ΤΗΣ ΛΕΝΑΣ ΔΟΥΚΙΔΟΥ
Τις ημέρες αυτές, κρίσιμες από κάθε άποψη, άνοιξε και ένα άλλο σοβαρό ζήτημα: η τελική διατύπωση του ιδρυτικού νόμου για το νέο ταμείο που μας επιβάλλουν οι δανειστές: το ταμείο "αξιοποίησης" της δημόσιας περιουσίας της χώρας, ύψους 50 δισεκατομμυρίων ευρώ.
Στο ταμείο αυτό θα υπαχθεί και το γνωστό μας ΤΑΙΠΕΔ με όλα τα "προαπαιτούμενα" τα οποία επιβάλλεται να "αξιοποιηθούν" επειγόντως. Όπως τα 14 σημαντικότερα αεροδρόμια της χώρας, που παραδίδονται σ' ένα γερμανικό κρατίδιο για μόλις 1 (ένα) δισεκατομμύριο ευρώ, ο Πειραιάς, το μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας να ξεπουλιέται, αλλά και το Ελληνικό, ο μεγαλύτερος ελεύθερος παραλιακός χώρος της μεσογειακής Ευρώπης!
Για να σταθούμε λίγο στο τελευταίο παράδειγμα: Η αντικειμενική αξία του παραθαλάσσιου χώρου των έξι χιλιάδων διακοσίων στρεμμάτων σε πεσμένες σημερινές τιμές υπολογίζεται σε 10 δισ. ευρώ. Θα πουληθεί για λιγότερο από μισό δισ. Και το κράτος, για να το παραδώσει στον επενδυτή μεταφέροντας ό,τι υπάρχει μέσα, θα καταβάλει από πάνω περίπου 2 δισ.!
Και ενώ, σύμφωνα με σοβαρή περιβαλλοντική μελέτη που είχε εκπονηθεί πριν από λίγα χρόνια, κρίθηκε απαραίτητη η μετατροπή του σε πάρκο υψηλού πρασίνου για την επιβίωση της Αττικής, την επιβίωση δηλαδή του μισού περίπου πληθυσμού της χώρας, απειλείται να υπεροικοδομηθεί. Όχι μόνο καταστρέφοντας κάθε ελπίδα για την υγεία των κατοίκων, αλλά και καταστρέφοντας οικονομικά όλους τους γύρω, ακόμα και το κέντρο της Αθήνας, με την οικοδομική αλλά και την οικονομική φούσκα (ξενοδοχεία, πολυτελείς κατοικίες, αγορές) που θα προκύψει.
Ενώ αντίθετα, με πάρκο υψηλού πρασίνου κατοικημένο από δραστηριότητες (αθλητισμό, αρχαιολογικά, διεθνή συνέδρια κ.λπ.), θα δημιουργούσε τουρισμό ποιότητας και απόδοσης, με πραγματικές και μόνιμες θέσεις εργασίας.
Το ίδιο και οι Σκουριές Χαλκιδικής: Για μικρό αντίτιμο καταστρέφεται ένας υπέροχος τόπος πρασίνου αλλά και διαλεχτής γεωργίας χιλιάδων θέσεων εργασίας, σημερινών και μελλοντικών, χώρος εκλεκτού τουρισμού και ανάσας της περιοχής και μετατρέπεται σε δηλητηριασμένη έρημο που απειλεί να καταστρέψει με δηλητήριο και τη θάλασσα.
Πώς θα συμπληρωθούν λοιπόν αυτά τα 50 δισ. για να ξεπληρωθεί ένα μικρό, υποτίθεται, μέρος του χρέους στους δανειστές; Ένα χρέος που ξεπερνά τα 300 δισ. και συνεχώς αυξάνεται καθώς, όπως ομολογεί και ο αντιπρόεδρος της Γερμανίας, ο αντικαγκελάριος Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, "τα χρήματα που δόθηκαν στην Ελλάδα πήγαν στο μεγαλύτερο ποσοστό τους στους δανειστές";
Μόνο τον τελευταίο μήνα σοβαρές καταγγελίες της συστηματικής αυτής και προγραμματισμένης καταστροφής της χώρας διατυπώθηκαν από εξέχοντες πολιτικούς και διανοούμενους και μεταδόθηκαν σε παγκόσμια εμβέλεια. Καμία απάντηση, καμία αντίδραση από τους Ευρωπαίους υπεύθυνους αυτής της πολιτικής. Με τέτοιους όρους όμως και προϋποθέσεις η χώρα που ώς τώρα ονομαζόταν Ελλάδα υποδουλώνεται στον υπέρτατο βαθμό. Κάτι που δεν συνέβη στο παρελθόν ούτε με τη ρωμαϊκή, ούτε με την τουρκική, ούτε με τη γερμανική κατοχή.
Μπορούν οι Έλληνες ν' αντιδράσουν, χωρίς να τα σπάσουν με τους Ευρωπαίους, που λέγεται ότι θα ήταν καταστροφή; Ναι, αν είναι πραγματικοί φιλέλληνες. Και αν εθελοντικά διαθέσουν για πώληση τον εαυτό τους και μπουν στο νέο ταμείο οι ίδιοι αντί για τη χώρα τους, ώστε να συμπληρωθεί το απαιτούμενο από τους δανειστές ποσό των 50 δισεκατομμυρίων! Δέκα εκατομμύρια Έλληνες προς 5.000 το άτομο -υποθέτω συμφέρουσα τιμή για τους δανειστές.
Φυσικά με προϋποθέσεις: Να υποχρεώνονται σε αναγκαστική εργασία, αλλά με όρους που ισχύουν στις διεθνείς συμβάσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Σε εργασίες ωφέλιμες και όχι επιβλαβείς για τη χώρα. Και με όρο να παραμένουν εδώ. Βέβαια, δεν είναι όλοι τους ίδιοι. Αλλά ο υπουργός Εργασίας θα μπορούσε να καθορίσει την τιμή του καθενός ανάλογα με την ηλικία, τη μόρφωση, την κατάσταση της υγείας του κ.λπ.
Κάποιοι Έλληνες, φυσικά, θα δήλωναν τον εαυτό τους απαραίτητο για τη σωτηρία της χώρας και ότι θα έπρεπε να εξαιρεθούν. Πόσοι όμως θα είναι αυτοί; Πέντε, δέκα, πενήντα χιλιάδες; Δεν κάνει και τόση διαφορά. Πάλι ο υπουργός Εργασίας μπορεί να κρίνει...
