Του Χρίστου Μέση*
Η μεταναστευτική κρίση δεν ξεκίνησε σήμερα ούτε και πρόκειται να τερματιστεί αύριο. Ούτε και έγινε ξαφνικά κρίσιμη επειδή οι αυξανόμενες μεταναστευτικές ροές προς την Ευρώπη γίνονται όλο και πιο δυσάρεστα αισθητές, αναγκάζοντας την Ευρωπαϊκή Ένωση να θέσει μεν το θέμα ως προτεραιότητα, αντιδρώντας ωστόσο για άλλη μια φορά προς τη λανθασμένη κατεύθυνση. Γιατί αυτό βέβαια που βιώνει σήμερα η Ευρώπη είναι από τη μία η αποτυχία ενός ολόκληρου συστήματος να εδραιώσει στη διεθνή σκηνή συνθήκες σταθερότητας, ασφάλειας, ειρήνης και ευημερίας, αλλά και από την άλλη η προϋπάρχουσα στρεβλή αρχιτεκτονική τον ευρωπαϊκών δομών που αφορούν το μεταναστευτικό.
Η διεθνής αστάθεια ασφαλώς και οφείλεται εν πολλοίς στις επεμβατικές γεωστρατηγικές επιλογές της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Γιατί, αδιαμφισβήτητα, ταυτιζόμενη πλήρως με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, επέβαλε και χρηματοδότησε την «αραβική άνοιξη» και στήριξε τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, αποσταθεροποιώντας έτσι την ήδη ευαίσθητη περιοχή της νοτιοανατολικής Μεσογείου και της βόρειας Αφρικής. Ιδιαίτερα δε ως προς την όξυνση της ροής προσφύγων από τη Συρία, οι εκκλήσεις της πρόσφατης συνόδου κορυφής για τερματισμό του πολέμου στη χώρα είναι τουλάχιστον υποκριτικές, καθότι είναι σε όλους γνωστό ότι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως η Γαλλία και η Γερμανία, εξόπλισαν, στήριξαν και συνεχίζουν να στηρίζουν μαζί με άλλους και τους τζιχαντιστές, οι οποίοι αποτελούν το αναπόφευκτο αποτέλεσμα και δημιούργημα των δικών τους ενεργειών.
Από την άλλη, όσον αφορά τις πρωτοβουλίες τής Ευρωπαϊκής Ένωσης για την αντιμετώπιση της μεταναστευτικής κρίσης, αυτές δεν μπορεί παρά να χαρακτηρίζονται από κοντόφθαλμες μέχρι και αποκαρδιωτικές. Η υποβάθμιση του πυλώνα που αφορά τη διάσωση και την κοινωνική διαχείριση των μεταναστών, με την ταυτόχρονη αναβάθμιση της ασφάλειας και της φύλαξης των εξωτερικών συνόρων, για τη δήθεν καταπολέμηση των εμπόρων διακινητών, αναπόδραστα αποτελεί συνταγή αποτυχίας. Η απόφαση για ένταση της καταστολής στα ευρωπαϊκά σύνορα μέσω της αύξησης των στρατιωτικών δαπανών για την υπηρεσία αστυνόμευσης (Frontex), την ίδια στιγμή που κονδύλια αποκόπτονται από τους άξονες της κοινωνικής και αναπτυξιακής πολιτικής στον προϋπολογισμό της Ένωσης, οδηγεί στο να καταστεί η Ευρώπη ένα περίκλειστο φρούριο. Αλλά ούτε και το σχέδιο κατανομής και μετεγκατάστασης προσφύγων στα κράτη - μέλη αναμένεται να έχει ουσιαστικά αποτελέσματα, ενόσω εξακολουθεί να βρίσκεται σε ισχύ το πλαίσιο που διαμόρφωσε ο Κανονισμός του Δουβλίνου, ο οποίος εγκλωβίζει τους πρόσφυγες στις χώρες πρώτης εισδοχής τους, μη επιτρέποντας τη μετεγκατάσταση και εργασία τους σε άλλα κράτη - μέλη.
Σήμερα η συνθήκη του Σένγκεν δέχεται καταιγιστικά πυρά και οι κίνδυνοι είναι έκδηλοι. Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι επείγει λύση. Όμως λύση μπορεί να επέλθει μόνο μέσα από ριζικές τομές και τη μεταστροφή τής υφιστάμενης μεταναστευτικής πολιτικής της Ένωσης. Προϋποθέτοντας βέβαια -μεταξύ άλλων- την κατάργηση του Κανονισμού του Δουβλίνου και τη δημιουργία ενός Κοινού Συστήματος Ασύλου, με κύρια κατεύθυνση την αλληλεγγύη και τον σεβασμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Την ίδια ώρα, η Ευρωπαϊκή Ένωση οφείλει να ενισχύσει τον πυλώνα που αφορά τις υποδομές για τη διάσωση, τη σίτιση, τη διαμονή και την περίθαλψη των μεταναστών μέσω της δημιουργίας αξιοπρεπών κέντρων υποδοχής και φιλοξενίας. Πρωτίστως, όμως, θα πρέπει επιτέλους να εγκαταλειφθεί η πολιτική φιλοσοφία με τις απροκάλυπτες και καταστροφικές επεμβάσεις στο εσωτερικό των άλλων χωρών που δεν αποσκοπούν πουθενά, παρά στην εκμετάλλευση και τη δημιουργία σχέσεων νεοαποικιακού χαρακτήρα.
* O Χρίστος Μέσης είναι βουλευτής εκλογικής περιφέρειας Λεμεσού του ΑΚΕΛ - Αριστερά - Νέες Δυνάμεις
