ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΖΑΝΗ
Είναι πρωτόγνωρο, εκπληκτικό αυτό που βλέπουμε σήμερα σε εξέλιξη, που άκουσε και με αγωνία παρακολουθεί ο κόσμος όλος! Μια καθ' όλα νέα πολιτική δύναμη, ο ΣΥΡΙΖΑ, στις πρόσφατες απανωτές εκλογικές αναμετρήσεις, σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, σημείωσε αλλεπάλληλες νίκες παγκόσμιας εμβέλειας. Νίκες, χωρίς καμιά αμφιβολία, «παντός καιρού» μπορούμε να πούμε. Διότι αυτές ανοίγουν και φωτίζουν δρόμους με ορίζοντα την ανατροπή και την απελευθέρωση από τα σημερινά δεινά.
Αυτό το γεγονός, αναμφισβήτητα, επιφορτίζει με νέα, πρόσθετη ιστορική ευθύνη τον ελληνικό λαό, τους πολίτες και τα κοινωνικά κινήματα, εδώ και παντού.
Είναι μοναδικό και ευανάγνωστο το δείγμα γραφής. Μόλις άνοιξε ο δρόμος του χρέους και της αποφασιστικής εκπλήρωσής του. Τώρα οι πάντες οφείλουμε σ' αυτόν να πορευτούμε, ενωμένοι, με αυτοπεποίθηση, φαντασία, σύνεση και αγωνιστικό σθένος. Ώστε να επιταχυνθούν τα βήματα που σύντομα θα οδηγήσουν στην έξοδο από τη σημερινή, χρόνια και βαθιά κρίση τη χώρα μας και τον σύγχρονο κόσμο.
Το τελευταίο διάστημα, όπως είναι γνωστό, ο ΣΥΡΙΖΑ, με σθεναρή στάση, αντιμετώπισε τους αβυσσαλέους, αδίστακτους «εταίρους - δανειστές» σε μια σκληρή εξάμηνη διαπραγμάτευση. Προκειμένου να διεκδικήσει το αυτονόητο δίκιο του ελληνικού λαού στο πλαίσιο της Ευρωζώνης, σύμφωνα με τη λαϊκή εντολή που πήρε στις εκλογές τον Ιανουάριο του 2015.
Σ' αυτήν την αναμέτρηση η Επιτροπή Διαπραγμάτευσης, παρά τις επίμονες προσπάθειές της, δεν έτρεφε μεγάλες αυταπάτες. Είχε κατά νου τη δεδομένη υπεροχή ισχύος έναντι του δίκιου που υπερασπιζόταν. Διαπραγματεύτηκε, ωστόσο, με ρεαλισμό και υπευθυνότητα. Γνώμονάς της ήταν η αρχή: στην όποια διαπραγμάτευση, με τον όποιο ισχυρό, δεν επιλέγει κανείς την ευθεία, αυτοκαταστροφική ρήξη. Αλλά με κάθε τρόπο προσπαθεί να αποσπάσει απ' αυτή και κάποιο όφελος, λίγο ή πολύ σημαντικό, ως προϋπόθεση για περαιτέρω διεκδικήσεις σε εύθετο χρόνο, με ψηλά το κεφάλι. Στην προκειμένη περίπτωση η Επιτροπή με το σθένος της απέσπασε αυτό το σημαντικό.
Μπορεί, δηλαδή, η ελληνική πλευρά να εξαναγκάστηκε σε συνθηκολόγηση, αλλά την ίδια στιγμή απέτρεψε, όπως όφειλε, μια ασύντακτη χρεοκοπία, με όλες τις οδυνηρές συνέπειες που αυτή θα είχε για τον λαό και τη χώρα. Έτσι η σκληρή διαπραγμάτευση κατέληξε σε μια, έστω και επώδυνη, συμφωνία, η οποία όμως περιλαμβάνει και προοπτικές βελτίωσης και πολλά επίμαχα σημεία για επαναδιαπραγμάτευση, με απαρέγκλιτο στόχο την τριετή χρηματοδότηση της χώρας.
Επιπλέον, σ' αυτές τις αντίξοες συνθήκες, ο ΣΥΡΙΖΑ κατόρθωσε, γιατί περί αυτού πρόκειται, να εγγράψει στο ενεργητικό του δύο ακόμη πολύ σημαντικές νίκες, που αφορούν το παρόν και το μέλλον της χώρας μας, αλλά και της Ευρώπης. Συγκεκριμένα: Πρώτον, επανέφερε στην «ατζέντα» το δραματικό ερώτημα «πού πάει η Ευρώπη». Δεύτερον, διεθνοποίησε το πρόβλημα του ελληνικού χρέους.
Και το σημαντικότερο: ο ελληνικός λαός, με διορατικότητα και ακρίβεια, στάθμισε όλα όσα κρίσιμα βιώνουμε σ' αυτή τη συγκυρία. Επαναβεβαίωσε την εμπιστοσύνη του στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝ.ΕΛΛ. στις εκλογές της 20ής Σεπτεμβρίου 2015.
Με όλα τα προαναφερόμενα, εύλογο είναι, στην κρισιμότητά του, το ερώτημα: Ποια μπορεί, στις μέρες μας, να είναι η αριστερή πολιτική σκέψη και ποιος ο κατεπείγων προσανατολισμός της;
Προφανώς, από τα όσα συγκλονιστικά μέχρι σήμερα συμβαίνουν, αβίαστα απορρέει η απάντηση στο κρίσιμο ερώτημα: Αριστερή πολιτική σκέψη είναι μόνον αυτή που υπαγορεύεται από την αναγκαιότητα των ανατροπών και των ιεραρχημένων προτεραιοτήτων της. Συνεγείρει συνειδήσεις των καταπιεσμένων προς την κατεύθυνση αυτή. Είτε αυτές τελούν σε αδράνεια είτε είναι διχασμένες. Με έμπνευση, πειθώ και επιμονή, ακατάπαυστα τις ενημερώνει για τα συντελούμενα, ώστε συλλογικά να λειτουργούν ως ευαίσθητοι δέκτες και πομποί, μέσα στη ζέουσα πραγματικότητα που ο σύγχρονος κόσμος βιώνει.
Και βέβαια αναπόσπαστος να είναι ο προσανατολισμός της για μελέτη, εκπόνηση και σε βάθος επεξεργασία εναλλακτικών σχεδίων, με κλιμακούμενους, ορατούς στόχους. Προκειμένου οι εξεγερμένες συνειδήσεις πολιτών, κινημάτων και λαών, εμπνευσμένες και πάνοπλες, να δρουν αποτελεσματικά, αντιμέτωπες με τις κάθε είδους προκλήσεις, ωμές και άλλες. Προκλήσεις που σηματοδοτούν την επείγουσα αντιμετώπιση της καταιγίδας των κρίσιμων προβλημάτων και ζητημάτων, τα οποία διαδραματίζονται στη σημερινή πολιτική σκηνή, με πολλαπλές απειλές. Και, ως τέτοια, με εναγώνιες σκέψεις και έντονη ανησυχία, προβληματίζουν τις σύγχρονες κοινωνίες.
Γιατί, αλήθεια, πώς αλλιώς μπορεί να αντιμετωπιστεί, μέχρι την οριστική εξάλειψή του, ο άκρατος νεοφιλελευθερισμός; Αυτός που τις τελευταίες δεκαετίες κατέστρεψε και καταστρέφει περιοχές και περιοχές του πλανήτη. Διέλυσε και απτόητος εξακολουθεί να διαλύει οικονομίες χωρών, με επικεφαλής κανίβαλους τραπεζίτες. Καταδίκασε και καταδικάζει λαούς στην πείνα, τη φτώχεια, την ανεργία και τη δυστυχία με φρικαλέα αναλγησία! Μπορούμε, λοιπόν, να μένουμε άπραγοι μπροστά στα ειδεχθή εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που κατ' εξακολούθηση και με ακατάσχετο μένος διαπράττονται; Ασφαλώς όχι!
Και για να μην ξεχνιόμαστε. Να και η εκκωφαντική, ηφαιστειακή έκρηξη του «προσφυγικού», που συθέμελα συγκλονίζει το σαθρό οικοδόμημα της απύθμενης υποκρισίας και εγκληματικής αδιαφορίας: κατατρεγμένοι άνθρωποι, ξεριζωμένοι απ' τις πατρίδες τους που καταστράφηκαν και καταστρέφονται με τις ανελέητες πολεμικές συρράξεις και τις επιδρομές των βαρβάρων της «πολιτισμένης» Δύσης, τρέπονται σε άτακτη φυγή για να σώσουν τις ζωές τους.
Αλλά, στα μισά του δρόμου τους, οι άμοιροι συναντούν το «μπλόκο» που στήνουν οι άλλοι βάρβαροι, οι απάνθρωποι δουλέμποροι. Έτσι πολλοί, μα πάρα πολλοί απ' αυτούς τους δύστυχους, αντί να φτάσουν στον «παράδεισο» της βόρειας Ευρώπης των ονείρων τους, καταλήγουν στον «Άδη» της Μεσογείου. Μιας Μεσογείου που κατάντησε να γίνει υγρός τάφος πολλών αθώων ανθρώπων, τραγικών θυμάτων της συνεχιζόμενης και μαινόμενης βαρβαρότητας. Αναμφίβολα πρόκειται για τραγωδία που οι αδίστακτοι «ισχυροί» σκηνοθέτησαν. Και αποτελεί όνειδος για την ανθρωπότητα, η οποία ακόμη αμήχανη, χωρίς έλεος, την «αγναντεύει»!
Αξιοσημείωτο, επίσης, είναι ότι σ' αυτή την εκρηκτική ατμόσφαιρα της συσσωρευμένης αγωνίας, της απελπισίας και της απόγνωσης από τη μία, της απληστίας, της αλαζονείας και της βαρβαρότητας των κατ' επίφαση «μεγάλων» από την άλλη, ο ΣΥΡΙΖΑ διαρκώς εκπέμπει ηχηρά μηνύματα προς κάθε κατεύθυνση για ανατροπή των δεδομένων που προκαλούν τα ασφυκτικά αδιέξοδα. Καθώς, όλα όσα τραγικά, ιδιαίτερα σήμερα, βιώνουμε στο έπακρο ταπεινώνουν την ανθρώπινη ύπαρξη, που μέχρι τώρα, χωρίς αξιόπιστη πυξίδα, πορεύεται και παραπαίει, έρμαιο της οργιώδους διαφθοράς και διαπλοκής αδηφάγων συμφερόντων. Κι έτσι, αναπόφευκτα, αυτή έχει εν πολλοίς «μεταλλαχθεί» σε κινούμενο ερείπιο, μέσα στα απερίγραπτα ερείπια που εξακολουθεί να επισωρεύει ο ανιστόρητος νεοφιλελευθερισμός.
Βέβαια, τα επείγοντα μηνύματα ήδη τα έχουν πάρει οι χειμαζόμενοι λαοί του ευρωπαϊκού Νότου και άλλοι λαοί του πολύπαθου πλανήτη. Αλλά όσο είναι καιρός επείγει η σύνθεση και η συγκρότηση μιας νέας Αριστεράς, η οποία άμεσα θα ακτινογραφήσει την όλη περιπετειώδη πορεία της ανθρωπότητας και προπαντός τη σημερινή πραγματικότητα με τα αδιέξοδά της. Ώστε αυτή να είναι σε θέση να μελετήσει σε βάθος και να εκπονήσει εναλλακτικά σχέδια ανατροπής και συγχρόνως αποτροπής ενδεχόμενης παλινόρθωσης που πάντα καραδοκεί. Έτσι, χωρίς άλλο, θα ηγεμονεύσει στον σύγχρονο κόσμο.
Και αυτή η Αριστερά δεν μπορεί να είναι άλλη παρά η Σύγχρονη Αριστερά του 21ου αιώνα.
* O Νίκος Ζάνης είναι συνταξιούχος εκπαιδευτικός, μέλος της Ο.Μ. ΣΥΡΙΖΑ Αίγινας
