Tου Σταμάτη Θεοδωρόπουλου*
Οι οργανωμένες δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ στον εργατικό χώρο, εν όψει και του συνεδρίου της ΓΣΕΕ, καλούνται να κάνουν μια κρίσιμη επιλογή, αυτή που αφορά την παράταξη με την οποία εκπροσωπούμαστε στο συνδικαλιστικό κίνημα.
Δεν βρεθήκαμε με δική μας ευθύνη μπροστά σε αυτή την επιλογή, δεν προκαλέσαμε εμείς την κρίση στο ΜΕΤΑ. Είναι γνωστό σε όλους μας ότι η ΛΑΕ αποφάσισε από την πρώτη στιγμή να μπλέξει, να χρησιμοποιήσει το ΜΕΤΑ σαν εργαλείο στην πολεμική που ασκεί στον ΣΥΡΙΖΑ. Και να χρησιμοποιήσει το ΜΕΤΑ ως μαζικό χώρο ζύμωσης για την κομματική της επιρροή.
Με την πρακτική αυτή της ΛΑΕ, η οποία είναι ήδη σε πλήρη εφαρμογή, το ΜΕΤΑ αντικειμενικά χάνει κάθε αυτονομία από τους πολιτικούς φορείς που συμμετέχουν σ' αυτό. Και μετατρέπεται όχι απλώς σε στενά κομματικοποιημένη παράταξη, αλλά σε κάτι ακόμη χειρότερο: Σε πεδίο αντιπαράθεσης συνδικαλιστών από διαφορετικούς πολιτικούς φορείς. Οπότε, η πρακτική επιλογή που έχουμε μπροστά μας δεν είναι να διατηρήσουμε ή όχι μια κοινή αυτόνομη παράταξη με τη ΛΑΕ. Αυτό το τελείωσε η ΛΑΕ.
Η μία επιλογή που έχουμε είναι να συνεργαζόμαστε με τη ΛΑΕ μέσα σε μια παράταξη στην οποία η ΛΑΕ ασκεί ανοιχτά πολεμική εναντίον μας. Μια παράταξη η οποία στο υλικό που εξέδωσε πρόσφατα καλεί «στη συγκρότηση ενός αγωνιστικού παλλαϊκού μετώπου που θα βάλει τέρμα στα αντιλαϊκά μνημονιακά σχέδια της κυβέρνησης». Μια παράταξη που τα πρώτα δείγματα γραφής από τη λειτουργία της μετά τις βουλευτικές εκλογές είναι η ανελέητη πάλη των συνδικαλιστών της ΛΑΕ για τον αποκλεισμό των μελών του ΣΥΡΙΖΑ από κάθε εκπροσώπηση. Χρησιμοποιώντας μεθοδεύσεις και εξωτερικές συμμαχίες με άλλες γραφειοκρατικές ηγεσίες στη σταυροδοσία, όπως ζήσαμε πριν από λίγο καιρό στην ΟΤΟΕ.
Μια τέτοια παράταξη, μόνιμα διχασμένη, δεν θα είναι ελκτική σε κανέναν παραέξω από τους κομματικούς μηχανισμούς μας. Οπότε ο διαχωρισμός από τη ΛΑΕ και το ΜΕΤΑ, το οποίο συστηματικά προσπάθησε να θέσει υπό τον έλεγχό της, δεν είναι σεχταριστικός. Σεχταριστικός θα καταλήξει να είναι ο εγκλωβισμός σε μια μικροκομματική διαπάλη με τη ΛΑΕ για την κάθε φορά πλειοψηφία στο ΜΕΤΑ.
Η άλλη επιλογή που έχουμε είναι η συγκρότηση ενός καινούργιου συνδικαλιστικού υποκείμενου, το οποίο θα επιδιώξουμε όχι μόνο να συσπειρώσει τις οργανωμένες δυνάμεις μας αλλά και να απελευθερώσει δυνάμεις από άλλες παρατάξεις. Έναν νέο πόλο δυνάμεων, απαλλαγμένο από τις παθογένειες που έχει το ΜΕΤΑ. Τον αποκομμένο από τις πραγματικές ανάγκες των εργαζόμενων βερμπαλισμό, το προφίλ παράταξης τριτοδιεθνιστικού κόμματος, την αδυναμία αλλά και απροθυμία να εκφράσει τους συναδέλφους τής επισφαλούς εργασίας. Τη γραφειοκρατικοποίηση του σαν ένα μικρό ΠΑΜΕ, την άσκηση αναθετικού και κομματικού συνδικαλισμού. Μια τέτοια νέα συνδικαλιστική ενότητα δυνάμεων πρέπει να προχωρήσει άμεσα, ιδρυτικά οριοθετημένη από τον κομματικό, τον γραφειοκρατικό, τον κυβερνητικό συνδικαλισμό.
Το συνδικαλιστικό κίνημα στην πατρίδα μας αντιμετωπίζει και τα τρία παραπάνω προβλήματα. Μέσα στην πολυετή πίεση της μείωσης των μισθών και της αύξησης της ανεργίας, λόγω των πολιτικών της ύφεσης και της λιτότητας, δεν μπόρεσε να εκπροσωπήσει αποτελεσματικά τις ανάγκες των εργαζόμενων και ιδιαίτερα των χαμηλόμισθων και των άνεργων.
Μπροστά στους αγώνες που έχουμε μπροστά μας, στην πιο κρίσιμη ίσως από ποτέ συγκυρία, δεν μπορούμε να είμαστε οιονεί απόντες, δηλαδή εγκλωβισμένοι, αδρανείς και πολιτικά απολογητικοί. Οι συνδικαλιστές της ριζοσπαστικής Αριστεράς οφείλουν, αντίθετα, να βρεθούν στην πρώτη γραμμή των κοινωνικών αγώνων, με σαφή και την πολιτική τους ταυτότητα και τον ταξικό τους προσανατολισμό. Συγκρουόμενοι προφανώς και με την κυβέρνηση εκεί που το επιβάλλει το κοινωνικό μας πρόταγμα, αλλά χωρίς να γινόμαστε όργανα αλλότριων, και εξωτερικών προς τα πραγματικά εργατικά συμφέροντα, πολιτικών σχεδίων.
Η προσπάθεια αυτή για μια νέα συμμαχία συνδικάτων, εργαζόμενων, ανέργων, επισφαλώς εργαζόμενων ξεκινάει σήμερα Σάββατο 30 Ιανουαρίου με πανελλαδική σύσκεψη στο Σινέ Κεραμεικός. Να προχωρήσουμε στην αυτοσυγκρότησή μας πάνω στις αρχές, τις αξίες, στο πολιτικό μας πιστεύω, στην αντίληψη μας για τα συνδικάτα, την αντίθεσή μας στη λιτότητα και τα Μνημόνια, την εμπιστοσύνη στην ικανότητα της Αριστεράς να αλλάξει την κοινωνία, για να έχουμε από την πρώτη στιγμή αξιοπρεπή παρουσία, ισχυρή εκπροσώπηση και πάνω απ' όλα προοπτική. Για να το πετύχουμε αυτό, πρέπει να σταθούμε γερά στα δικά μας πόδια.
* Ο Στ. Θεοδωρόπουλος είναι μέλος Δ.Σ. της ΓΕΝΟΠ - ΔΕΗ.
