ΤΟΥ ΜΑΝΩΛΗ ΜΠΟΥΣΟΥΝΗ*
Άκουσα την πρόσφατη τηλεοπτική συνέντευξη του κ. Βενιζέλου στον ΣΚΑΙ και, πέραν όλων όσα ανέφερε, μου έκανε εντύπωση η τοποθέτησή του ότι η παρούσα κυβέρνηση ασκεί μια ωμή κυνική εξουσία που δημιουργεί πλήθος προβλημάτων.
Πολλοί ισχυρίζονται -και όχι αδίκως- ότι πολλές φορές δεν έχει σημασία μόνο τι λέγεται, αλλά και ποιος το λέει.
Κρίνοντας σοβαρή την καταγγελία του κ. Βενιζέλου θα προσπαθήσω να την αντικρούσω καθώς υποστηρίζω ότι αυτοί οι χαρακτηρισμοί συμπυκνώνουν την πολιτική που ο ίδιος εφάρμοσε και υπερασπίζεται μέχρι και σήμερα και επ' ουδενί χαρακτηρίζουν την παρούσα δημοκρατική κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας.
Θα σταθώ σε μια εκ των αρκετών τοποθετήσεων του κ. Βενιζέλου στη Βουλή των Ελλήνων στις 6.4.2015 για να ισχυριστώ ότι η παρέμβασή του αυτή από το βήμα του Κοινοβουλίου συνιστά την επιτομή ωμής και κυνικής παραδοχής εξουσιομανίας αλλά και της οικονομικής καταστροφής μιας ολόκληρης χώρας.
Ο κ. Βενιζέλος, με την ιδιότητα του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, στην ομιλία του στις 6.4.2015 στην Ολομέλεια της Βουλής, κατά τη συζήτηση πρότασης της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝ.ΕΛΛ. - Οικολόγων για σύσταση εξεταστικής επιτροπής για την υπαγωγή στο Μνημόνιο, μεταξύ άλλων ισχυρίστηκε τα εξής: «Η χώρα είναι όρθια. Γιατί είναι όρθια; Θέτετε ένα καταπληκτικό δίλημμα: Λέτε ότι η χώρα ήταν σε μια κατάσταση το 2010 και ξαφνικά λόγω Μνημονίου είχαμε ύφεση, ανεργία και τεράστια κοινωνικά προβλήματα. Αυτό είναι το δίλημμα; Να μείνουμε όπως ήμαστε το 2009 ή να πάμε σ' αυτή την κατάσταση; Το δίλημμα ήταν εάν θα επιλέγαμε αυτή την κατάσταση με το κόστος της ή την απόλυτη καταστροφή. Όχι σωρευτική ύφεση 25%, αλλά ριζική και άμεση απώλεια του 75% του ΑΕΠ. Όχι ανεργία 26%, αλλά ανεργία 60%. Αυτό ήταν το δίλημμα».
Ο κ. Βενιζέλος πρέπει να εξηγήσει με κάθε λεπτομέρεια στον ελληνικό λαό, όπως ακριβώς με τον ίδιο ωμό και κυνικό τρόπο απευθύνθηκε στην εθνική αντιπροσωπεία, για τα σημαντικότατα ζητήματα που προκύπτουν από την παραπάνω τοποθέτησή του.
Σε πρώτο επίπεδο και μόνο η παραδοχή εκ μέρους του ότι η ελληνική οικονομία, ενταγμένη μάλιστα στην Ευρωζώνη (το ευρώ είναι το δεύτερο σημαντικότερο νόμισμα στον κόσμο και αντιπροσωπεύει το 24,4% των παγκόσμιων αποθεμάτων ξένου συναλλάγματος)1, βρέθηκε κατά τα λεγόμενά του να απειλείται (σε καιρό ειρήνης) το 2010 με ύφεση 75% και ανεργία 60% πιθανότατα σε διάστημα ενός ή ελάχιστων ετών συνιστά ζήτημα τεράστιας διερεύνησης.
Ουσιαστικά τα ποσοστά που επικαλείται ο κ. Βενιζέλος ισοδυναμούν με αφανισμό της ετήσιας παραγωγής αγαθών και υπηρεσιών (θα απέμενε ένα ΑΕΠ περί των 50 δισ. ευρώ), τεράστια απονέκρωση του κρατικού μηχανισμού, καθολική ανθρωπιστική κρίση και ανεργία (3.200.000 άνεργοι) που παρόμοιά της δεν μπορεί να παρατηρήσει κανείς σε οργανωμένα κράτη του αναπτυγμένου ή του ανεπτυσσόμενου κόσμου.
Με απλά λόγια αποκαλύπτουν την απόλυτη καταλήστευση μιας χώρας και την άμεση και απόλυτη παράδοση κάθε έννοιας εθνικής κυριαρχίας. Ίσως εκεί να βρίσκεται και η απάντηση γιατί συνεχώς ζητάει το ελληνικό δημόσιο χρέος να αξιολογείται σε όρους καθαρής παρούσας αξίας (το ΔΝΤ το πράττει αυτό για οικονομίες όπως αυτές της Λιβερίας και της Τζαμάικα) και όχι ονομαστικής αξίας ως προς το ΑΕΠ, όπως ισχύει για τα κράτη - μέλη της Ευρωζώνης.
Πραγματικά θέλω να πιστεύω ότι το 75% ύφεση και 60% ανεργία ακούστηκαν από τον κ. Βενιζέλο για να αποκρύψει τις ευθύνες του για τα αποτυχημένα και υποτελή Μνημόνια φτάνοντας στο απόγειο της ωμής και κυνικής πολιτικής υπερβολής. Έτσι τα συνδέω με τη σημερινή του δήλωση ώστε να ισχυριστώ ότι είναι στοιχείο της δικής του πολιτικής κουλτούρας και όχι της Αριστεράς.
Εάν όμως εκτιμώ λάθος και αυταπατώμαι, συζητάμε για μια παραδοχή καταστροφής της χώρας που αντίστοιχη δεν έχει καταγραφεί σε παγκόσμια κλίμακα. Επομένως ο κ. Βενιζέλος καλείται να αποδείξει το συντομότερο δυνατόν με τα εργαλεία των σχετικών γνωστικών αντικειμένων τα όσα ισχυρίζεται για την απειλούμενη ύφεση και ανεργία που είχαμε μπροστά μας το 2010, ειδάλλως πρέπει να ελεγχθεί θεσμικά και πολιτικά για όσα μη στοιχειοθετημένα ισχυρίζεται στο Κοινοβούλιο όταν αυτό συνεδριάζει για τη σύσταση εξεταστικής για την υπαγωγή της χώρας στο Μνημόνιο.
Εάν δεν το πράξει, αποδεικνύεται ότι επιδιώκει συνεχώς να επαναλάβει ωμά και κυνικά σε κάθε δημόσια παρέμβασή του στον ελληνικό λαό τους μονόδρομους που εφαρμόστηκαν το 2010 (σε εντελώς διαφορετικές οικονομικές συνθήκες και δεδομένα στην Ελλάδα, την Ευρωζώνη και διεθνώς) αλλά και να συγκαλύψει τις πολιτικές ευθύνες του για την υπογραφή του ως τότε αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Οικονομικών στο Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2012-2015 (ΜΠΔΣ 2012-2015), το οποίο απέκλινε δραματικά και αρνητικά από όλους τους στόχους που έθετε (το ΑΕΠ από το 2012 θα περνούσε σε αύξηση ενώ η ύφεση έφτασε στο -6,55%, ο ΔΤΚ θα είχε αύξηση κάθε έτος μεσοσταθμικά 1% ενώ στην πραγματικότητα είχαμε αποπληθωρισμό (αρνητικό πληθωρισμό) από το Β' τρίμηνο του 2013, η ανεργία θα ήταν το 2014 στο 14% ενώ στην πραγματικότητα σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ ήταν το Δ' τρίμηνο του 2014 στο 26,1%).
Ο κ. Βενιζέλος ωμά και κυνικά νομοθετούσε εις βάρος της κοινωνικής πλειοψηφίας την περίοδο των Μνημονίων, ωμά και κυνικά άσκησε εξουσία σε μια σειρά από υπουργεία που διετέλεσε προϊστάμενος για μια σειρά ετών και ωμά και κυνικά σήμερα θέλει να αποδομήσει χωρίς στοιχειοθέτηση κάθε εναλλακτική προσέγγιση πέραν των μονόδρομων που εκπροσωπεί.
Αυτές οι πρακτικές μας έχουν δημιουργήσει πλήθος προβλημάτων που η κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας προσπαθεί με ειλικρίνεια, δυσκολίες, αντιφάσεις, λάθη, παραλείψεις, αλληλεγγύη, δικαιοσύνη να υπερβεί και να οδηγήσει σε ένα καλύτερο αύριο.
1. Προετοιμασία των επόμενων βημάτων για τη βελτίωση της οικονομικής διακυβέρνησης στη ζώνη του ευρώ. Αναλυτικό υπόμνημα Jean-Claude Juncker, Άτυπο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, 12 Φεβρουαρίου 2015.
* Ο Μανώλης Μπουσούνης είναι οικονομολόγος, μέλος της Ο.Μ. ΣΥΡΙΖΑ Πετρούπολης
