Του Διονύσιου Λαμπαδάριου*
Όταν 14 χρόνια τώρα ο μπαμπάς Μπους με την προϋπηρεσία στις μυστικές υπηρεσίες ανακάλυψε την αντιτρομοκρατική πάλη μετά την 11η Σεπτεμβρίου δούλεψαν πολλά think tanks, σύμβουλοι ασφαλείας, συνταξιούχοι στρατιωτικοί και εταιρείες μισθοφόρων και άλλων υπηρεσιών σε κατεύθυνση ίδια με του ψυχρού πολέμου. «Εκμεταλλευόμαστε φονιάδες ναζιστές και λογής ανά τόπο κοτζαμπάσηδες για να προωθηθεί το συμφέρον της υπερδύναμης, άντε και των περιφερειακών του συμβουλίου ασφαλείας να μοιράσουν σφαίρες επιρροής».
Διαλύθηκαν κράτη όπως Ιράκ, Λιβύη, Συρία, Υεμένη, Σουδάν, Μάλι, Σομαλία, Νιγηρία και η τρέλα του φανατικού μουσουλμανισμού διαδόθηκε σαν παρακλάδια της Αλ Κάιντα και μετά σαν σουνιτική τρομοκρατία του ISIS. Φόνοι, δάκρυα, αίμα, φυγή και προσφυγιά. Το Ιράκ ήταν κάποτε το αραβικό κράτος με τον λιγότερο αναλφαβητισμό και η Συρία το πιο πετυχημένα δομημένο κράτος με πολυπολιτισμικότητα και αντιαποικιακές περγαμηνές. Η εξουσία των κυβερνήσεων Άσαντ και Μπάαθ ήταν κατοχυρωμένη στο Σύνταγμα της χώρας και αυτό ήταν βαρύ όνειδος της νεοαποικιακής Γαλλίας. Της Γαλλίας που, είτε με τον Σαρκοζί το 2007 είτε με τον Ολάντ από το 2008, πούλησε αφειδώς μεσαία οπλικά συστήματα στη φανατική μουσουλμανική αντιπολίτευση Αλ Νουσρα κ.λπ. για αντιστάθμισμα αρχικά στη Χεσμπολά και τους Κούρδους για να ενοποιήσουν τις περιοχές πετρελαίου γύρω από τη Μεσοποταμία. Το πολιτικοοικονομικό σύστημα ΗΠΑ και Γαλλίας, και της Αγγλίας ασθμαίνουσας πίσω τους, διέπρεψε στην κύηση και γαλουχία των τεράτων. Η Γερμανία, στερούμενη οπλικής χειραγώγησης, περιορίστηκε στις δικές της σφαίρες οικονομικής επιρροής την Ελλάδα και την Τουρκία σε αυτό το γαϊτανάκι κυριαρχίας.
Ποιος επέτρεψε στο Χαλιφάτο να εκμεταλλεύεται και να προσπορίζεται πετρελαιοπηγές σε Λιβύη και Μοσούλη; Ποια συμφέροντα απομονώνουν τη Ρωσία από τα οπλικά συστήματα τύπου πληρωμένων Mistral φρεγάτες και τις χρεώνουν και σαν ζώνη επιρροής στη στρατοκρατούμενη Αίγυπτο; Ποιος νεοφιλελευθερισμός στο εσωτερικό των ευρωπαϊκών κρατών επέτρεψε αθρόα ανταλλαγή νιάτων, νυφών, αντεκδίκησης, ακραίων ιδεών φανατισμού και ρατσισμού, εκτεταμένες ανισότητες στο μέλλον εκατομμυρίων ανθρώπων, για να καλοπερνούν οι μικρές κλειστές συντροφιές των τραπεζιτών και των αργόσχολων πλουτοκρατών. Κάναμε θέματα τους πρόσφυγες, τις μαντίλες, τους μιναρέδες και άλλα από το εποικοδόμημα ακριβώς για να συσκοτίσουν τις ευθύνες του σημερινού πολιτικού συστήματος του πολιτισμένου κόσμου του άκρατου καπιταλισμού, του νεοφιλελευθερισμού που θέλει στη θέση του κατακάθι τα 2/3 τουλάχιστον της εξαθλιωμένης κοινωνίας.
Θρηνώ για τους 300 Γάλλους, τα νιάτα του Παρισιού, το ίδιο ακριβώς με τους 500.000 νεκρούς στη Συρία των τελευταίων 4 χρόνων, τους 7 Ισραηλινούς με τους 4.500 νεκρούς και καταχωνιασμένους στα ερείπια της λωρίδας της Γάζας, τους 3.500 νεκρούς των Δίδυμων Πύργων με τους 3.500 που πνίγηκαν στη Μεσόγειο για να ξεφύγουν από τα πεδία μαχών. Έχει στερέψει το δάκρυ. Δεν θα ανάψω κεράκια στα έργα του καπιταλισμού. Περιμένω από τα «χειρουργικά χτυπήματα» όχι να καθαρίσουν τη ρωσική επιρροή στη Συρία, ούτε να εξαπλώσουν την τουρκική επιθετικότητα έναντι των Κούρδων. Περιμένω να σταματήσει η αιματοχυσία στη Συρία και στο Ιράκ, να εξαφανιστούν οι δυνάμεις που εκτρέφουν και χρηματοδοτούν το ISIS (οι σουνίτες κ.λπ. μη αραβικές δυνάμεις) και να επιστρέψουν οι πρόσφυγες να ξαναχτίσουν την πατρίδα τους. Η δικιά μας πατρίδα δικαιολογημένα ανησυχεί για το πέρασμα αυτό που μας έταξε η Ιστορία σε αυτή την ταραγμένη μεριά.
* Ο δρ Διονύσιος Λαμπαδάριος είναι χειρουργός ΠΕΔΥ Νέου Κόσμου
