Live τώρα    
25°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Αίθριος καιρός
25 °C
23.2°C25.8°C
2 BF 33%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίθριος καιρός
24 °C
23.4°C26.8°C
2 BF 33%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
21 °C
20.0°C24.8°C
2 BF 49%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Ελαφρές νεφώσεις
21 °C
20.2°C21.0°C
2 BF 69%
ΛΑΡΙΣΑ
Ελαφρές νεφώσεις
25 °C
24.0°C24.9°C
2 BF 33%
Το "άβατο" των Εξαρχείων
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Το "άβατο" των Εξαρχείων

Της Δέσποινας Ράπτη*

Η βία από μόνη της είναι καταδικαστέα από όπου κι αν προέρχεται, σε όποιον κι αν απευθύνεται. Βεβαίως, όταν ασκείται από αυτό που ονομάζουμε πάσης φύσεως εξουσία είναι πάντοτε νομιμοποιημένη και τυφλή. Χτυπά αδιακρίτως αθώους πολίτες, είτε πρόκειται για γερόντια που διαδηλώνουν για τις κουτσουρεμένες συντάξεις τους είτε για πολίτες που διαμαρτύρονται ενάντια στους υψωμένους φράχτες είτε για φτωχοδιάβολους μικροπωλητές είτε για ανυπεράσπιστους οργισμένους εφήβους που απλώς έτυχε να περνούν από το λάθος σημείο τη λάθος στιγμή.

Όταν όμως η βία αλλάζει στρατόπεδο και παίρνει τη μορφή λαϊκής αγανάκτησης ή και εξέγερσης, τότε βαφτίζεται τρομοκρατία, χουλιγκανισμός, ανταρσία, αναρχία κ.λπ. κ.λπ. και γίνεται μη αποδεκτή από ένα σύστημα που το ίδιο την τροφοδοτεί και την αναπαράγει διαρκώς. Τότε πολύ εύκολα κατηγορούμε τα παιδιά τής τάδε ή της δείνα γειτονιάς, που στην τελική μπορεί να μην έχουν καμιά ανάμειξη, και οποιονδήποτε άλλο μάς φανεί βολικό να ενοχοποιήσουμε. Τι ξεχνάμε, όμως, σε κάθε περίπτωση; Τη σχέση αιτίου και αιτιατού, δηλαδή ότι η κρατική βία γεννά τη βία του κοσμάκη.

Πιο συγκεκριμένα, εδώ και μήνες έχουμε την εμφάνιση σποραδικών βίαιων περιστατικών που δεν περιορίζονται σε προπηλακισμούς, αλλά φθάνουν σε άγριους ξυλοδαρμούς εις βάρος πολιτικών προσώπων. Ανεξάρτητα από το ονοματεπώνυμο, τον βίο και την πολιτεία εκείνου του πολιτικού που δέχθηκε την επίθεση, ανεξάρτητα από την ομάδα ατόμων που την άσκησε με ή χωρίς πολιτικό κίνητρο, ανεξάρτητα ακόμη κι από τον τόπο που έγινε το συμβάν, ένα πράγμα θα πρέπει να μας απασχολήσει σοβαρά: τί προκαλεί τη λαϊκή οργή, που εκφράζεται μ' αυτό τον τρόπο.

Ακόμη κι αν κάποιος ισχυριστεί πως αυτές οι ενέργειες είναι κατευθυνόμενες και προβοκατόρικες και καθόλου αυθόρμητες, σημειολογικά κάτι εκφράζουν και σε αυτό το κάτι θα πρέπει να σταθούμε με μεγάλη προσοχή. Το πολιτικό προσωπικό στις μέρες μας -παντού κι όχι μόνο στη χώρα μας- δεν έχει απλώς απαξιωθεί στη συνείδηση της κοινής γνώμης, αλλά χρεώνεται και τα κρίματά του. Αυτό φέρει ακέραια την ευθύνη της αλαζονείας της εξουσίας, της εφαρμογής του πιο ακραίου νεοφιλελεύθερου δόγματος που βαθαίνει τις κοινωνικές ανισότητες και οδηγεί στην οικονομική καταστροφή και τον αφανισμό έναν ολόκληρο κόσμο του μόχθου και της εργασίας.

Συμπέρασμα: αν δεν αλλάξουν βιολί οι κάθε λογής πολιτικοί «κόθορνοι», νομοτελειακά δε, θα πάψουν να εκδηλώνονται πράξεις βίας από αυτόκλητους τιμωρούς, που θα θεωρούν κάθε φορά μοιράζοντας γροθιές πως εκπροσωπούν τον αγανακτισμένο ανώνυμο πολίτη.

*Η Δέσποινα Ράπτη είναι εκπαιδευτικός.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL