τους συναδέλφους τους στα ιδιωτικά σχολεία. Ωστόσο, σε συνθήκες ιδιαίτερα σκληρού ανταγωνισμού, ιδίως τα τελευταία χρόνια της κρίσης, οι άνθρωποι αυτοί κατάφεραν όχι απλώς να επιβιώσουν, αλλά και να αποκτήσουν μια φήμη στις τοπικές κοινωνίες όπου δραστηριοποιούνται. Αν κάποιοι από αυτούς βλέπουν προς το δημόσιο σχολείο, για ποιον λόγο θα πρέπει να αποκλειστούν;
Επίσης, η προετοιμασία για τον περιβόητο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ γι' αυτούς μεταφράζεται σε εργατοώρες, που τις περισσότερες φορές δεν γίνεται να διατεθούν, αφού τα φροντιστήρια έχουν ιδιαίτερα αυξημένες απαιτήσεις. Όμως, πιθανή αποτυχία, ακόμη και η μη αποτυχία ("επιτυχών μη διοριστέος"), είναι δυνατόν να τους δημιουργήσει σοβαρό πρόβλημα φήμης στην "αγορά" όπου δραστηριοποιούνται. Είναι γνωστό ότι πολλά έχουν κατά καιρούς ακουστεί για τους διαγωνισμούς αυτούς: ασάφεια θεμάτων, φροντιστήρια για υποψηφίους στην Αθήνα, από τα οποία κρίνεται υποχρεωτικό το πέρασμα των υποψηφίων για να έχουν ελπίδα επιτυχίας κ.λπ.
Ωστόσο, δεν είναι δυνατόν να παρακάμψει κανείς μια άλλη κατηγορία επίσης σκληρά δοκιμασμένων εκπαιδευτικών μόνο και μόνο επειδή δεν έχουν ΑΣΕΠ ή δεν είναι κάτοχοι μεταπτυχιακών τίτλων. Πρόκειται για τους μέχρι σήμερα αναπληρωτές και ωρομίσθιους, οι οποίοι έχουν δώσει τον καλύτερο εαυτό τους κάτω από ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες. Ας μην ξεχνάμε ότι η ύλη του Γυμνασίου και του Λυκείου είναι πεπερασμένη και δεν έχει ανάγκη από ερευνητές, αλλά από συνειδητοποιημένους και δοκιμασμένους εκπαιδευτικούς.
Τέλος πάντων, το πρόβλημα είναι πολυσύνθετο και χρήζει άμεσης διαχείρισης, προτείνεται, όμως, στην παρούσα φάση, ένα μεικτό σύστημα επιλογής που θα λαμβάνει υπόψη κοινωνικά κριτήρια, ηλικίες υποψηφίων (κάποιοι πλέον πλησιάζουν τα 50 τους), ΑΣΕΠ που έχουν δώσει μέχρι σήμερα, πραγματική προϋπηρεσία, όπου κι αν αυτή έχει πραγματοποιηθεί, και φυσικά μεταπτυχιακές σπουδές αν υπάρχουν.
Προτείνεται επίσης, προκειμένου να δοθεί κάποια διέξοδος στην ανεργία του κλάδου, η πριμοδότηση των αδιόριστων εκπαιδευτικών για απασχόληση σε διοικητικές υπηρεσίες στον στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα.
Δεν μπορούμε να μιλάμε για ανάπτυξη αν δεν υπάρξει σοβαρή επένδυση στο κοινωνικό κεφάλαιο. Αυτό δεν μπορεί να συμβεί με τμήματα των 30 μαθητών, με ανεπάρκεια τμημάτων ένταξης και ενισχυτικής διδασκαλίας και άνεργους εκπαιδευτικούς, οι οποίοι με το παρόν σύστημα προσφέρονται σε ιδιαίτερα χαμηλό κόστος στους επιχειρηματίες της εκπαίδευσης.
* Ο Ηλίας Β. Μακρής είναι περιφερειολόγος, μέλος της Ν.Ε. ΣΥΡΙΖΑ Ζακύνθου
