Του Θανάση Καρτερού
Τι σχέση έχει το "πραξικόπημα" της Σαββαΐδου με τη στάση προέδρου οργανισμού συγκοινωνιών, που στέλνει στο κρατητήριο οδηγό επειδή βοήθησε πρόσφυγες; Με τη στάση αστυνομικών που -σαν να μην έχει αλλάξει τίποτε- συμπεριφέρονται σκαιά σε γηγενείς ή κακοποιούν και ληστεύουν πρόσφυγες και μετανάστες; Με τη στάση ανώτερων δημόσιων λειτουργών, που κάνουν του κεφαλιού τους στον τομέα των αρμοδιοτήτων και της δράσης τους;
Και τι σχέση έχουν επίσης όλα αυτά με τη λυσσώδη προπαγάνδα μεγάλων ΜΜΕ κατά της κυβέρνησης, με αιχμή το νομοσχέδιο για τις συχνότητες; Με την απεργία δημοσιογράφων κατά του συγκεκριμένου νομοσχεδίου; Με την "εξέγερση" των επιχειρηματιών της ιδιωτικής εκπαίδευσης που με την επικουρία γονέων και εργαζομένων απαιτούν μηδενικό ΦΠΑ; Με τη στάση ακόμα και κύκλων της Εκκλησίας που προστατεύουν τα ιερά και τα όσια από "κάποιες κυρίες";
Λοιπόν, έχουν σχέση. Πρόκειται για διαφορετικές εκφράσεις -και ο καθένας μπορεί να σκεφτεί δεκάδες άλλες- ενός κράτους, ενός κρατικού μηχανισμού, και των ιδεολογικών στηριγμάτων του, που αλλιώς έχει μάθει. Αλλιώς έχει εκπαιδευτεί. Είναι κοινωνικά, ταξικά, ιδεολογικά προσανατολισμένο σε αντίθετη κατεύθυνση από τη σημερινή κυβέρνηση. Σε απλά ελληνικά; Να δέρνουν κόσμο στις Σκουριές, όχι να ζητούν τα ρέστα από την Eldorado.
Τα δόντια, τα νύχια, την τοξική ταξική δράση και αντίδραση αυτού του κράτους τη συναντάμε σε κάθε μας βήμα. Αν εδώ προσθέσουμε τις σχέσεις αίματος με τα κρατικά κόμματα - ή κόμματα εξουσίας. Αν συνυπολογίσουμε τη βαριά σκιά της σημερινής Ευρώπης πάνω από κάθε πρόθεση στοιχειώδους δικαιοσύνης και ανθρωπιάς - δείτε τι γίνεται με τους πρόσφυγες και την πρώτη κατοικία. Τότε καταλαβαίνουμε πόσα απίδια έχει ο σάκος για τη σημερινή κυβέρνηση.
Το θέμα δεν είναι η οικονομικά χειμαζόμενη υπαλληλία. Είναι η δομή, η κατεύθυνση, τα στελέχη, τα κέντρα, τα παράκεντρα, η διαπλοκή. Η ιδεολογία που εμφανίζεται ως κεκτημένη ταχύτητα και μονόδρομος. Όλα όσα -τι σύμπτωση!- ενεργοποιούν σήμερα λογικές κατσαρόλας. Διότι κατσαρόλα είναι οι λυσσώδεις αντιδράσεις σε κάθε απόπειρα να θιγούν τα καλά και συμφέροντα. Να απαλλαγούμε από το σύμπλεγμα κράτος-κανάλια- τράπεζες. Να αλλάξει το κράτος.
Κι όμως πρέπει να αλλάξει, όσες κατσαρόλες κι αν χτυπούν. Να αλλάξει δημοκρατικά; Βεβαίως. Αξιοκρατικά; Βεβαιότερα. Χωρίς κομματικές λοβιτούρες και ιδιοτέλειες για νέα τζάκια; Βεβαιότατα. Με τις λιγότερες δυνατές συγκρούσεις; Σίγουρα. Αλλά να αλλάξει. Ριζικά. Γιατί αν πραγματικά πιστεύουμε ότι η Ελλάδα έχει ανάγκη από μεγάλες αλλαγές, τότε καταλαβαίνουμε ότι αυτό είναι πρώτο. Το κύριο. Αρχή και προϋπόθεση για όλα τα άλλα. Κι αν δεν το τολμήσουμε εγκαίρως, τότε καλή αντάμωση στην κατσαρόλα...
